Το χώμα να είναι ελαφρύ. Πλην όμως…

Το ίδιο ισχύει για μια από τις πλέον εμβληματικές μορφές  της νεοελληνικής πολιτικής ιστορίας, τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Είναι πράγματι θαυμαστό πως ένας πολιτικός που χρημάτισε για μόλις τρία χρόνια πρωθυπουργός, ήταν μεγάλος πρωταγωνιστής της πολιτικής ζωής στην Ελλάδα για πάνω από πενήντα χρόνια. Η ικανότητά του να προσαρμόζεται και να επανέρχεται ως πρωταγωνιστής της πολιτικής ζωής ενώ έμοιαζε να χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του, υπήρξε παροιμιώδης. 

Το πέτυχε όταν εγκατέλειψε το κόμμα του θείου του Σοφοκλή Βενιζέλου για να δημιουργήσει δικό του και απέτυχε. Το πέτυχε όταν χιλιάδες λαού φώναζαν «Μητσοτάκη κάθαρμα» στις διαδηλώσεις μετά από την ανατροπή της κυβέρνησης του γέρο-Παπανδρέου στα περίφημα Ιουλιανά και την αποστασία. Το πέτυχε όταν εγκατέλειπε το κόμμα των Νεοφιλελευθέρων και προσχωρούσε στη Νέα Δημοκρατία για να βρεθεί αρχηγός της μετά από μόλις εφτά χρόνια. Η μοίρα του έπαιξε ένα από τα γνωστά της παιχνίδια και όπως αυτός έριξε το 1965 την κυβέρνηση Παπανδρέου έτσι τον έριξε κι αυτόν ο Σαμαράς το 1993…

Το σημείωμα δεν έχει σκοπό να προχωρήσει σε αποτίμηση της πολιτικής δράσης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Σημειώνει ότι είχε σαφείς τοποθετήσεις τις οποίες υπερασπίστηκε με πάθος. Ήταν φιλελεύθερος, ατλαντιστής και οπαδός της λεγόμενης οικονομίας της αγοράς. Ένας αστός πολιτικός που σεβόταν τους πολιτικούς αντιπάλους του κάτι που του αναγνώριζαν οι ίδιοι οι αντίπαλοί του. Ωστόσο με το άγγελμα του θανάτου του επιχειρείται από τα κυρίαρχα ΜΜΕ η …αγιοποίησή του. Το θέμα δεν έχει να κάνει με τον ίδιο τον αποθανόντα. Τον ξεπερνά κατά πολύ. Μέσα από την αγιοποίηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη επιχειρείται να αγιοποιηθεί η πολιτική που διαχρονικά υπηρετούσε και εφάρμοζε.

Η πολιτική της προσαρμογής στις βουλές των κάθε είδους συμμάχων. Η πολιτική της απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας, των ιδιωτικοποιήσεων. Από την πίσω πόρτα επιχειρείται να πειστεί η κοινή γνώμη πως αυτή η πολιτική που υποστήριζε διαχρονικά ο αποθανών είναι και τώρα η απαραίτητη. Προφανώς, κατά σύμπτωση αυτή είναι η πολιτική που επιβάλλουν στην χώρα μας οι δανειστές και θεσμοθετούν τα μνημόνια. Κατά σύμπτωση επίσης πρόκειται για την πολιτική που έχει ήδη εξαγγείλει και πρόκειται με χαρά να εφαρμόσει, αν γίνει κυβέρνηση, η Νέα Δημοκρατία της οποίας αρχηγός είναι -άλλη σύμπτωση- ο γιός του Κυριάκος. Σαν πολλές συμπτώσεις μαζεμένες. Και κάτι ακόμα. Όσοι τυχόν στέκονται κριτικά απέναντι στον πολιτικό βίο του αποβιώσαντος πρώην πρωθυπουργού είναι περίπου ασεβείς προς την μνήμη του και μάλλον απολογούμενοι. Αν τυχόν νομίζετε πως δεν είναι έτσι παρακολουθείστε τηλεόραση και διαβάστε εφημερίδες. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ακόμα και νεκρός εξακολουθεί να επηρεάζει την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα.