Όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, η περίμετρος της μέσης είναι εξίσου καλός δείκτης με τον δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) για τον υπολογισμό του εκτιμώμενου κινδύνου καρκίνου, τόσο στον ανδρικό, όσο και στον γυναικείο πληθυσμό.
Ο Δρ Χάινς Φράιζλινγκ από τον IARC, βασικός συντάκτης της μελέτης, αναφέρει ότι αυξημένος είναι ο κίνδυνος καρκίνου αλλά και διαβήτη τύπου 2 για τους άνδρες που έχουν περίμετρο μέσης 102 εκατοστά και άνω και για τις γυναίκες που έχουν περίμετρο μέσης 88 εκατοστά και άνω, σύμφωνα με τη βρετανική Guardian.
Ο Δρ Φράιζλινγκ συνιστά στο ευρύ κοινό να γνωρίζει τον ΔΜΣ του αλλά και να μετρά την περίμετρο της μέσης του. «Το μόνο που χρειάζεται είναι να βάλει κανείς μια μεζούρα γύρω από τη μέση του, στο ύψος του αφαλού. Είναι κάτι πολύ εύκολο και μπορεί να μας δώσει πληροφορίες για το αν είναι αυξημένος ο κίνδυνος ορισμένων καρκίνων ή όχι –για παράδειγμα, ο καρκίνος στο πάγκρεας ή το συκώτι είναι γνωστό πως σχετίζεται με το αυξημένο λίπος στο σώμα ή με την παχυσαρκία».
Το υπερβολικό βάρος (άτομα υπέρβαρα και παχύσαρκα, με ΔΜΣ 25 και άνω) αποτελεί τροποποιήσιμο παράγοντα κινδύνου για τον καρκίνο και συνδέεται με 13 διαφορετικές μορφές της νόσου, μεταξύ των οποίων ο καρκίνος του εντέρου, του μαστού και του παγκρέατος.
Στο πλαίσιο της νέας μελέτης, οι ερευνητές του IARC θέλησαν να εξετάσουν πόσο αξιόπιστοι είναι ως δείκτες πρόβλεψης του καρκίνου ο ΔΜΣ, η περίμετρος της μέσης, η περίμετρος των γοφών και η αναλογία μέσης-γοφών.
Οι αναλύσεις τους οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι η περίμετρος μέσης είναι πράγματι καλός δείκτης και ότι η αύξηση στην περίμετρο της μέσης κατά 11 εκατοστά συσχετίζεται με 13% αύξηση στον εκτιμώμενο κίνδυνο αρκετών καρκίνων.
Η μελέτη βασίστηκε σε στοιχεία από περίπου 43.000 άτομα που παρακολουθήθηκαν κατά μέσο όρο για 12 χρόνια ή και περισσότερο. Στο διάστημα παρακολούθησης περισσότερα από 1.600 άτομα εκδήλωσαν κάποια σχετική με το υπερβολικό βάρος μορφή καρκίνου.
Αν και ο ΔΜΣ αποτελεί ακόμη και σήμερα τον πρότυπο δείκτη αξιολόγησης της παχυσαρκίας, ένας σημαντικός περιορισμός του είναι ότι δεν λαμβάνει υπόψη τη μυϊκή μάζα (μπορεί να θεωρείται υπέρβαρος ένας γυμνασμένος αθλητής ενώ δεν είναι) ή το σημείο του σώματος που συσσωρεύεται το λίπος (π.χ. λίπος στην κοιλιά σε σύγκριση με λίπος στους μηρούς και τους γλουτούς). Έτσι, καλό είναι να συνδυάζεται και με άλλους δείκτες στο πλαίσιο της κλινικής αξιολόγησης για καρκίνο, όπως η περίμετρος μέσης ή η αναλογία μέσης-γοφών, καθώς η συσσώρευση λίπους στην κοιλιά (κεντρική ή κοιλιακή παχυσαρκία) είναι γνωστό ότι εμπλέκεται στην ανάπτυξη διαφόρων μορφών της νόσου.