Η αναμέτρηση του Παναθηναϊκού με την Ούνιξ Καζάν έδωσε πολλά ερεθίσματα. Είχε αλλαγή προσέγγισης εκ μέρους των γηπεδούχων ανά ημίχρονο, επεφύλασσε δραματικό φινάλε χάρη στο τρίποντο του Μάικ Τζέιμς, ανέδειξε ξεκάθαρες επιλογές του Τσάβι Πασκουάλ στα κρίσιμα σημεία. Εκ των υστέρων, στην αίθουσα συνεντεύξεων Τύπου ακούστηκαν και απόψεις, που έδωσαν τροφή για σκέψη και έρευνα. Τι άλλο θέλουμε από ένα ματς;
Θα κάνω μια προσπάθεια να εισβάλλω στον ψυχισμό και το μυαλό του Τσάβι για να εξηγήσω τη φράση που χρησιμοποίησε σχετικά με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο Παναθηναϊκός και τα πολλά ντέρμπι στο ΟΑΚΑ. «Ίσως να μην είμαστε τόσο καλοί όσο νομίζετε. Είναι μία πιθανότητα και αυτή», αποκρίθηκε ο Καταλανός έπειτα από σχετικό ερώτημα για να συμπληρώσει: «Από την άλλη αν δούμε όλα τα παιχνίδια της Euroleague, τα περισσότερα καταλήγουν να κρίνονται με μικρές διαφορές. Είναι μία διοργάνωση όπου όλοι μπορούν να κερδίσουν όλους».
Η πρώτη αποστροφή του λόγου του είναι όντως αινιγματική, ακόμη και για εκείνους, που υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες και είχαν τη δυνατότητα να διαβάσουν τη γλώσσα του σώματος και τις γκριμάτσες του προσώπου του. Σύμφωνα με τις δικές μου εκτιμήσεις και πληροφορίες, η απάντηση του Τσάβι έκρυβε μια μικρή ενόχληση, μια δυσφορία, η οποία πηγάζει στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα ότι «τις μικρομεσαίες ομάδες ο Παναθηναϊκός οφείλει να τις κερδίζει με 30 πόντους», και την εξέφρασε (τη δυσφορία) ευγενικά.
Αυτό που δεν σκέφτηκαν πολλοί ήταν το μήνυμα που ενδεχομένως ήθελε να περάσει εκείνη τη στιγμή ο Τσάβι προς τους Πράσινους. Στο πρώτο ημίχρονο η εικόνα ήταν απογοητευτική. Ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε την Ούνιξ, μια ομάδα που τον είχε κερδίσει στο Καζάν, με εντελώς λανθασμένη προσέγγιση. Θέλησε να επιβάλει την κυριαρχία του μέσω της επίθεσης και αυτή η λογική γύρισε μπούμερανγκ. Οι Πράσινοι μπήκαν μπλαζέ. Σαφώς και υπάρχει το λεγόμενο συναισθηματικό άδειασμα μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος (συμφωνούν όλοι οι παίκτες και όλοι οι προπονητές), ωστόσο η λανθασμένη προσέγγιση στοίχισε περισσότερο από το Κύπελλο.
Στο δεύτερο ημίχρονο, η προσέγγιση του Παναθηναϊκού άλλαξε και στα δύο μισά του γηπέδου, αλλά η Ούνιξ είχε ήδη αποκτήσει αυτοπεποίθηση δημιουργώντας πίεση στους γηπεδούχους χάρη κυρίως στα μεγάλα σουτ που έβαλε ο Κίνο Κολόμ μετατρέποντας το 65-65 σε 67-73 τέσσερα λεπτά πριν από τη λήξη. Αντί, λοιπόν, οι Πράσινοι να εμφανιστούν συγκεντρωμένοι και μαχητικοί από το ξεκίνημα του αγώνα, χρειάστηκε να περάσουν… 36 λεπτά για να ξυπνήσουν και αυτό είναι ένα στοιχείο, που απεχθάνεται ο Τσάβι.
Ο Καταλανός θέλει να βλέπει στο παρκέ… δώδεκα hustlers, οι οποίοι θα βουτάνε στο παρκέ για να σώσουν μια μπάλα (όπως έκαναν οι Μπουρούσης και Παππάς), θα παίζουν άμυνα του θανατά και δεν θα επιτρέπουν στους αντιπάλους να κάνουν πάρτι στο ξεκίνημα των αγώνων. Κάτι μου λέει ότι έχει αρχίσει να επανεξετάζει το αρχικό σχήμα, αλλά αυτό θα φανεί στα επόμενα ματς…
Για τις αποφάσεις του Πασκουάλ στο φινάλε της αναμέτρησης, που αφορούν στο φάουλ στον Λατέιβιους Ουίλιαμς και την επιλογή να αποφασίσει ο Μάικ Τζέιμς ανάλογα με ό,τι του έδινε η άμυνα της Ούνιξ, το SDNA δημοσίευσε εκτενές ρεπορτάζ που μπορείτε να δείτε εδώ. Το αν ο Τσάβι ζήτησε δίποντο ή τρίποντο, εξηγείται από το ότι είχε τάιμ άουτ πριν από τις βολές του Αμερικανού, συνεπώς δεν θα μπορούσε να ξέρει την κατάληξή τους. Αρα άφησε τον Τζέιμς να αποφασίσει. Οδηγώντας, ωστόσο, τη σκέψη λίγο πιο μακριά, το συμπέρασμα που βγαίνει και το μεγάλο κέρδος του Παναθηναϊκού είναι ότι αυξάνονται οι παίκτες, που μπορούν να πάρουν το τελευταίο σουτ.
Οι λεγόμενοι clutch players είναι τέσσερις: Τζέιμς, Ρίβερς, Σίγκλετον, Μπουρούσης. Για να μην παρεξηγηθεί αυτό, και ο Παππάς έχει αυτή τη δυνατότητα, αλλά επί του παρόντος ο ρόλος του στον εφετινό Παναθηναϊκό είναι άλλος. Το βασικό για τον διεθνή γκαρντ είναι ότι βρήκε ρόλο. Ναι, αυτά τα 15 λεπτά που παίζει και ο τρόπος που τα κέρδισε και τα αξιοποιεί κυρίως μέσα από την άμυνα, τις βουτιές στο παρκέ, την αλλαγή του ρυθμού και φυσικά τις επιθετικές λύσεις (που θα αυξηθούν) είναι ρόλος!
Οπως και του Μπουρούση είναι ρόλος αυτά που κάνει, με μια υποσημείωση: Ο τρόπος αξιοποίησής του είναι διαφορετικός από εκείνον στην Μπασκόνια. Στον Παναθηναϊκό -εκτός από το δεδομένο post up παιχνίδι- παίρνει κυρίως κεντρικό pick and roll, ενώ στη Βιτόρια είχε εμπλοκή και στα λεγόμενα side pick. Το καταθέτω αυτό για να απαντήσω στην απορία που έχει δημιουργηθεί σχετικά με το αν (και πόσα) pop out κάνει ο Μπουρούσης για να εκτελέσει τρίποντο. Το κάνει αρκετές φορές και στον Παναθηναϊκό, αλλά με διαφορετικό τρόπο από πέρυσι, αφού οι Πράσινοι δεν έχουν πολύ side pick and roll στο παιχνίδι τους. Διαφορετικοί προπονητές, διαφορετική φιλοσοφία.
Το σημαντικό για τον Παναθηναϊκό, εν κατακλείδι, είναι ότι βρίσκει τους ρόλους του και σταθεροποιείται το rotation σε μια σεζόν, κατά την οποία ο Τσάβι ακόμη προσπαθεί να περάσει τη φιλοσοφία του. Και κάτι ακόμη. Η τρίτη καλύτερη άμυνα της Ευρωλίγκας (μετά τον Ολυμπιακό και τον Ερυθρό Αστέρα) θα βελτιωθεί ακόμη περισσότερο με την επιστροφή του Τζέιμς Γκιστ, ο οποίος σε 15-20 ημέρες αναμένεται να μπει στους αγώνες. Τις τελευταίες ημέρες, κάνει τα πάντα με απόλυτη επιτυχία, αλλά χωρίς επαφή στις προπονήσεις. Συνεχώς αυξάνει τον ρυθμό της έντασης και σε 7-10 ημέρες θα είναι έτοιμος για φουλ προπόνηση με τους συμπαίκτες του.
πηγή: sdna.gr