Τι ώρα είναι Άκη;

Τι ώρα είναι Ακη; Ο,τι ώρα πεις εσύ, πρόεδρε.

Το χιλιοπαιγμένο ανέκδοτο της δεκαετίας του ’80 είχε σκοπό να εκθέσει την “δουλικότητα” με την οποία συμπεριφέρονταν – όπως έλεγαν οι επικριτές του – ο Ακης Τσοχατζόπουλος έναντι του Ανδρέα Παπανδρέου.

Σύμφωνα με την ίδια λογική, για το λόγο αυτό, ο Ακης επιβραβεύτηκε επί δεκαετίες από τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ με κορυφαίες θέσεις: Πρωτοκλασάτα υπουργεία, πανίσχυρος γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και παραλίγο, διάδοχός του σε κόμμα και κυβέρνηση.

Τα χρόνια πέρασαν, ο Ακης έχασε, χώρισε, παντρεύτηκε, λοιδορήθηκε, προκάλεσε, ήγειρε υποψίες, ενόχλησε. Κατηγορήθηκε για σκάνδαλα, μίζες. Δεν βγήκε βουλευτής, διαγράφηκε από το ΠΑΣΟΚ, δικάστηκε και καταδικάστηκε σε ποινή 20 ετών, φυλακίστηκε, αρρώστησε, χειρουργήθηκε.

Πέντε χρόνια μετά, βγήκε από τη φυλακή. Αγνώριστος. Εμφανισιακά τουλάχιστον.

Αλλά το ύφος, η γλώσσα του σώματος, το βλέμμα, το σκηνικό έδειχναν βγαλμένα από το παρελθόν. Κακέκτυπος, καρικατούρα μιας άλλης εποχής. Ενας παππούς που έτρεξε να τον φιλήσει, δύο σκουρόχωμοι πιτσιρικάδες που μόλις πέρασε την πόρτα του Κορυδαλλού έριξαν 2-3 παλαμάκια.

Στο ύφος του Ακη, διέκρινα το αμετανόητο. Σαν να βγήκε από μια περιπέτεια δικαιωμένος. Σαν να ήταν η θριαμβευτική επιστροφή ενός ηγέτη – που μόνο εκείνος το βλέπει.

Ένα come back – ας πούμε – σαν εκείνο του Ανδρέα, που τόσο πιστά υπηρέτησε. Κι εκείνος χώρισε, παντρεύτηκε μικρότερή του. Κι εκείνος κατηγορήθηκε, λοιδορήθηκε παραπέμφθηκε για το σκάνδαλο Κοσκωτά. Ξεχνά, φοβούμαι, ο Άκης ότι ο Παπανδρέου δεν καταδικάστηκε. Μπορεί να κατηγορήθηκε αλλά αθωώθηκε. Ο κόσμος συσπειρώθηκε γύρω του και τον εξέλεξε ξανά Πρωθυπουργό το 1993.

Το αγριεμένο ύφος του αποφυλακισθέντος, το βλοσυρό και ενίοτε επιτακτικό, παραπέμπει σε εποχές παντοδυναμίας.

Μπορεί ο Ακης να θεωρεί τον εαυτό του αθώο και έχει κάθε δικαίωμα. Αλλά αυτό είναι και το πρόβλημά του. Οι αποδείξεις. Δεν μπόρεσε να αποδείξει την αθωότητά του. Οι δικαστές απέδειξαν την ενοχή του.

Οι αόριστες απειλές που εκτόξευσε με το που πάτησε το πόδι του εκτός Κορυδαλλού, ότι “θα ειπωθούν όλα τώρα” είναι επίσης εμβληματικό στοιχείο της πορείας του Τσοχατζόπουλου.

Όταν μιλούσε διαρκώς για παραγωγική ανασυγκρότηση και κοινωνική ανάπτυξη, δεν έπειθε. Έμοιαζε να μυρηκάζει λέξεις για εντυπωσιοθηρία και όχι επειδή τις πίστευε.

Τι ώρα είναι, Ακη;

Να σου πω εγώ: ώρα να πεις την Αλήθεια. Να λυτρωθείς. Αν έχεις και άλλους να “δώσεις”, κατονόμασέ τους. Αν έχεις και άλλα στοιχεία, μίλα. Αλλά – αν κρίνω από το ύφος σου – φοβούμαι ότι τόσα χρόνια πορείας – από τα αστέρια ως την κόλαση – δεν σε έκαναν σοφότερο.

Όπως έχω πει κι εγώ ο Βολταίρος “Οφείλουμε σεβασμό στους ζωντανούς, στους νεκρούς οφείλουμε μόνο την Αλήθεια”.