Δεν γνωρίζω αν ο Δημήτρης Σαραβάκος έχει προσωπικό λογαριασμό στο facebook. Και να έχει, δεν γνωρίζω καν αν τον διαχειρίζεται ο ίδιος. Για ένα πράγμα, όμως, μπορώ να είμαι κατηγορηματικός: Το μήνυμα που εμφανίστηκε ως δικό του για τα θύματα της Θύρας 7 και το οποίο προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων και… τυφώνα διαψεύσεων, ήταν το αυτονόητο που θα έγραφε κάθε άνθρωπος, κάθε προσωπικότητα που αντιλαμβάνεται ότι ο σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή μπαίνει πάνω από κάθε λογής οπαδική αντιπαλότητα.
Ποιο ήταν, λοιπόν, το μήνυμα που εμφανίστηκε να έχει γράψει ο θρυλικός «μικρός» του ελληνικού ποδοσφαίρου;
«Η ανθρωπιά σε αυτόν εδώ τον τόπο παραμένει ζωντανή ανάμεσα μας και κανείς δεν μπορεί να μας την πάρει. Γιατί πέρα από τα χρώματα, τις αντιπαλότητες και τα μίση… ο πόνος μας ενώνει».
Τι πιο ανθρώπινο, τι πιο όμορφο μήνυμα να περάσει – ιδιαίτερα σε νέους ανθρώπους που ποτίζονται καθημερινά με το δηλητήριο του τυφλού φανατισμού – μια από τις μεγαλύτερες μορφές του ελληνικού ποδοσφαίρου;
Όχι, όμως! Το συγκεκριμένο μήνυμα αντιμετωπίστηκε, ούτε λίγο, ούτε πολύ, ως μήνυμα… βλασφημίας. Έγινε αντικείμενο υβριστικών σχολίων, αντικείμενο χλευασμού και αφετηρία μιας ακόμη οπαδικής αντιπαράθεσης ανάμεσα σε Παναθηναϊκούς και Ολυμπιακούς.
Επαναλαμβάνω, δεν έχω ιδέα αν ο Δημήτρης Σαραβάκος έχει γράψει το συγκεκριμένο post. Εύχομαι ολόψυχα να το έχει πράξει. Και λυπάμαι απίστευτα, αν κάποιοι τον έπεισαν ότι πρέπει να ντρέπεται για αυτό που έγραψε.
Διάολε, δεν είναι δυνατόν να θέλουμε σ’ αυτή τη χώρα να κάνουμε σαν τα μούτρα μας κάθε Σαραβάκο που έχει απομείνει εκεί έξω. Δεν είναι δυνατόν να δεχόμαστε την ισοπέδωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και να σφυρίζουμε αδιάφορα.
Ζούμε σε μια κοινωνία όπου καθημερινά εκφυλίζονται όλες οι αξίες που πρέπει να χαρακτηρίζουν τον τρόπο σκέψης κάθε ανθρώπου. Βιώνουμε γεγονότα όπου λέξεις όπως «ηθική», «σεβασμός», «ευγένεια», «αναγνώριση» τείνουν να ποινικοποιηθούν!
Δε σεβόμαστε πλέον ούτε την απώλεια της ανθρώπινης ζωής, ούτε τον πόνο ενός συνανθρώπου μας.
Δεν ξέρω, λοιπόν, αν το συγκεκριμένο post είναι του Σαραβάκου. Θέλω, όμως, να πιστεύω ότι τον εκφράζει απόλυτα. Και απλά αδυνατώ να συνειδητοποιήσω τις αντιδράσεις που προκάλεσε. Ίσως, γιατί, φοβάμαι να αντικρίσω τον καθρέφτη μιας κοινωνίας που με κάνει να ντρέπομαι. Γιατί ξέρω ότι μέσα στον καθρέφτη θα αντικρίσω και το δικό μου είδωλο. Γιατί δεν κάνω τίποτα για να σταματήσω την ολοκληρωτική ηθική κατάπτωσή της!
Πηγή: sdna.gr