Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Για τον απλούστατο λόγο ότι εάν απομονώσει κανείς τα ματς του Θοδωρή Βασιλακάκη απέναντι στον Παναθηναϊκό και δη τα απίστευτα γκολ που σημειώνει κόντρα στο τριφύλλι, τότε θα χτυπούσε την πόρτα της… Μπαρτσελόνα.
Δεν υπάρχουν αυτά που γίνονται με τον Ελληνα μέσο τα τελευταία χρόνια, με τα deja vu να διαδέχονται το ένα το άλλο και με γκολάρες που πετυχαίνουν μόνο παιχταράδες παγκόσμιας κλάσης, με την ειδοποιό διαφορά φυσικά ότι ο Βσιλακάκης κάνει αυτά τα μαγικά μόνο με τον Παναθηναϊκό. Λες και το ζήτημά του είναι καρμικό…
Δεν εξηγείται εν ολίγοις από τη λογική το πώς είναι δυνατόν ο Βασιλακάκης να έχει στο ενεργητικό του έξι γκολ σε μία τριετία στο πρωτάθλημα και τα τέσσερα εξ αυτών να είναι εναντίον του Παναθηναϊκού, δεν μπορείς να πιστέψεις στα μάτια σου βλέποντας ότι ποτέ δεν έχει σκοράρει πάνω από ένα τέρμα στην καριέρα του απέναντι σε κάποιον άλλο αντίπαλο και έχει ήδη τέσσερα με το τριφύλλι.
Και δεν μιλάμε για συνηθισμένα γκολ μέσα από την περιοχή ή μετά από τετ α τετ καταστάσεις, αλλά για αδιανόητες εκτελέσεις και απίστευτες εμπνεύσεις που (και) με τη βοήθεια του… θεού πηγαίνουν στο πλεχτό, όπως είχε συμβεί και στο «καρμπόν» γκολ της Λεωφόρου στον πρώτο γύρο, συμβάλλοντας στην απαρχή της κατηφόρας.
Ο γκολκίπερ Ζίβκοβιτς δεν εντάσσεται σε αυτήν την κατηγορία, έχει κάνει κι άλλα τέτοια ματς στο πρωτάθλημα, επιδεικνύει γενικώς σταθερότητα, συνεπώς δεν προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση ή μεγάλη έκπληξη το γεγονός ότι κατέβασε τα ρολά το Σάββατο στην Ξάνθη, καθώς με την εν γένει απόδοσή του λογίζεται ίσως ένας από τους κορυφαίους -αν όχι ο κορυφαίος- τερματοφύλακες της φετινής σεζόν στο πρωτάθλημα.
Η περίπτωση και πιο σωστά τα κατορθώματα του Βασιλακάκη απέναντι στον Παναθηναϊκό, εν τούτοις, εντάσσονται στη σφαίρα του ανεξήγητου και απαιτείται η συνδρομή της… Νικολούλη για να δοθεί φως στο μυστήριο που την περιβάλλει.
Συμβαίνουν όμως αυτά στο ποδόσφαιρο, όπως είπε και ο Μαρίνος Ουζουνίδης μετά το ματς, μπορεί δηλαδή να κοιμηθεί ο Θεός σε ένα ποδοσφαιρικό ματς, να είσαι ανώτερος σε όλη τη διάρκεια, να έχεις 15 τελικές και 73% κατοχή αλλά να μην σκοράρεις.
Ο αντίπαλος να μην έχει βγάλει ούτε μια αντεπίθεση (το τρανζίσιον που αποτελεί το όπλο της Ξάνθης περιορίστηκε σε απόλυτο βαθμό από τον Παναθηναϊκό) και στην πρώτη του τελική προς την εστία να σκοράρει και μάλιστα με τέτοιο γκολ…
Ας όψεται η γκέλα του Κουτρουμπή θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς και πράγματι ήταν ολέθριο το λάθος του, όμως συγνώμη που θα το χαλάσω αλλά το τελείωμα του παίκτη της Ξάνθης είναι υπεράνω λαθών, κατηγοριών και ποδοσφαιρικής ανάλυσης.
Αντιθέτως, η επιστήμη… δεν σηκώνει τα χέρια ψηλά στην παράμετρο διαιτησία και βοηθών και μόνο με τον Παναθηναϊκό… συμβαίνει κάθε φορά που ένα ματς κρίνεται στο γκολ, να έχουν τόνους τσίμπλα στα μάτια και να τον περνούν πριονοκορδέλα.
Κόβοντας με ανύπαρκτα οφ σάιντ καραμπινάτα τετ α τετ σαν αυτό του Μπεργκ και του Βιγιαφάνιες στην Ξάνθη, που προφανώς επηρέασαν την έκβαση του αγώνα, όπως είχε συμβεί και με το ακυρωθέν γκολ-ανακάλυψη του Λουντ στο Αγρίνιο με τον Παναιτωλικό, ή να μην βλέπουν δύο μέτρα οφ σάιντ τον Κόντε στα Γιάννενα, στερώντας ξανά ετσιθελικά βαθμούς απ’ το τριφύλλι, είτε τους άξιζε, όπως στην Ξάνθη και τα Γιάννενα, είτε όχι.
Η δε κίτρινη κάρτα του Θάνου στον Βιγιαφάνιες στο 86′ για θέατρο αποτέλεσε το κερασάκι στην κακόγουστη διαιτητική τούρτα, σε μία φάση που ο Σιλά δεν βρίσκει ποτέ τη μπάλα και η πτώση του Βίγια δεν εντάσσεται έπ’ ουδενί στις περίφημες βουτιές που έχουμε θαυμάσει πολλάκις στο πρόσφατο παρελθόν από παίκτες άλλης ομάδας (και πλέον όχι μόνο).
Ο Παναθηναϊκός ήταν η καλύτερη ομάδα αλλά δεν κέρδισε και θα πρέπει να τον προβληματίσει το γεγονός ότι έπρεπε να είναι περισσότερο απειλητικός και να δημιουργήσει πιο πολλές κλασικές ευκαιρίες (με καλύτερες προϋποθέσεις δηλαδή) για να σκοράρει.
Είχε σε μέτρια/κακή μέρα όλους τους μεσοεπιθετικούς του παίκτες, η δε ανετοιμότητα του Εμποκού στοίχισε τα μέγιστα στον…. Μπεργκ και την ομάδα γενικώς, άφησε ανεκμετάλλευτα τα πολλά στημένα (κόρνερ), περιόρισε αισθητά τις συνεργασίες στο επιθετικό τρίτο και την τελική πάσα, την ίδια στιγμή που η Ξάνθη δεν έβγαινε με τίποτα απ’ το καβούκι της για να μην δώσει χώρους προς εκμετάλλευση στους «πράσινους».
Ο Παναθηναϊκός έμπλεξε πράγματι μετά απ’ αυτήν την (πρώτη μετά από οκτώ ματς) ήττα του και ο επόμενος μήνας θα είναι της φωτιάς, αλλά το κυρίαρχο ζητούμενο είναι να μην τον πάρει από κάτω ψυχολογικά, να μην έρθει ξανά η κατηφόρα ή το τέλος του κόσμου επειδή χάθηκε μία μάχη.
Με την αγωνιστική εικόνα που δείχνει το τριφύλλι στα τελευταία ματς δεν είναι για να τον φοβάσαι. Τουλάχιστον προς το παρόν και με τη βασική προϋπόθεση να μην πέσει (πάλι) ο διακόπτης της αυτοπεποίθησης και της πίστης όλων πέριξ της ομάδας…
πηγή: sdna.gr