Κόντρα στην Μπεσίκτας, με τον Μπέντο στην Πορτογαλία, πριν καν ξεκινήσει ο αγώνας ένιωθες μια μεγάλη αλλαγή. Το γήπεδο γέμισε, ο κόσμος ανταποκρίθηκε στη συσπείρωση που ζήτησε η ΠΑΕ, από το πρώτο λεπτό το Καραισκάκη ήταν και πάλι «κάστρο». Χωρίς μουρμούρες, χωρίς γκρίνια, με φωνή και πάθος, από τους παίκτες του Βούζα έως και τον τελευταίο από τους 29 χιλιάδες (ελέω ΟΥΕΦΑ) που βρέθηκε στο γήπεδο.
Το ματς πήγαινε «κουφέτο» για τον Ολυμπιακό. Σωστή ανάγνωση του αντιπάλου που είναι «μανούλα» στην κατοχή και στην καλή κυκλοφορία της μπάλας. Ο προβληματικός φετινός Ολυμπιακός έπρεπε να αλλάξει τακτική. Μπήκε δυνατά αλλά μέχρι εκεί. Άφησε χώρο στους Τούρκους και έψαξε τις αντεπιθέσεις. Ο κόσμος δίπλα του, καταλάβαινε πως αυτό ήταν το καλύτερο, το σωστό. Το μισό-μηδέν ήταν το πολύτιμο, ο στόχος.
Όσο περνούσε η ώρα ένιωθες πως το ματς αυτό μπορεί να πάει καλά. Η όλη ατμόσφαιρα σε «έφτιαχνε». Έβλεπες τον Καμπιάσο, αυτόν τον τεράστιο παίκτη που ο «κολλημένος» Μπέντο τον είχε πετάξει στα σκουπίδια, να ηγείται της προσπάθειας. Από κοντά τα πιτσιρίκια, ο Ρομαό, ο Καρίμ, η πολύ καλή δουλειά της άμυνας.
Το γκολ στο 36΄τίναξε στον αέρα την αδρεναλίνη! Και τι ειρωνεία της τύχης! Γκολάρα από συνεργασία του Καρίμ που με το ζόρι και αφού έφυγε ο Ιντέγε έβαζε να παίξει ο Μπέντο και Καμπιάσο να εκτελεί!
Αυτός ο 36αρης που για κάποιους καλώς ο Μπέντο άφηνε στο σπίτι του σε όλα τα ματς.
Αλλά ο Μπέντο έχει φύγει, ΕΥΤΥΧΩΣ, και αυτό τώρα δεν έχει καμία σημασία.
Σημασία είχε το πλάνο και η στιγμή που ήταν για τον Ολυμπιακό. Το μομέντουμ που λένε και οι μπασκετικοί.
Η Μπεσίκτας καλά κλεισμένη δεν έκανε ευκαιρία.
Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίναγε με ένα αποκλειστικό σκοπό. Πατάμε στο 1-0 και έχουμε το μυαλό μας στα μετόπισθεν. Οι Τούρκοι που έχουν την κατοχή θα αφήσουν και πάλι χώρο, να τον βρούμε και να ψάξουμε και το δεύτερο.
Και κάπου εκεί το «κάστρο έπεσε» από μέσα! Προς θεού, δεν πήγε «ηθελημένα» ο Νικόλα Λεάλι, περί ου ο λόγος, να ανοίξει την «κερκόπορτα».
Απλά, δυστυχώς, και μετά από τόσα δείγματα απίστευτης ανικανότητας με την μπάλα στα πόδια, μετά από τόσες ασίστ σε αντίπαλο, μετά από τόσα παρόμοια λάθη όπως αυτό που έκανε με την Μπεσίκτας χαρίζοντας το γκολ της ισοφάρισης αυτό είναι ξεκάθαρο. Τόσο μπορεί ο Λεάλι, τουλάχιστον με τα τωρινά δεδομένα. Με τα δεδομένα και του επιτελείου του Μπέντο που τον προπονούσε απο τον Αύγουστο και μετά. Για την ακρίβεια που δεν τον προπονούσε για να μην επιβαρύνεται.
Η ουσία όμως είναι πως τώρα δεν μπορεί ο Ιταλός, δεν μπορεί όμως και ο Ολυμπιακός να χάνει τέτοια ματς, τόσα ματς, από τόσα πολλά λάθη του Λεάλι. Φέτος δεν έχει αυτή την πολυτέλεια. Του Λεάλι που ακόμη και όταν ήταν καλά ο Καπίνο εμπιστευόταν ο Μπέντο.
Το λάθος αυτό άλλαξε και αλλάζει όλα τα δεδομένα. Ο Ολυμπιακός κινδύνεψε στη συνέχεια και με δεύτερο γκολ, αναγκάστηκε να αλλάξει (όχι πολύ πάντως) την τακτική του, να δώσει περισσότερο χώρο στους Τούρκους. Ευκαιρία δεν βρήκε, το 1-1 έμεινε.
Σαφέστατα οι Τούρκοι έχουν πλέον και βάση αποτελέσματος το προβάδισμα. Ο Ολυμπιακός έβγαλε μετά από καιρό υγεία στη μετά-Μπέντο εποχή. Δεν ξέρω πως θα πάνε τα αποτελέσματα στην πορεία, όμως ακόμη και άσχημα να πάνε ευτυχώς δεν υπάρχει ο Μπέντο. Αν έφευγε νωρίτερα ίσως τα πράγματα να ήταν καλύτερα. Αλλά σημασία έχει το τώρα και όχι το πριν.
Τώρα ο Ολυμπιακός πρέπει να κερδίσει τον Ατρόμητο και να πάει στην Πόλη για να διεκδικήσει τις ελπίδες του. Έχει ελπίδες, απλά είναι λιγότερες μετά το 1-1. Με το 1-0 θα έχει το ματς «ταμαμ».
Πηγή: sdna.gr