Ο ΠΑΟΚ δεν ενδιαφέρθηκε να παίξει, και αυτό δεν είναι εξ ορισμού κακό. Κακό ήταν ότι αυτό που ενδιαφέρθηκε να κάνει, δεν το έκανε σωστά. Μηδέν-τρία. Η ιδέα του Ιβιτς ήταν να τους αφήσει τη μπάλα και, ει δυνατόν, να τους κτυπήσει (με τις ολίγες σφαίρες που ένας τέτοιος τρόπος παιγνιδιού θα τους παρείχε) στα transitions. Εκτιμώ ότι, μες στο μυαλό του, είχε το προηγούμενο του 0-0 το φθινόπωρο με τη Φιορεντίνα. Ένα 0-0 στην Τούμπα τώρα, και να παιχτούν όλα στο Γκέλζενκιρχεν μετά, πριν το ματς ο Σέρβος ευχαρίστως το υπέγραφε και με τα δυο χέρια.
Όσο οξύμωρο και να ακούγεται εκ των υστέρων, το σχέδιο βγήκε! Αλλά το σχέδιο που βγήκε, τορπιλίστηκε. Πρώτον, και…όχι ακριβώς κυριότερο, επειδή οι πράγματι ελάχιστες σφαίρες έπεσαν σε ατζαμήδες. Όχι σε κίλερ. Εξηγείται έτσι, το λίγο-πολύ αναμενόμενο «0». Δεύτερον, και αυτό είναι το κυριότερο, επειδή η τελευταία γραμμή άμυνας ήταν γεμάτη κερκόπορτες. Εξηγείται έτσι το, δίχως καθαρές φάσεις, «3». Ο Δικέφαλος, επί της ουσίας, έφαγε τρία γκολ επειδή τρεις φορές, δύο σε στημένα και μία σε open play, έκανε το ίδιο βασικό σφάλμα στο όφσαϊντ. Τρις εξαμαρτείν.
Στο 0-1 ο Λέο Μάτος τους κρατάει όλους μέσα και, δευτερευόντως, έρχεται η εγρήγορση του Μπούργκσταλερ ή η αδράνεια του Μυστακίδη, όπως το πάρει κανείς, στο ριμπάουντ. Στο 0-2 η ευθεία των τριών στόπερ…μόνον ευθεία δεν είναι, ακόμη και να τραβιόταν στην ώρα του ο Μαλεζάς πάλι κρατούσε μέσα ο Βαρέλα τον Χέβεντες, η δε κάλυψη του Λέο Μάτος στην κεφαλιά του Μάιερ είναι νηπιακού επιπέδου. Στο 0-3 κάνει ένα Λέο Μάτος, ο Μαλεζάς. Τους κρατάει όλους μέσα, και στο τέλος μιλάει το ένστικτο κίλερ του Χούντελααρ. Πάντοτε, σε τέτοια παιγνίδια, ο διάβολος κρύβεται στις μικρολεπτομέρειες.
Μια καλή ερώτηση είναι, αφού το σχέδιο τρυπήθηκε από την πρώτη τορπίλη, ποιο ήταν το plan b. Εδώ στέκουν, μία απάντηση και ένα ελαφρυντικό. Η απάντηση είναι, δεν υπήρχε plan b, υπήρχε μονάχα plan a και κάναμε τον σταυρό μας να βγει. Το ελαφρυντικό είναι, ότι δίχως πιόνια σαν τον Πέλκα και τον Κάνιας η δυνατότητα ελιγμών ήταν πολύ περιορισμένη. Να θυμίσω ότι ο Κάνιας και ο Πέλκας ήταν στην πρώτη γραμμή, στο 0-0 με τη Φιορεντίνα. Στην ίδια εκείνη πρώτη γραμμή, επίσης, ήταν ο Γκάρι Ροντρίγκες και (…sorry αν χαλάω το αφήγημα των «καλών αποδυτηρίων») ο Τζαβέλλας.
Ο Ολυμπιακός ενδιαφέρθηκε να παίξει. Η Οσμανλίσπορ το ήξερε, το μελέτησε, έλαβε μέριμνα. Ο mvp των Τούρκων είναι ο video analyst. Αφησαν τις μπάλες του Μποτία, του Μπρούνο Βιάνα, του Ρέτσου και συγκέντρωσαν την προσοχή στις μπάλες του Αντρέ Μάρτινς. Αυτόν, εύστοχα, σημάδεψαν ως καταλύτη του κόκκινου buildup. Είδαμε, σχεδόν, ένα ντεμοντέ μαν-του-μαν στον Πορτογάλο. Βεντούζα, που λέγαμε κάποτε. Ο Μουσά Τσαγιράν, το «35». Ετσι, οι πίσω από τον Πορτογάλο εξωθήθηκαν στις, αντιμετωπίσιμες, μεγάλες μπαλιές, ο δε Φορτούνης αναγκάστηκε κι έκανε μέτρα σε χώρους όπου ήταν λιγότερο χρήσιμος για τον Ολυμπιακό και λιγότερο επικίνδυνος για την Οσμανλίσπορ.
Φυσικά, σποραδικά στη ροή, ο Ολυμπιακός δοκίμασε και τα εναλλακτικά, πέρα από το buildup, σενάρια. Πίεση ψηλά σε στιγμές, για να κλέψουν μπάλες κοντά στην περιοχή. ‘Η αναδίπλωση σε κάποιες άλλες στιγμές, για να τους ανεβάσουν και να τους σκοτώσουν στις μεταβάσεις. Ολο και κάτι, κάθε φορά, προέκυπτε, αλλ’ όχι κάτι που ο τερματοφύλακας του ήταν αδύνατον ν’ αντιμετωπίσει. Η αυξημένη ένταση στο β’ ημίχρονο επίσπευσε το σημείο κόπωσης, και φθοράς, των Τούρκων. Αρχισαν να το χάνουν, γενικώς. Επεφταν πιο εύκολα και πιο συχνά σε λάθη, έχαναν μαρκαρίσματα, τους έφευγαν πρώτες επαφές, τα λεγόμενα παρσίματα της μπάλας. Φαινόταν ότι το καίριο ντιρέκτ πλησίαζε. Ανέπνευσαν, με το αστάθμητο. Την αποβολή.
Το πιο αξιοθέατο πράγμα της Οσμανλίσπορ, ήταν το στιλ του προπονητή της. Ο Ολυμπιακός είναι η εμφανώς ανώτερη ομάδα του ζευγαριού, έχει την καθαρή υπεροχή στο χάρισμα για το ποδόσφαιρο, στο fitness, σε ό,τι θέλετε. Αλλά (ακριβώς όπως, σ’ ένα άλλο επίπεδο, η Μπορούσια Ντόρτμουντ με την υποδεέστερη Μπενφίκα…) του μένει, πλέον, μόνον ένας αγώνας για να το επιβεβαιώσει. Αν μη τι άλλο, επικίνδυνο. Γιατί, ποτέ δεν ξέρεις. Τα νοκ-άουτ, όμως, αυτό σημαίνουν. Δεν δίνουν τρίτη ευκαιρία. Είναι ή την άλλη εβδομάδα ή, αυτό που ήδη σημειώσαμε για τον ΠΑΟΚ, του χρόνου πάλι. Κι ο Ολυμπιακός, το θέμα με το νοκ-άουτ δεν το έχει και πολύ καλά…
Πηγή: sdna.gr