Αν είσαι Παναθηναϊκός έχεις πολλούς λόγους να αισθάνεσαι περήφανος όλα αυτά τα χρόνια. Εχεις δει την ομάδα σου να σηκώνει κούπες, έχεις ταξιδέψει σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Ευρώπης για φάιναλ φορ, έχεις δει παικταράδες να φοράνε τη φανέλα της αγαπημένης σου ομάδας, έχεις δει ομαδάρες και σούπερ σταρ να υποκλίνονται στην ανωτερότητα του Παναθηναϊκού.
Η σημερινή ημέρα μπορεί να μην σου δίνει ανάλογη χαρά. Δεν είναι απ’ αυτές δηλαδή που θα τη θυμάσαι όπως το ευρωπαϊκό στο Παρίσι, τον θρίαμβο της Μπολόνια και τόσα άλλα που σε έκαναν να βγεις από το σπίτι σου φορώντας τη φανέλα του Βράνκοβιτς, του Διαμαντίδη, του Μποντιρόγκα και τόσων άλλων… Είναι ωστόσο μια ημέρα που σε κάνει να φουσκώνεις από υπερηφάνεια, από τις μέρες εκείνες που δικαιούσαι να αισθάνεσαι διαφορετικός, που δικαιούσαι να πιστεύεις ότι ο Παναθηναϊκός έχει μπολιάσει τη νοοτροπία του από τα 6 αστέρια που έχει βάλει στη φανέλα.
Σε μια ημέρα που οι «πράσινοι» γιορτάζουν τα 109 χρόνια της ιστορίας τους, η απόφαση της διοίκησης του Παναθηναϊκού να λύσει το γόρδιο δεσμό και να στηρίξει «Nick Gallis Ηall», αποτελεί μέγιστη τιμή στην ιστορία των 109 χρόνων. Μια μεγάλη ομάδα, την ημέρα που γιορτάζει τα γενέθλιά της, οφείλει πρώτα να σκέφτεται το παρελθόν της και μετά το μέλλον της. Να σκέφτεται δηλαδή ποιες είναι οι αρχές που την οδήγησαν ως εδώ κι όχι το μικρό ή μεγάλο Κυπελλακι που μπορεί να κατακτήσει ή να μην κατακτήσει σε 15 μέρες από σήμερα. Προφανώς και ο Παναθηναϊκός, όπως και οι περισσότεροι σύλλογοι, έχουν μαύρες σελίδες στην ιστορία τους, προφανώς και δεν τα έκαναν όλα σωστά σε μια πορεία 100 και πλέον χρόνων, αλλά είναι αποφάσεις σαν αυτές που μπορεί να μην καταγράφονται στην ιστορία όπως τα Κύπελλα, αλλά καταγράφονται στη συνείδηση του απλού φιλάθλου που θέλει να αισθάνεται υπερήφανος γι αυτό τον οποίο τον εκφράζει.
Η απόφαση για το Nick Gallis Hall τη θεωρώ πιο δίκαιη και πιο σωστή συγκριτικά με το ΟΑΚΑ και θα την θεωρούσα σωστή ακόμη κι αν ο Παναθηναϊκός δεν στήριζε «Αλεξάνδρειο». Προφανώς και η λύση του ουδέτερου της Λάρισας να ήταν ακόμη δικαιότερη, αλλά από την στιγμή που μπήκαμε στη διαδικασία ΟΑΚΑ ή Αλεξάνδρειο, θεωρώ πως το δεύτερο είναι σαφώς πιο δίκαιο, με δεδομένο μάλιστα ότι η Θεσσαλονίκη έχει να δει τελικό από το 2000. Ακόμη κι όμως, αν αγνοήσουμε την παράδοση και το πού έγιναν οι τελικοί, πάλι θεωρώ πως για το καλό του ελληνικού μπάσκετ, για το καλό του θεσμού, η διεξαγωγή του συγκεκριμένου τελικού στο Nick Gallis Hall θα έχει πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον από το να διεξάγονταν στο ΟΑΚΑ ή σε οποιοδήποτε άλλο μέρος της Ελλάδας. Προφανώς, όποιος σκέφτεται το αν θα σηκώσει το κυπελλάκι δεν θα θελήσει να δει τη μεγάλη εικόνα (ελληνικό μπάσκετ, ενδιαφέρον του κόσμου) και θα περιοριστεί στο «θα χάσουμε το Κύπελλο». Λυπάμαι, αλλά θα προτιμήσω να δω πρώτα το άθλημα, μετά τις ομάδες και το μεγαλείο της κίνησης του Παναθηναϊκού είναι πως πρώτα είδε το μπάσκετ και μετά το πώς θα κατακτήσει ένα ακόμη Κύπελλο.
Προσωπικά τα τελευταία χρόνια είχα κι έχω άπειρες (γνωστές σε πολλούς) διαφωνίες για τον τρόπο που χειρίζεται η διοίκηση του Παναθηναϊκού διάφορα θέματα κι ομολογώ πως είχα αμφιβολία στο κατά πόσο σήμερα θα βροντοφώναζε «Αλεξάνδρειο» και θα έλυνε τον γόρδιο δεσμό. Με εξέπληξε ευχάριστα, μου άρεσε, πρώτα ως μπασκετικός φίλαθλος, μετά ως μπασκετικός δημοσιογράφος και στο τέλος – τέλος ως αρθρογράφος για τα θέματα που αφορούν τον Παναθηναϊκό. Θέλω να πιστεύω πως είναι μια ακόμη κίνηση καλής θέλησης και επιστροφής στην κοινή λογική. Με τα όποια λάθη, σαφώς λιγότερα την τελευταία διετία του Δ. Γιαννακόπουλου σε σχέση με τα πρώτα χρόνια, δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω πως ο τρόπος που κινείται τελευταία ο Παναθηναϊκός είναι πιο κοντά στο αυτονόητο, πιο κοντά σ’ αυτό που θέλει ο μέσος φίλαθλος, κι όχι ο οπαδός που ονειρεύεται μόνο Κύπελλα, καζούρα και αντιδικίες.
Υ.Γ.: Το αποτέλεσμα και η εμφάνιση με τη Γαλατασαράι τα θεωρώ μικρότερα πράγματα σε σχέση με την σημερινή κίνηση του Παναθηναϊκού. Θα προτιμήσω να αφήσω το σχόλιο του ματς για αύριο, άλλωστε το «δώρο» του Παναθηναϊκού για τα 109 χρόνια από την ίδρυση του συλλόγου είναι πιο σημαντικό από μια νίκη, μια ήττα, ακόμη και από μια πρόκριση.
πηγή: sdna.gr