Της Βούλας Μαλαίνου
Κλειστά χαρτιά επιμένει να κρατά η κυβέρνηση σχετικά με το πώς θα απαντήσει στις νέες “ορέξεις” του ΔΝΤ, το οποίο ζητεί και κι άλλο “αίμα” από την Ελλάδα, προκειμένου να συμμετάσχει στο τρίτο πακέτο διάσωσης.
Η αμηχανία της Αριστεράς μπροστά στο δίλημμα ή τέταρτο μνημόνιο ή εκλογές και στο βάθος… grexit είναι πλέον εμφανής, καθώς από εκεί που ο πρωθυπουργός διαβεβαίωνε ξανά και ξανά πως δεν πρόκειται να νομοθετηθεί ούτε ένα ευρώ μέτρα, τώρα υπουργοί του και στενοί του συνεργάτες ανοίγουν “παράθυρο” σε δραματικούς συμβιβασμούς, με απώτερο σκοπό την ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ.
Ωστόσο, ο Μάριο Ντράγκι έθεσε και πάλι ως προϋποθέσεις για τη συμμετοχή της χώρας στο περιβόητο QE τόσο την ύπαρξη βιώσιμου χρέους όσο και την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, η οποία “σέρνεται”, όσο το ΔΝΤ δεν ξεκαθαρίζει το τοπίο γύρω από τις προθέσεις του ως προς το ελληνικό πρόγραμμα. Το Ταμείο, όπως τονίζει ξεκάθαρα και στην έκθεσή του, ζητεί ως όρο για να συνεχίσει να χρηματοδοτεί την Αθήνα, την άμεση ελάφρυνση του χρέους, το οποίο χαρακτηρίζει ως μη βιώσιμο.
Γίνεται, λοιπόν, πλέον αντιληπτό ότι η κυβέρνηση θα χάσει το “τρένο” του QE, από τη στιγμή που και η αξιολόγηση είναι ακόμη “ανοιχτή” και η έκθεση του Ταμείου καταλήγει ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο.
Σε κάθε περίπτωση, οι Αμερικανοί τεχνοκράτες απαιτούν να μπουν στον “κόφτη” αφορολόγητο και συντάξεις, γεγονός που κάνει ακόμα δυσκολότερες τις αποφάσεις του Αλέξη Τσίπρα, ειδικά την ώρα που πληροφορίες θέλουν κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και δη τον Ευκλείδη Τσακαλώτο να “τσινάνε” για τις θυσίες, που προτίθεται να κάνει η Αθήνα στο βωμό της αξιολόγησης.
Μάλιστα, πληροφορίες λένε ότι η κυβέρνηση της Αριστεράς ετοιμάζεται να υπογράψει τα μισά από τα 5 δισ. ευρώ μέτρα, τα οποία ζητεί το ΔΝΤ, κατεβάζοντας τον λογαριασμό στα 2 δισ. ευρώ, γεγονός που αν επιβεβαιωθεί, θα σημάνει και το τέλος του ΣΥΡΙΖΑ και του προέδρου του, εν μέσω έντονης λαϊκής οργής και ενώ η ΝΔ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης “σαρώνουν” στις δημοσκοπήσεις.
Ο πρωθυπουργός αλλάζει διαρκώς τα “αφηγήματα” μπροστά στο αδιέξοδο με το ΔΝΤ και ενώ η κυβέρνησή του παραμένει στις συμπληγάδες του Ταμείου με την ΕΕ, με τον Γερούν Ντάισελμπλουμ να “καρφώνει” το Ταμείο για τη “σκληρή” του έκθεση, υποστηρίζοντας ότι οι Αμερικανοί έχουν “παράλογες απαιτήσεις” από τη χώρα μας.
Στο Μαξίμου, εντούτοις, επιχειρούν να υποβαθμίσουν τον κίνδυνο της πιστωτικής ασφυξίας, όσο η χώρα παραμένει δίχως πρόγραμμα, με τον κ. Τσίπρα και τους υπουργούς του να δηλώνουν αισιόδοξοι, κάνοντας λόγο για πολιτική διαπραγμάτευση με Ευρωπαίους “συμμάχους”.
Στο πλαίσιο αυτό, ο πρωθυπουργός σηκώνει ψηλά την παρέμβαση, που ζητεί από τον Ζαν Κλόντ Γιούνκερ, ο οποίος πάντα παίζει το ρόλο του “διαιτητή” στα “παζάρια” κυβέρνησης-δανειστών.
Χθες, κατά τη ενημέρωση των πολιτικών συντακτών ο Δημήτρης Τζανακόπουλος τόνισε αρκετές φορές πως η κυβέρνηση μπορεί να συμφωνήσει σε ο,τιδήποτε πιθανόν και να οδηγήσει την Ελλάδα στο QE, αποφεύγοντας όμως με… αμηχανία να απαντήσει, αν πράγματι ισχύουν οι “ορέξεις” του ΔΝΤ για αφορολόγητο και συντάξεις και ποια είναι η θέση της Αριστεράς σε αυτές.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος διευκρίνισε πάντως ότι στόχος είναι η επίτευξη μίας συνολικής συμφωνίας στο επικείμενο Eurogroup, τονίζοντας ότι η αξιολόγηση δεν θα “τεμαχιστεί”.
Πάντως, η κυβέρνηση θυμίζει “Βαβέλ” για ακόμη μία φορά, καθώς ο κ. Βερναρδάκης υποβάθμισε τη σπουδαιότητα του QE για την Ελλάδα, επισημαίνοντας πως δεν πρόκειται για προτεραιότητα.
Λίγο πολύ λίγες μέρες πριν το κρίσιμο Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου το Ταμείο ανακοίνωσε και γραπτώς, τί ζητεί για να ενταχθεί και στο τρίτο ελληνικό πακέτο διάσωσης, δίχως ωστόσο να αποκαλύπτει, ποιά θα είναι τελικά η απόφασή του. Για την ταμπακέρα ούτε λόγος. Σαφώς, η εξέλιξη αυτή δεν είναι θετική για τη χώρα μας, καθώς χάνεται πολύτιμος χρόνος, την ώρα δε που η τρόικα αγνοείται και τα περιθώρια ρευστότητας στενεύουν επικίνδυνα.
Ωστόσο, μέσω της σιγής ασυρμάτου που τηρεί το Ταμείο, κοιτάζει να επωφεληθεί η κυβέρνηση της Αριστεράς, η οποία κερδίζει χρόνο, μέχρι να φανεί, πού θα καταλήξει η διαμάχη ΔΝΤ-Βερολίνου για το ελληνικό ζήτημα, έτσι ώστε ο πρωθυπουργός να λάβει πολιτικές αποφάσεις: ή να τα υπογράψει όλα και να παραμείνει στην εξουσία, έχοντας “εγκλωβίσει” τον ελληνικό σε ακόμη ένα και μάλιστα πιο σκληρό μνημόνιο ή να “δραπετεύσει” μέσω της κάλπης και να αφήσει την ολοκλήρωση της αξιολόγησης στον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Το δίλημμα μεγάλο και ο χρόνος να “τρέχει”. Προς το παρόν ο Αλέξης Τσίπρας επιλέγει την τακτική της στάσης αναμονής, μέχρι να δει, πώς θα κινηθεί ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, μετά και το μήνυμα του Μάριο Ντράγκι για το QE. Ο “Σούπερ Μάριο” τάσσεται με την πλευρά της Κριστίν Λαγκάρντ και αντιτίθεται στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος έχει απορρίψει το ενδεχόμενο ελάφρυνσης του χρέους της χώρας μας εδώ και τώρα. Ωστόσο, όπως ξέρει και η τωρινή κυβέρνηση, αλλά και οι προηγούμενες, τις αποφάσεις τις λαμβάνει πάντα στο Eurogroup, όπου “μπάλα” παίζει ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ.
Ο χρόνος για την Ελλάδα δεν είναι απεριόριστος, όπως αντιλαμβάνονται και έχουν αποδεχθεί και αρκετοί στην κυβέρνηση, καθώς περαιτέρω αναβολή στις αποφάσεις, θέτει σε αμφισβήτηση ακόμη και τους στόχους του 2017.