Αν ένας προπονητής είναι δίκαιος, τηρεί ίσες αποστάσεις, δεν τοποθετεί ταμπέλες στους παίκτες του και προσφέρει ίσες ευκαιρίες, σε βάθος χρόνου βγαίνει κερδισμένος, ειδικά σε ομάδες, που κτίζονται από την αρχή, όπως ο φετινός Παναθηναϊκός. Μια τέτοια περίπτωση είναι ο Τσάβι Πασκουάλ, ο οποίος τον τελευταίο καιρό βλέπει δύο παίκτες που ήταν ουσιαστικά εκτός «rotation» να σκίζονται για να κερδίσουν τον χρόνο και τον ρόλο τους: Κυρίες και κύριοι, hats off που λένε και στα χωριά μας στους Γιάννη Μπουρούση και Νίκο Παππά!
Μέχρι το ματς με την Μπαρτσελόνα στο ΟΑΚΑ (71-65, στις 24/1) ο Μπουρούσης είχε τα ταπεινά 14 λεπτά του και ο Παππάς έβλεπε δίπλα στο όνομά του τη στάμπα «DNP», κοινώς δεν έπαιζε δευτερόλεπτο. Αυτή η εικόνα άλλαξε, ωστόσο η ανακατανομή στους ρόλους, που παρατηρείται στα τελευταία παιχνίδια δεν οφείλεται αποκλειστικά στη μια ή την άλλη πλευρά. Υπήρξε συνεργασία και αυτή η συνεργασία απέφερε αποτελέσματα στο παρκέ. Ο προπονητής βοήθησε τους παίκτες και οι παίκτες τον προπονητή εντός και εκτός εισαγωγικών. Γιατί πρωτίστως βοήθησαν τον εαυτό τους!
Στο μπάσκετ, ανεξαρτήτως της υφής της προσπάθειας, είτε δηλαδή αγωνίζεται κάποιος στην εφηβική ομάδα είτε κάνει πρωταθλητισμό και αμείβεται με περίπου 1,2 εκατ. ευρώ όπως ο Μπουρούσης, υπάρχει μια σημαντική παράμετρος, που λέγεται ψυχολογία. Η ψυχολογία του Γιάννη έχει σημειώσει μεγάλες καμπύλες κυρίως προς τα κάτω και αυτό είναι το στοιχείο που έχει αλλάξει το τελευταίο διάστημα. Είχα γράψει σε παλαιότερο post ότι οι δύο άνδρες είχαν μιλήσει και ο Τσάβι είχε ξεκαθαρίσει στον Μπουρούση ότι τον πιστεύει. Ο διεθνής σέντερ αντιλαμβάνεται πλέον ότι αυτή η εμπιστοσύνη δεν είναι ψυχολογικό τρικ, αλλά πραγματικότητα.
Παίζει περισσότερο (32’37’’ με την Μπαρτσελόνα, 16’02’’ με τον Ερυθρό Αστέρα, 17’32’’ με τη Γαλατάσαραϊ, 22’’04’’ με την Μπάμπεργκ) και το βασικότερο, η στρατηγική του Παναθηναϊκού στοχεύει στην αξιοποίησή του. Παίρνει μπάλες, χρησιμοποιεί τη δύναμή του στο «post up» παιχνίδι, δημιουργεί από μέσα προς τα έξω. Αισθάνεται και είναι σημαντικός. Δεν ξέρω αν είχατε την ίδια αίσθηση βλέποντας το ματς, αλλά ενώ σε προηγούμενα παιχνίδια, σκεφτόσουν ότι ο Παναθηναϊκός παίζει καλύτερα χωρίς τον Μπουρούση, χθες (9/2) ήταν εμφανές ότι χωρίς τον Μπουρούση έχανε το σημείο αναφοράς στην επίθεση, τον στυλοβάτη του! Εβγαινε για να ξεκουραστεί και οι υπόλοιποι πελαγοδρομούσαν!
Βέβαια, για να κερδίσει τον χρόνο και τον ρόλο του και εν τέλει να «κερδίσει» τον Τσάβι, ο Μπουρούσης έχει καταθέσει όλη την ψυχή του. Κάνει βουτιές στο παρκέ. Stop. Επανάληψη. Κάνει βουτιές στο παρκέ. Πιστεύει κανείς ότι είναι εύκολο για ένα κορμί ύψους 2,10 μ. και με ευπαθή γόνατα να σωριαστεί στο παρκέ για να σώσει μια μπάλα; Ο Μπουρούσης δεν σκέφτεται αν θα χτυπήσει, λειτουργεί με την καρδιά και αυτό τον ακολουθεί σε όλη την αθλητική διαδρομή του. Ισως στο υποσυνείδητό του να αισθάνεται ακόμη ότι χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια για να «κερδίσει» το απαιτητικό κοινό του μπασκετικού Παναθηναϊκού. Και για αυτό τα δίνει όλα.
Τα εξήγησε -όπως μαθαίνω- είτε με λόγια είτε με το παράδειγμά του και στον Νίκο Παππά, ο οποίος προσεγγίζει τα ματς με πολύ διαφορετικό τρόπο από ό,τι π.χ. ο Νικ Καλάθης. Παρότι είναι φύσει επιθετικός παίκτης, αντλεί την αυτοπεποίθηση μέσω της άμυνας. Και εκείνος κυλιέται στο παρκέ και θυσιάζεται για να ξεκλέψει από τον συνολικό χρόνο των γκαρντ τα 18’38’’ με την Μπαρτσελόνα, τα 14’32’’ με τον Ερυθρό Αστέρα, τα 17’32’’ με τη Γαλατάσαραϊ και τα 15’08’’ με την Μπάμπεργκ. Αντιθέτως, ο Καλάθης ψάχνει να βρει τον εαυτό του σουτάροντας τρίποντα!
Για τον Παππά έχει έλθει στα αφτιά μου η εξής μπασκετική αγωνία: δηλαδή να στραγγαλίσει το ταλέντο του και να γίνει ρολίστας για να παίζει; Η απάντηση είναι φυσικά! Διότι η εκπληκτική άμυνα του ΠΑΟ στο δεύτερο ημίχρονο έφερε τη σπουδαία νίκη και μέσω αυτής της άμυνας ο Παναθηναϊκός μπορεί να ελπίζει ακόμη και σε σπάσιμο της έδρας στα πλέι οφ. Μην ξεχνάμε ότι σε λίγο καιρό, προς τα τέλη Μαρτίου, από ό,τι μαθαίνω, αναμένεται να επιστρέψει στη δράση και ο Τζέιμς Γκιστ, οπότε καταλαβαίνετε τι άμυνα θα παίζει ο Παναθηναϊκός, μόλις ξαναβρεί την ισορροπία του. Γιατί και μια επιστροφή διαταράσσει τη χημεία εξίσου έντονα όπως και μια απουσία
πηγή: sdna.gr