Πολιτική

ΣΥΡΙΖΑ: Πέρασαν τα μέτρα από την Κεντρική Επιτροπή – Εκλογές ζητούν οι διαφωνούντες

Έντεκα "όχι" και "12" λευκά στην ψηφοφορία. "Ο μόνος που μπορεί να αποφασίσει για την ίδια τη ζωή του είναι ο ελληνικός λαός", αναφέρει μεταξύ άλλων το κείμενο των διαφωνούντων, οι οποίοι ζητούν επί της ουσίας εκλογές.

Με ισχυρές ενστάσεις υπερψηφίστηκε από τη πλειοψηφία των μελών της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ η συμφωνία της κυβέρνησης στο Eurogroup της Μάλτας.

Στην ψηφοφορία σημειώθηκαν 11 «όχι» και 12 «λευκά». Οι ψήφοι αυτές προέρχονται από μέλη της της κίνησης των 53 και τον Νίκο Φίλη οι οποίοι νωρίτερα κατέθεσαν κείμενο όπου καταγράφουν διαφωνίες και ενστάσεις, τόσο ως προς την εφαρμογή των αντίμετρων όσο και ως προς συγκεκριμένους υπουργούς.

Το κείμενο αυτό τελικώς δεν κατετέθη προς ψηφοφορία από τα 11 στελέχη. Οπως εξηγούσαν δεν θέλησαν να έχει συγκρουσιακό χαρακτήρα αλλά θέλησαν να κατατεθεί στα πρακτικά.

Το κείμενο υπογράφουν ο Νίκος Φίλης (που φαίνεται να ηγείται της κίνησης), μαζί με άλλα 12 στελέχη (Θοδωρής Δρίτσας, Τασία Χριστοδουλοπούλου, Χριστόφορος Παπαδόπουλος, Πάνος Λάμπρου και άλλοι) και αποτελεί συνολική πλατφόρμα κατά της προωθούμενης συμφωνίας.

Το παρασκήνιο όμως, που εξελίχθηκε ήταν πολύ σκληρό: ενώ αρχικά έγιναν προσπάθειες να πέσουν οι τόνοι της κριτικής, ώστε να καταστεί εφικτό το κείμενο των διαφωνούντων να ενσωματωθεί στο εισηγητικό της πολιτικής γραμματείας, στη συνέχεια επικράτησε η άποψη να γίνει η ψηφοφορία, καθώς οι απόψεις των διαφωνούντες ήταν κάθετα αντίθετες με τις επιλογές της ηγεσίας.

Ωστόσο, μόλις έγινε αντιληπτός ο κίνδυνος να υπάρξει ευρεία απήχηση από την κεντρική επιτροπή του κειμένου των διαφωνούντων, άρχισε η πίεση, που είχε τελικά ως αποτέλεσμα να μην τεθεί σε ψηφοφορία, αλλά να παραμείνει ως κείμενο προβληματισμό, χωρίς να τοποθετηθούν δηλαδή τα μέλη του οργάνου – ως μη… «γενόμενο», υπό μία έννοια!

Το κείμενο είναι φωτιά και λάβρα για τους χειρισμούς της ηγεσίας, που έφεραν την προσυμφωνία της Μάλτας. «Η αποδοχή της κυοφορούμενης συμφωνίας ή όχι, δεν αφορά αποκλειστικά την ηγεσία του κόμματος ή την κυβέρνηση, αλλά το σύνολο των κομματικών δυνάμεων και της ευρύτερης αποδοχής του» αναφέρεται και τονίζεται με έμφαση ότι «στην τελική ο μόνος που μπορεί να αποφασίσει για την ίδια του τη ζωή είναι ο ελληνικός λαός. Είναι ο τελικός κριτής», παραπέμποντας σαφώς στη λαϊκή κρίση μίας εκλογικής αναμέτρησης ή δημοψηφίσματος.

Στο κείμενο υποστηρίζεται μεταξύ άλλων ότι υπάρχουν νέες παράλογες αντικοινωνικές απαιτήσεις των δανειστών, που υπερβαίνουν σαφώς τη μνημονιακή συμφωνία του 2015.