Ένα όμορφο κανονικό απόγευμα. Επιτέλους… Και σε άλλα παιχνίδια με τον αγαπητό Μοράις, που θα είναι πάντα φίλος και μακάρι να βρει πάλι την δουλειά που του ταιριάζει περισσότερο στο υψηλό επίπεδο, η ΑΕΚ είχε παίξει ποδόσφαιρο όμως της έλειπαν δύο βασικά στοιχεία που είχε χθες.
Αγωνιστικότητα, σε απόλυτο βαθμό, και αυτοπεποίθηση. Οι παίκτες της ΑΕΚ επιτέλους εκμεταλλεύτηκαν την ανωτερότητα τους και νίκησαν με τον τρόπο που πρέπει να νικάει η ΑΕΚ στην έδρα της μια ομάδα καλύτερη τουλάχιστον από τις τέσσερις από τις πέντε ομάδες που πήραν ισοπαλία μέσα στο ΟΑΚΑ. Μια ομάδα που μόλις πριν 3 μέρες έκοψε βαθμούς από τον Ολυμπιακό που τη νίκησε με τα 1000 ζόρια στην τελευταία φάση του αγώνα μέσα στο Καραϊσκάκη.
Είδαμε λοιπόν μια κανονική ΑΕΚ. Με την πιο νορμάλ εντεκάδα και σύστημα βάσει των διαθέσιμων παικτών, με πρέσινγκ ψηλά, με τους Σιμόες και Γιόχανσον να είναι πάλι οι δύο κολώνες της ομάδας στο κέντρο. Ανασταλτικά όπως πάντα αλλά και δημιουργικά απλά επειδή έπαιξαν πιο ψηλά και πιο κοντά στους συμπαίκτες τους οπότε ήταν εύκολο όποτε έκοβαν να δίνουν σωστά και γρήγορα την μπάλα για να ξεκινάνε οι επιθέσεις.
Ο Μάνταλος σε ένα ρόλο πιο κοντά στο τέρμα περισσότερο σαν δεύτερος επιθετικός έβαλε το γκολ του και έδειξε ανεβασμένος. Τα εξτρέμ, πρώτα ο Πατίτο μετά ο Λάζαρος, μπήκαν στο ρόλο και αυτό που περιμένουμε με αγωνία είναι κάποια τρίγωνα που θα βγαίνουν στην επίθεση μεταξύ των ακραίων, από δεξιά ή αριστερά, του Μάνταλου και ενός φορ με τα χαρακτηριστικά του Ντίας ή του παικταρά Αραούχο. Όπου όλοι θα μπορούν να δημιουργούν και να εκτελούν.
Μέχρι να έρθει ο φορ με αυτά τα στοιχεία ευτυχώ υπάρχει ο Πέκχαρτ που είναι μαι αξιοπρεπέστατη εναλλακτική λύση και ήδη έχει δικαίωση του την απόκτηση του ως δεύτερος φορ. Το κακό είναι πως ποτέ δεν υπήρξε ο… πρώτος. Μέχρι κι ο Ντίντακ φάνηκε καλός και έκανε και την καλύτερη φετινή του σέντρα που έγινε γκολ, ενώ οι άλλοι τέσσερις της άμυνας ήταν σταθεροί και άνετοι… Το κυριότερο ήταν ότι δεν υστέρησε κανείς. Σίγουρα ο Γιόχανσον κι ο Σιμόες ήταν οι κορυφαίοι όμως όλοι έκαναν την δουλειά τους όσο καλύτερα μπορούσαν με αγωνιστικότητα και αυτοπεποίθηση. Αυτό μέτρησε πάνω από όλα. Αυτό έλειπε.
Η ΑΕΚ είχε και με τον Μοράις αρχές στο παιχνίδι της όμως ήταν φανερό πως δεν πίστευε σε αυτές. Για αυτό ενώ προσπαθούσε να παίξει σωστά δεν είχε τα ανάλογα αποτελέσματα. Ήταν άριστα διαβασμένη στην θεωρία αλλά μόλις έμπαινε στο γήπεδο υστερούσε στην πράξη. Επίσης πέρναγε πανεύκολα από φάση κυριαρχίας σε φάση πανικού. Δεν ήταν όμως σε καμία περίπτωση αδούλευτη. Για αυτό πολύ σωστά είπε ο Μανόλο πως το αποτέλεσμα ήταν δουλειά του προκατόχου του αλλά η αλήθεια είναι πως αυτός πρόσθεσε σε χρόνο ρεκόρ δύο απλά αλλά κρίσιμα στοιχεία. Την αγωνιστικότητα και την αυτοπεποίθηση που είχαν οι παίκτες και δεν εμφανίστηκε… τυχαία αφού και πριν οι ίδιοι έπαιζαν. Καθ εικόνα και ομοίωση του προπονητή τους είναι συνήθως οι ομάδες και φέρνοντας στο μυαλό τον Μοράις και τον Χιμένεθ καταλαβαίνουμε…
Φυσικά αυτή είναι μόνο η αρχή. Το κεφάλι κάτω, δουλειά και πρόοδος παιχνίδι με παιχνίδι είναι τα απαραίτητα συστατικά για να έχει συνέχεια αυτό που άρχισε χθες στην επιστροφή του Μανόλο που ότι κι αν γίνει μας κάνει 100% να αισθανόμαστε καλύτερα. Και φυσικά μεταγραφές. Ενα σέντερ φορ σαν κι αυτούς που προσπάθησαν ή προσπαθούν να φέρουν και ότι άλλο θέλει ο προπονητής για αυτό που θέλει να παίξει. Το κυριότερο όμως είναι το πολύ καλό υλικό που έχει η ομάδα να αξιοποιηθεί από τον προπονητή αλλά και οι ίδιοι οι παίκτες να σταθούν στο ύψος τους. Προχωράμε. Συσπειρωμένοι. Όπως είπε κι ο Ελευθερόπουλος που θυμάται πολύ καλά τι σημαίνει συσπειρωμένη ΑΕΚ. Vamos Bien…
Πηγή: sdna.gr