Σύμφωνα με τον κ. Σηφουνάκη είναι απαραίτητη η σωτηρία των αρχιτεκτονικών στοιχείων των κτισμάτων που κατέρρευσαν και τα οποία αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα λαϊκής αρχιτεκτονικής της Λέσβου στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου.
«Πρέπει να λειτουργήσουμε κατά τα πρότυπα της Σαντορίνης που από τις πρώτες μέρες των σεισμών του ΄56, εγκαταστάθηκαν κλιμάκια αρχιτεκτόνων με επικεφαλής τον καθηγητή του Πολυτεχνείου Κωνσταντίνο Δεκαβάλα και εργάσθηκαν σε συνεργασία με την φτωχή τότε Δημόσια Διοίκηση δρομολογώντας την ανοικοδόμηση με σεβασμό στην αρχιτεκτονική ιστορία του νησιού.
Άμεσα στη Βρίσα πρέπει να συγκεντρωθούν όλα τα οικοδομικά υλικά που πέραν της πολιτιστικής έχουν και μεγάλη οικονομική αξία» είπε παροτρύνοντας τους πολίτες και τους φορείς της Λέσβου να δουν το σεισμό σαν ευκαιρία «να λειτουργήσει και να εφαρμοστεί η ανοικοδόμηση με σεβασμό στην αρχιτεκτονική κλίμακα των μικρών αυτών οικιστικών συνόλων».
Σύμφωνα με τον κ. Σηφουνάκη «τα αρμόδια υπουργεία για την εφαρμογή του Προεδρικού Διατάγματος ΦΕΚ 208/19.3.2002, η Περιφέρεια και ο Δήμος, έχουν ευθύνη να γίνει η πρέπουσα αποκατάσταση του κτιριακού αποθέματος της Βρίσας αλλά και άλλων μεμονωμένων αξιόλογων κτιρίων στη Λέσβο που υπέστησαν ζημιές».