Νέο χτύπημα Βαρουφάκη ο οποίος στο βιβλίο του αποκαλύπτει τους λόγους για τους οποίους ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε τον Πάνο Καμμένο και τους ΑΝΕΛ για το σχηματισμό κυβέρνησης.
Οπως γράφει στο βιβλίο του Adults in the room και δημοσιεύει η εφημερίδα "Τα Νέα", οι επιλογές ήταν δύο: το Ποτάμι, «ένα φιλελεύθερο κεντρώο κόμμα υπό την ηγεσία ενός δημοσιογράφου με τον οποίο η Δανάη και εγώ διατηρούσαμε φιλικές σχέσεις» και οι ΑΝΕΛ, που έδειχναν «σφοδρή αντίδραση στα Μνημόνια, αλλά είχαν ακροδεξιές θέσεις σε κοινωνικά ζητήματα, ‘έσταζαν’ υπερεθνικισμό, συγκαλυμμένο ρατσισμό, έντονο σεξισμό και ομοφοβία.», γράφει ο κ. Βαρουφάκης.
Ο κ. Βαρουφάκης προτιμούσε το κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη, αλλά υπήρχε ένα βασικό πρόβλημα: Το Ποτάμι δεν θα επέτρεπε τη ρήξη με τις Βρυξέλλες.«Θα μου έλεγαν να διαπραγματευτώ με την τρόικα όσο σκληρά θέλω, όμως σε καμία περίπτωση να μην σκεφτώ τη ρήξη. Θα απαντούσα πως δεν υπάρχει λόγος να μπεις σε μια αίθουσα διαπραγματεύσεων αν δεν μπορείς καν να διανοηθείς να βγεις. Όχι, η συγκυβέρνηση με το Ποτάμι θα ήταν στρατηγική αυτοκτονία και εντελώς ανούσια» σχολιάζει ο κ. Βαρουφάκης, συνεχίζοντας:
«Σε κάθε περίπτωση η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και συγκεκριμένα ο Αλέξης, είχε ήδη αποφασίσει»
Τελικά, η επιλογή Καμμένου ήταν «προφανής», όπως λέει. «Ο Αλέξης μού εξήγησε την απόφαση για συγκυβέρνηση με τον Καμμένο απλά και συνοπτικά. Είχαμε μια επιλογή, μου είπε.
Η μία περίπτωση ήταν να σχηματίσουμε κυβέρνηση συνεργασίας με τους ΑΝΕΛ, διορίζοντας τον Καμμένο υπουργό Άμυνας, με τον όρο να μην παρέμβει σε καμία απόφαση σχετικά με τις διαπραγματεύσεις ή με κοινωνικά θέματα, στα οποία θα κυριαρχούσε η προοδευτική ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ.
Η δεύτερη ήταν να μπούμε σε εκτενείς διαπραγματεύσεις με το Ποτάμι, με σκοπό να σχηματίσουμε μια κυβέρνηση την οποία η τρόικα θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να ανατρέψει. "Είναι προφανής επιλογή" κατέληξε. Όσο περνούσαν οι μήνες, ο Αλέξης είχε δίκιο.
Ο Καμμένος και οι συνάδελφοί του κράτησαν τον λόγο τους και ήταν πλήρως υποστηρικτικοί στη διαπραγματευτική μας τακτική», σχολιάζει ο κ. Βαρουφάκης για να καταλήξει ωστόσο πως «παρ’ όλ’ αυτά, οι πρακτικοί λόγοι αυτής της σύμπραξης δεν απάλυναν την αποστροφή μου… Από όλες τις δύσκολες ερωτήσεις ξένων δημοσιογράφων τις επόμενες εβδομάδες, αυτές που πονούσαν περισσότερο αφορούσαν σε αυτή την αμήχανη συμμαχία".