Κι αν η Μακάμπι σου προσφέρει ένα εκατομμύριο δολάρια; Θα επέστρεφες;»… Ιστορίες ίντριγκας και προδοσίας! Οι αγαπημένες των δημοσιογράφων, οι αγαπημένες των οπαδών, οι αγαπημένες των συγγραφέων… Η σκοτεινή πλευρά του ανθρώπου, εκείνη που ψάχνει την εκδίκηση και αρέσκεται στη μνησικακία, μπορεί ευκολότερα να προκαλέσει τη φαντασία. «Δεν πρόκειται να γυρίσω πίσω. Θέλω να πετύχω στην Χάποελ. Δεν βλέπω καν τη Μακάμπι. Δεν με ενδιαφέρουν τα λεφτά αυτή τη στιγμή. Οπότε «όχι». Κι ένα εκατομμύριο δολάρια να μου δώσουν, θα απαντήσω αρνητικά».
Ένας πληγωμένος εγωισμός και λίγο πείσμα είναι ικανά να αλλάξουν τη ζωή ενός ανθρώπου. Να αλλάξουν όλα όσα τον όριζαν μέχρι το σημείο μηδέν. Το σημείο, δηλαδή, που αποφάσισε να διαγράψει διαφορετική πορεία. «Στο σπίτι μου ήταν όλοι οπαδοί της Χάποελ κι εγώ ο ίδιος ξεκίνησα από τη Χάποελ. Έχω κι ένα βίντεο που έπαιζαν με τα κόκκινα όταν ήμουν μικρός. Ακολούθησα τον αδερφό μου εκεί που έπαιζε ποδόσφαιρο και πάντα ήθελα να του μοιάσω».
Παρόμοιες ιστορίες στην Ελλάδα υπάρχουν αμέτρητες. Το μίσος της Χάποελ Τελ Αβίβ με την Μακάμπι δεν φτάνει σε επίπεδα Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού, όμως είναι ό,τι κοντινότερο σε αιώνια διαμάχη έχουν στο Ισραήλ. Η Μακάμπι εκπροσωπεί την αστική τάξη, ο Χάποελ την εργατική και ο Ομρί Άλτμαν βρέθηκε στη ζωή του να εκπροσωπεί αμφότερες. Διηγείται πως ήταν ένα παιδί που πάντα αγαπούσε τη Χάποελ. Έπαιξε για δύο χρόνια ως πιτσιρίκι και κατόπιν δοκίμασε ένα σωρό άλλα αθλήματα. Τένις, κολύμβηση, μπάσκετ, συνεχίζοντας να παίζει ποδόσφαιρο μόνο στο σχολείο.
«Η μητέρα μου ήθελε να είμαι σε ένα σύλλογο. Κάθε χρόνο έπαιζε το σχολείο μου με την Μακάμπι και εκείνη τη χρονιά χάσαμε 4-3. Πέτυχα και τα τρία γκολ και μετά το ματς ο προπονητής ζήτησε να πάω στην ομάδα. Ο πατέρας μου το δέχτηκε και ήμουν παίκτης της Μακάμπι ως τα 16 μου». Μέχρι τότε, ο Ομρί δεν θυμόταν ότι ήταν οπαδός της Χάποελ. Ή το είχε θάψει κάτω από το χώμα, όπως ένα σκυλί θα θάψει το αγαπημένο του παιχνίδι για να γυρίσει να βρει όταν θα νιώσει την ανάγκη.
Η Ευρώπη τον γνώρισε ως παίκτη της Μακάμπι. Όταν τα πράγματα στην Αγγλία ζόρισαν εκείνος ζήτησε να γίνει ξανά παίκτης της Μακάμπι. Όμως όταν ο εγωισμός του πληγώθηκε, έψαξε να βρει το κόκαλο που θα τον έκανε να νιώσει ασφαλής. Το 2013, ο Ομρί ήταν μόλις 19 ετών. Ήταν το ταλέντο που είχε ψηθεί στην Αγγλία και επέστρεφε στην πατρίδα του να ανοιγοκλείσει μια παρένθεση πριν φύγει ξανά. Ο Πάουλο Σόουζα έψαχνε ακόμα εκείνη την εποχή να φτιάξει το όνομά του σε επίπεδο προπονητικής στην Ευρώπη. Ο Ζόρντι Κρόιφ ήταν, ήδη, ένα χρόνο γενικός αρχηγός στην ομάδα του Τελ Αβίβ. Αμφότεροι θα είναι η αιτία που θα πληγωθεί ο εγωισμός του Άλτμαν.
Πηγή: sdna.gr