Καυστικό άρθρο που με οξείς χαρακτηρισμούς για τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα ανάρτησε στο ιστολόγιο του ο πρώην υπουργός Θεόδωρος Πάγκαλος.
Με τίτλο άρθρου “Ο Πινόκιο”καλεί τον κ. Τσίπρα να παραιτηθεί από την Πρωθυπουργία, τονίζοντας μεταξύ άλλων ότι στη “μάχη κανείς μένει για να πολεμήσει με το σπαθί του και όχι με μία μύτη, που συνεχώς επιμηκύνεται και μάλιστα φτιαγμένη από ξύλο”!
Ολόκληρο το άρθρο του Πρώην υπουργού έχει ως εξής:
“Ο Πινόκιο
Πρόσφατα σε μια εκπομπή του ραδιοφωνικού προγράμματος «ΤΟ ΒΗΜΑ» 99,5 στα FM, ο αγαπητός και ταλαντούχος συγγραφέας Πέτρος Τατσόπουλος αποκάλεσε τον Πρωθυπουργό «Πινόκιο». Επακολούθησε δριμύτατος σωφρονισμός από τους δύο οπαδούς της πολιτικά ορθής έκφρασης, που ισχυρίστηκαν ότι έναν Πρωθυπουργό δεν μπορεί κανείς να τον λέει Πινόκιο.
Εδώ τίθενται δύο ζητήματα. Το ένα είναι μέχρι ποίου σημείου μπορεί κανείς να ασκεί κριτική σε έναν Πρωθυπουργό. Είναι αυτός παντοδύναμος; Ποια είναι επίσης τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί ο ίδιος για να υπερασπιστεί την εικόνα του; Βεβαίως μιλάω για πολίτες που εκφράζονται ελεύθερα και όχι για αρχηγούς κομμάτων, βουλευτές εν τω βουλευτηρίω κλπ. Αποκτά ο Πρωθυπουργός δια της εκλογής του μια μεταφυσική διάσταση; Γίνεται κάποιου είδους Βούδας; Του είναι απαραίτητη μία κάλυψη της τιμής και της αξιοπρέπειάς του, που θα ξεπερνάει τα όρια του ποινικού κώδικα ή απλώς πρέπει να του αναγνωρίζονται δυνάμεις και εξουσίες, που να τον καθιστούν απρόσβλητο από τον μέσο πολίτη; (ένα είδος δικτάτορα δηλαδή με κοινοβουλευτικό μανδύα)
Βασικό επιχείρημα του Πρωθυπουργού ήταν τελευταία ότι όχι μόνο η οικονομία πηγαίνει μια χαρά, αλλά και ότι οι επιδόσεις ξεπερνούν τις προβλέψεις των μίζερων ή και δολίων ξένων παρατηρητών. Αυτά τα είπε με τη συνηθισμένη προπαγανδιστική προετοιμασία στο υπουργικό του συμβούλιο (που επιτέλους συνεδρίασε). Ταυτόχρονα σχεδόν το ελπιδοφόρο μήνυμα εκφωνούσαν όλα τα ροζ παπαγαλάκια, που συνεχώς αυξάνονται σε κρατικά και παρακρατικά μέσα «ενημέρωσης».
Όταν δεν έχεις τον έλεγχο του στρατού η επιβολή μονοφωνίας είναι δύσκολη υπόθεση. Ο κ. Τσίπρας έχει βήματα ακόμα να κάνει για την επιβολή πραγματικά ολοκληρωτικού καθεστώτος, από αυτά που ονειρεύεται. Μαντούρο δεν είναι. Ούτε καν ο γειτονικός μας Ερντογάν. Πινόκιο είναι, γιατί λέει ασύστολα ψεύδη. Εκτός αν τα ψεύδη τα λέει κρατική υπηρεσία, δηλαδή η Στατιστική Υπηρεσία Ελλάδας, που την ίδια ώρα και την ίδια μέρα ανακάλυπτε όχι αύξηση του εθνικού εισοδήματος, αλλά μείωση, δηλαδή ύφεση και το 2016. Ύφεση μάλιστα -1,1%, που καθιστά εντελώς απίθανη την ύπαρξη θετικής και μάλιστα εντυπωσιακής προόδου το 2017. Άρα ο πληθυσμός, που σε αλλεπάλληλες δημοσκοπήσεις προβλέπει χειροτέρευση της οικονομικής κατάστασης έχει δίκιο και οι οικονομικοί εγκέφαλοι της κυβέρνησης, περιλαμβανομένου και του Πρωθυπουργού ή είναι ψεύτες ή είναι ανίκανοι.
Θεωρώ πιο επικίνδυνο ένα καθεστώς ανικανότητας και απώλειας ελέγχου επί της πραγματικότητας από ότι θα μπορούσε να είναι μια τερατώδης τάση προς το ψεύδος. Εξάλλου και στο παιδικό παραμύθι τα «κακά παιδιά» μεταβάλλονται απλώς σε γαϊδουράκια, ενώ ο φιλόδοξος Πινόκιο βλέπει την ξύλινη μύτη του να μεγαλώνει κάθε φορά που λέει ψέματα. Και τώρα με τόσο μεγάλη μύτη, πώς να περάσουμε από τις πόρτες των Βρυξελλών ή του Βερολίνου, Αλέξη; Δεν αφήνεις κανέναν να διαχειριστεί τα πράγματα για κάνα δυο μήνες και να τα παραδώσει στους επερχόμενους; Και οι προκάτοχοί σου, ο Κώστας Σ., ο Κώστας Κ. και ο Γιώργος Π., όταν είδαν την πανωλεθρία να έρχεται την κοπάνισαν και χάθηκαν μέσα στον κουρνιαχτό. Μέχρι ενός σημείου επιτυχώς. Εσύ τι κάθεσαι με τέτοια μυτόνγκα και επαναλαμβάνεις δηλώσεις επί δηλώσεων; Στη μάχη κανείς μένει για να πολεμήσει με το σπαθί του και όχι με μία μύτη, που συνεχώς επιμηκύνεται και μάλιστα φτιαγμένη από ξύλο.
Επίσης, ψέματα μπορεί να λένε όλοι οι αντικειμενικοί διεθνείς παρατηρητές, που έχουν κάθε λόγο να εύχονται μιαν ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας. Αυτοί δεν είναι τόσο αυστηροί όσο η Στατιστική Υπηρεσία αλλά κανείς τους δεν προβλέπει το 2,5 και βάλε αύξηση του ΑΕΠ, που έχει προβλέψει η κυβέρνηση. Επειδή μάλιστα όλες οι προοπτικές και ο προϋπολογισμός του επόμενου έτους με τα πλεονάσματά του στηρίζονται σ’ αυτήν την υπερβολική και ανέφικτη, όπως φαίνεται, πρόβλεψη, τότε είναι απαραίτητο να αναθεωρηθούν όλα τα δεδομένα πάνω στα οποία στηρίζει ο πρωθυπουργός τη θριαμβολογία του”.