Η αυτοβιογραφία του Τζον Λε Καρρέ

Λίγα λόγια για το βιβλίο 

Από τα χρόνια της θητείας του στις βρετανικές υπηρεσίες πληροφοριών κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου ως τη συγγραφική του σταδιοδρομία, που τον ταξίδεψε από τη σπαρασσόμενη από τον πόλεμο Καμπότζη μέχρι τη Βηρυτό τις παραμονές της ισραηλινής εισβολής του 1982 και τη Ρωσία πριν και μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, ο Τζον λε Καρέ γράφει πάντα ακολουθώντας τη σύγχρονη ιστορία. Σ’ αυτή την πρώτη αυτοβιογραφία του, ο Λε Καρέ διαβάζει στα γεγονότα που παρακολουθεί από την οπτική γωνία του μάρτυρα την ίδια ηθική αμφισημία με την οποία διαποτίζει τα μυθιστορήματά του. Είτε γράφει για έναν παπαγάλο σε κάποιο ξενοδοχείο της Βηρυτού που ήξερε να μιμείται τέλεια το κροτάλισμα των πολυβόλων, είτε επισκέπτεται τα μουσεία των άταφων νεκρών της Ρουάντα μετά τη γενοκτονία, είτε γιορτάζει την παραμονή της Πρωτοχρονιάς με τον Γιάσερ Αραφάτ είτε παίρνει συνέντευξη από μια Γερμανίδα τρομοκράτισσα στη φυλακή της στην έρημο Νέγκεβ, είτε παρατηρεί τον ‘Aλεκ Γκίνες να ετοιμάζεται να υποδυθεί τον Τζορτζ Σμάιλι, είτε περιγράφει τη γυναίκα που τον ενέπνευσε να πλάσει την κεντρική ηρωίδα του στο έργο του «Ο Επίμονος Κηπουρός», ο Λε Καρέ αφηγείται το κάθε συμβάν με ζωντάνια και χιούμορ, κάνοντάς μας άλλοτε να ξεκαρδιζόμαστε στα γέλια και άλλοτε να βλέπουμε με καινούριο μάτι γεγονότα και ανθρώπους που ως τώρα πιστεύαμε πως καταλαβαίναμε. Πάνω απ’ όλα, όμως, ο Λε Καρέ μάς δίνει μια γεύση από τη διαδρομή που ακολουθεί ως συγγραφέας εδώ και πάνω από έξι δεκαετίες, αναζητώντας αδιάκοπα εκείνη τη μοναδική σπίθα που κάνει τόσο ζωντανούς και ανθρώπινους τους ήρωες των βιβλίων του. 

Διαβάζουμε ένα απόσπασμα

«Ήμουν στα μέσα της εφηβείας μου όταν ο πατέρας μου αποφάσισε να με πάρει μαζί του σε μια από τις εξορμήσεις αναψυχής του στον κόσμο των τυχερών παιχνιδιών στο Μόντε Κάρλο. Κοντά στο καζίνο ήταν το κτίριο της αθλητικής λέσχης και μπροστά του απλωνόταν μια έκταση με γκαζόν και ένα ανοιχτό σκοπευτήριο με θέα στη θάλασσα. Κάτω από τη φυτεμένη με γκαζόν έκταση υπήρχαν μικρές παράλληλες σήραγγες που κατέληγαν όλες στη σειρά στην άκρη της θάλασσας. Μέσα σ’ αυτές τις σήραγγες έβαζαν ζωντανά περιστέρια που είχαν εκκολαφθεί και παγιδευτεί στη στέγη του καζίνου. Ο σκοπός ήταν τα πουλιά να διασχίζουν φτεροκοπώντας τις κατασκότεινες σήραγγες και, βγαίνοντας από τα στόμια στην άλλη άκρη τους, με φόντο το μεσογειακό ουρανό, να χρησιμεύουν ως στόχοι για τους χορτάτους και καλοζωισμένους σπορτσμεν που περίμεναν όρθιοι ή ξαπλωμένοι με τα κυνηγετικά τους όπλα προτεταμένα. Τα περιστέρια που γλίτωναν ή τραυματίζονταν απλώς ελαφρά στα φτερά έκαναν αυτό που κάνουν πάντα τα περιστέρια: επέστρεφαν στο μέρος που είχαν γεννηθεί, στη σκεπή του καζίνου, όπου τα περίμεναν οι ίδιες παγίδες». 

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα 

Ο Τζον Λε Καρέ γεννήθηκε το 1931 στο Ντόρσετ, σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης και στο Λίνκολν Κόλετζ της Οξφόρδης, δίδαξε για δύο χρόνια στο Ίτον και από το 1959 ως το 1964 υπηρέτησε στο Βρετανικό Διπλωματικό Σώμα.Το βιβλίο που του χάρισε διεθνή αναγνώριση είναι το τρίτο του μυθιστόρημα, Ο Κατάσκοπος που Γύρισε από το Κρύο (1963), το οποίο αποτελεί έκτοτε σημείο αναφοράς όχι μόνο ενός λογοτεχνικού είδους αλλά και μιας ιστορικής περιόδου του 20ού αιώνα. Το 2005 η Λέσχη Βρετανών Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας το επέλεξε ως το καλύτερο μυθιστόρημα των τελευταίων πενήντα ετών και απένειμε στον Τζον Λε Καρέ το βραβείο Dagger of Daggers. Τα επόμενα έργα του εδραίωσαν τη φήμη του και απέσπασαν πολλές τιμητικές διακρίσεις, μεταξύ των οποίων τα βραβεία Έντγκαρ και Σόμερσετ Μομ. Πολλά από τα βιβλία του έχουν μεταφερθεί με επιτυχία στον κινηματογράφο. 

ΤΙΤΛΟΣ: Η ΣΥΡΑΓΓΑ ΤΩΝ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΩΝ. ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: John Le CarréΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Βεατρίκη Κάντζολα Σαμπατάκου ΕΚΔΟΣΕΙΣ: BELLΣελ.: 408Τιμή: 17,70 €