Παρότι η καζούρα είναι μέρος του παιχνιδιού, ομολογώ ότι όταν ακούω ή διαβάζω για «ΠΑΟΚάκι» μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Οι φίλοι ρεπόρτερ της ΑΕΚ, μετά την άνετη και δίκαιη νίκη της ομάδας τους επί του «Δικεφάλου του Βορρά» την Κυριακή, ακόμα κι αν δεν το έγραψαν στα ίσια, το υπονοήσαν. Το ίδιοι βέβαια και οι οπαδοί των «Κιτρινόμαυρων» στα σχόλιά τους. Έγινε αυτό που έπρεπε να γίνει, αυτό που γίνεται πάντα: Η ΑΕΚ νίκησε τον ΠΑΟΚ εύκολα, διότι η ΑΕΚ είναι μεγάλη ομάδα και ο ΠΑΟΚ, ΠΑΟΚάκι, σωστά;
Κι ωστόσο, παρά τον θυμό που μου προκαλούν τέτοιου είδους προσεγγίσεις, δυσκολεύομαι και τις αποκρούσω. Όχι επειδή συμφωνώ ασφαλώς. Στο μυαλό μου ο ΠΑΟΚ πάντα θα είναι ΠΑΟΚάρα, σε ό,τι κατάσταση κι αν βρίσκεται, ό,τι αποτελέσματα κι αν φέρνει. Αλλά επειδή, δυστυχώς, στο ΟΑΚΑ ειδικά και στην Αθήνα γενικά, εμφανίζεται τόσο συχνά κατώτερος των προσδοκιών που δεν σου δίνει ένα σοβαρό επιχείρημα βρε αδελφέ. Ένα πάτημα να αποστομώσεις όσους σαρκάζουν και ειρωνεύονται. Όταν έχει χάσει και πάλι όλα τα ντέρμπι στην Αττική, με μοναδική καλή εμφάνιση αυτή στο «Καραϊσκάκης» (όπου συνήθως παίζει καλύτερα από όσο στο Ολυμπιακό Στάδιο) και μάλιστα από αντιπάλους που ειδικά φέτος δεν είναι ανώτεροί του, θα έλεγα για Παναθηναϊκό και ΑΕΚ ότι τόσο ως ρόστερ, όσο και ως απόδοση μέσα στην σεζόν είναι μάλλον κατώτεροι, τότε τι να πεις και σε ποιον;
Ο ΠΑΟΚ όφειλε φέτος να κάνει χρονιά πρωταθλητισμού. Το είχα γράψει από το καλοκαίρι. Όχι να πάρει το πρωτάθλημα αλλά να το διεκδικήσει. Για να αρχίσει να χτίζει την νοοτροπία πρωταθλητή που θα του επιτρέψει να αλλάξει επίπεδο.
Σε άλλους τομείς έχουν γίνει σοβαρά βήματα προόδου.
– Το ρόστερ είναι καλό και παρά τα κενά του, υπάρχουν οι βάσεις για να χτιστεί κάτι ακόμα καλύτερο στο μέλλον.
– Ο προπονητής έχει δείξει σημάδια ταλέντου και παρά τα περιστασιακά κακά απογεύματα που λογικά έχει αξίζει να στηριχθεί.
– Ο τεχνικός διευθυντής, παρά τα λάθη του κι εκείνος, επίσης έχει παρουσιάσει θετικό έργο και αξίζει να στηριχθεί.
– Η ομάδα για μεγάλο διάστημα της σεζόν έπαιξε όμορφο ποδόσφαιρο και είχε ξεκάθαρη αγωνιστική ταυτότητα.
Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την διοικητική και οικονομική σταθερότητα που παρέχει ο Ιβάν Σαββίδης αποτελούν εχέγγυα για ένα καλύτερο μέλλον. Αρκεί να υπάρξει η ανάλογη πρόοδος και στην νοοτροπία. Και μέχρι στιγμής, στο συγκεκριμένο κομμάτι η σεζόν έχει εξελιχθεί σε μαύρη τρύπα.
– Ο ΠΑΟΚ στην αρχή του πρωταθλήματος, όταν όφειλε να δείξει μέταλλο και να παίρνει αποτελέσματα για να μείνει κοντά στην κορυφή, σπατάλησε ένα τσουβάλι ευκαιρίες και βαθμούς.
– Στη συνέχεια, μόλις έχασε την επαφή του με την κορυφή άρχισε να κερδίζει τους μικρομεσαίους τον έναν μετά τον άλλο, προκαλώντας αρκούντως υπερβολικά σχόλια για την απόδοσή του.
– Και μετά, στα κρίσιμα ματς του Κυπέλλου, κόντεψε να αποκλειστεί στην Τούμπα από την Ξάνθη, ενώ είχε κερδίσει εκτός έδρας, μόνο και μόνο από άγχος.
– Στο δε Γιουρόπα Λιγκ, ρόλαρε απρόσμενα αλλά και πάλι όταν δεν είχε τίποτα να χάσει και πήγε στην Φλωρεντία απελευθερωμένος και σχεδόν αποκλεισμένος για να γυρίσει θριαμβευτής.
– Με την Σάλκε το ίδιο. Στο ματς της Τούμπας όπου παιζόταν η πρόκριση, αποδείχθηκε λίγος. Στη ρεβάνς, χωρίς διακύβευμα ουσιαστικά, έπαιξε μια χαρά.
Το συμπέρασμα: Όταν δεν κρίνεται τίποτα, ο ΠΑΟΚ είναι ωραίος να τον βλέπεις. Όταν η μπάλα καίει, ο ΠΑΟΚ σχεδόν εξαφανίζεται! Καμία εξέλιξη λοιπόν, σε ένα πρόβλημα που κρατάει χρόνια.
Τα κρίσιμα βεβαίως βρίσκονται ακόμα μπροστά. Άρα, το πρόσημο για την χρονιά του ΠΑΟΚ θα κριθεί εκεί. Και όχι υποχρεωτικά από τα αποτελέσματα. Αλλά από την προσέγγιση και την συνολική νοοτροπία. Ο ΠΑΟΚ θα παίξει ξανά στην Αθήνα και με ΠΑΟ και με ΑΕΚ (εφόσον μπει στα πλέι – οφ), πιθανόν και με Ολυμπιακό, σίγουρα και με τον εντυπωσιακό Πανιώνιο. Αν δεν μπει σε όλα αυτά τα ματς αποφασισμένος να συνθλίψει μια και καλή τα αστειάκια για «ΠΑΟΚάκι», τότε θα κλείσει τη σεζόν με ζημιές και όχι με κέρδη.