H συζήτηση διαρκεί το πολύ 2-3 μέρες και μετά τα media ξεχνούν την υπόθεση, αφήνουν κατά μέρος τις προεκτάσεις της και ασχολούνται με τη διαιτησία και τη βαθμολογία.
Και όμως: δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από τις ζωές νέων παιδιών που διακυβεύονται μέσα στο γήπεδο επειδή κάποιοι ασυνείδητοι τους πείθουν ότι θα ανεβάσουν την απόδοση τους μέσα από το ντόπινγκ. Το θέμα δεν έχει αντιμετωπισθεί με την ανάλογη σοβαρότητα, καθώς οι έλεγχοι από τις κρατικές Αρχές γίνονται με το σταγονόμετρο λόγω ελλείψεως κονδυλίων και η εξειδίκευση περιορίζεται στον πανεπιστημιακό χώρο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι επί δεκαετίες το ΕΣΚΑΝ (Εθνικό Συμβούλιο Καταπολέμησης Ντόπινγκ) υπολειτουργούσε και όταν οργάνωνε ελέγχους, το μάθαινε αμέσως η πιάτσα.
Παράδειγμα: Στη Super League κάθε Πέμπτη μαζί με τους ορισμούς των διαιτητών, είχαμε και την κλήρωση για έναν αγώνα στον οποίο θα πήγαινε το συνεργείο των γιατρών που θα ήλεγχαν με τυχαίο δείγμα ποδοσφαιριστές του συγκεκριμένου παιχνιδιού. Από την ημέρα της κλήρωσης μέχρι την Κυριακή που θα γινόταν το ματς, όλοι οι ποδοσφαιροπαράγοντες γνώριζαν που θα πάει το ιατρικό συνεργείο. Φρόντιζαν να εμφανίσουν ως τραυματίες τους ποδοσφαιριστές που έπαιρναν απαγορευμένες ουσίες και ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι στη χώρα μας πιάστηκαν ντοπαρισμένοι ελάχιστοι ποδοσφαιριστές. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν και παίκτες που δεν γνώριζαν τι τους έδιναν οι γιατροί ή ακόμα και φυσικοθεραπευτές, αλλά εδώ υπάρχει ζήτημα ατομικής ευθύνης.
Σε κάθε περίπτωση αν δεν χαραχθεί μια εθνική πολιτική για το ντόπινγκ στον αθλητισμό, ο νόμος που ψηφίστηκε πριν από έναν περίπου χρόνο στη Βουλή των Ελλήνων και υπαγορεύτηκε από τον διεθνή οργανισμό κατά του ντόπινγκ (WADA), θα μείνει ανεφάρμοστος. Και μαζί με αυτόν θα κινδυνεύσουν εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά που ξεκινούν με το όνειρο μιας μεγάλης αθλητικής καριέρας.
Πηγή: sdna.gr