Η κατοχή χάνεται για τον Παναθηναϊκό, η Μπαρτσελόνα έχει «χρυσή» ευκαιρία να πάρει σπίτι της την ευρωπαϊκή κούπα και ο Μοντέρο πατά, για να σκοράρει και να εξασφαλίσει τη νίκη. Και έπειτα… σκοτάδι. Τα τεράστια χέρια του Στόγιαν Βράνκοβιτς έκρυψαν τον ουρανό στον παίκτη της «Μπάρτσα», η άμυνα βγήκε και ο Παναθηναϊκός στέφθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία του πρωταθλητής Ευρώπης. Όλα αυτά στο Παρίσι, το 1996.
Ο αγαπημένος Στόικο των «πράσινων» οπαδών έγινε σύμβολο μίας ολόκληρης εποχής για τον Παναθηναϊκό, αλλά η σχέση και το δέσιμό του με τον κόσμο του «τριφυλλιού» είχε δημιουργηθεί προ πολλού. Τέσσερα χρόνια, άλλωστε, βρέθηκε στο ρόστερ της ομάδας ο Κροάτης σέντερ με τα τεράστια χέρια, τα οποία κάποτε ο Παναγιώτης Φασούλας παρομοίασε με κλαδιά δέντρου.
Tι μεσολάβησε όμως, μέχρι να γίνει ο Βράνκοβιτς ο «άνθρωπος της τελευταίας στιγμής» και μέχρι τελικά να βραβευτεί ως μέλος της καλύτερης «πράσινης» πεντάδας της τελευταίας 25ετίας;
Ο Κροάτης, ύψους 2.18, σέντερ μόνο άγνωστος δεν ήταν. Από το 1986 και το Παγκόσμιο της Ισπανίας, ο Βράνκοβιτς ήταν σταθερό μέλος της Εθνικής Γιουγκοσλαβίας που… σάρωνε τα μετάλλια στις διεθνείς διοργανώσεις. Παρών στο Eurobasket του 87′, παρών στους Ολυμπιακούς της Σεούλ, παρών και στο Eurobasket του 1989. Ήδη τέσσερα μετάλλια πριν κλείσει τα 25 του.
Εκείνο το καλοκαίρι, το 1989, συστήθηκε για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό… διά ζώσης. Ο Άρης αποτέλεσε την πρώτη ομάδα που τον «έβγαλε» από την Γιουγκοσλαβία, αφού άφησε την Ζαντάρ για την ομάδα του Γιάννη Ιωαννίδη και των Γκάλη-Γιαννάκη. Η συγκεκριμένη «παρέα» πήρε το εγχώριο double έφτασε μέχρι το Final Four της Σαραγόσα, όπου όμως ο Άρης δεν κατάφερε να εκπληρώσει το… απωθημένο της ευρωκούπας.
Μέσω Θεσσαλονίκης άνοιξε για τον Στόικο ο δρόμος για τις ΗΠΑ. Εκεί τον περίμεναν οι Σέλτικς: έπειτα από δύο χρόνια που δεν κατάφερε να καθιερωθεί, έφτασε η ώρα της επιστροφής. Το τριφύλλι των Σέλτικς έδωσε τη θέση του στο τριφύλλι του Παναθηναϊκού και ο Βράνκοβιτς θα έσμιγε ξανά με τον Νίκο Γκάλη, ενώ δύο χρόνια αργότερα ακολούθησε ο Παναγιώτης Γιαννάκης τον «πράσινο» δρόμο.
Η παρουσία του Βράνκοβιτς στον Παναθηναϊκό συνέπεσε με την «ερυθρόλευκη» κυριαρχία στις εγχώριες διοργανώσεις και, θεωρητικά, ήταν δύσκολο να δεθεί τόσο πολύ ο κόσμος του «τριφυλλιού» με έναν παίχνιδι που δεν κατέκτησε ούτε ένα πρωτάθλημα.
Κι όμως, για τον επιβλητικό Βράνκοβιτς όλα ήταν ευκολότερα. Με το παθιασμένο παιχνίδι του και την απόλυτη κυριαρχία του κάτω από τα καλάθια, ο Κροάτης έγινε «σύμβολο» και λατρεύτηκε.
Πόσο πιθανό είναι άλλωστε, ένα «θηρίο» ύψους 2.18 να σκαρφαλώσει στα κάγκελα και να γίνει ένα με τους οπαδούς; Κι όμως, το 1994, σε αγώνα Κυπέλλου ο Παναθηναϊκός «άλωσε» το Σπόρτιγκ σε ματς με τον Ολυμπιακό (42-40) και ο Δαλματός γίγαντας έτρεξε στους οπαδούς. Το γυαλί είχε… κολλήσει οριστικά.
Η εκτόξευση φυσικά ήρθε το 1996, όταν ο Βράνκοβιτς χάρισε τον ευρωπαϊκό τίτλο στον Παναθηναϊκό με την μεγάλη τάπα στον Μοντέρο, ενώ προηγουμένως… σάρωνε με συνεχόμενα double double μέσα στη σεζόν. Πριν βέβαια την τάπα στον παίκτη της Μπαρτσελόνα, είχε προηγηθεί ένα ακόμη κομβικό «stop». Στο ματς που έκρινε την πρόκριση στο Final Four της Γαλλίας, ο Παναθηναϊκός έπαιζε στην έδρα της Μπενετόν. Με το σκορ στο 64-65, ο Ρέμπρατσα θέλησε να δώσει τη μεγάλη νίκη στους γηπεδούχους, αλλά και εκεί ο Βράνκοβιτς είχε την… απάντηση. Μία φάση-προοικονομία του τί επρόκειτο να γίνει στο Παρίσι.
«Όταν παίζεις, δεν σκέφτεσαι πραγματικά τι κάνεις, ή τι θα αισθανθείς αν το ξαναδείς κάποια στιγμή σε βίντεο. Ήταν απλά, καθαρό ένστικτο. Ένιωσα απλά ότι πρέπει να προσπαθήσω να διασώσω μια κατάσταση, ότι μπορώ να βοηθήσω σε κάτι έναν συμπαίκτη μου, τους συμπαίκτες μου. Πάντα αντιδρούσα και δρούσα έτσι. Ήμουν εκεί για όλους, όπως όλοι ήταν εκεί για μένα. Θα ξαναπώ ότι το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα. Ποτέ ένας παίκτης!» είχε αναφέρει για τη φάση στο «Μπερσί».
Ο Βράνκοβιτς αποχώρησε από τον Παναθηναϊκό ως πρωταθλητής Ευρώπης και απόλυτο ίνδαλμα για τον κόσμο, παρ’ όλο που δεν κατέκτησε το ελληνικό πρωτάθλημα με το «τριφύλλι». Ακολούθησε μία πενταετία στο ΝΒΑ, σε Τίμπεργουλβς και Κλίπερς, ενώ έκλεισε την καριέρα του στην Μπολόνια (1999-2001). Πλέον, ο παλαίμαχος σέντερ έχει σημαίνοντα ρόλο σε όσα συμβαίνουν στο κροατικό μπάσκετ, αφού διατηρεί τη θέση του προέδρου της ομοσπονδίας μπάσκετ.
Η σχέση με τον Ντράζεν
Ένα σημαντικό κομμάτι στο «βιβλίο» της ζωής του Στόγιαν καταλαμβάνει η αδερφική φιλία που τον έδενε με τον Ντράζεν Πέτροβιτς. Ο «Μότσαρτ» ήταν κολλητός του Στόικο και ο Δαλματός σέντερ ένας από αυτούς που συμμετείχαν στο… ψηστήρι ώστε ο Ντράζεν να έρθει στην Ελλάδα για τον Παναθηναϊκό.
Όπως έχει εξομοληγηθεί, η είδηση του θανάτου του Πέτροβιτς ήταν μία από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές στη ζωή του και κάτι που τον επηρέασε για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Άλλωστε, ο Βράνκοβιτς ήταν ένας εξ αυτών που κουβάλησαν το φέρετρο στο οποίο βρισκόταν ο Ντράζεν.
19 χρόνια μετά: η επιστροφή
19 χρόνια μετά το απίστευτο κόψιμο στο Μοντέρο, η ΚΑΕ Παναθηναϊκός κάλεσε τον Βράνκοβιτς στην Ελλάδα για μία σπουδαία και λαμπερή τελετή, στις 23/9/2015. Άλλωστε, ο Κροάτης σέντερ βρέθηκε στην καλύτερη «πράσινη» 5άδα της 25ετίας μαζί με τους Διαμαντίδη, Μποντιρόγκα, Αλβέρτη και Φώτση. Η αποθέωση που γνώρισε είναι ενδεικτική της σχέσης που δημιούργησε με τον κόσμο του Παναθηναϊκού και έδειξε πως η τετραετία του στην Αθήνα δεν έχει ξεχαστεί από κανέναν.
«Θέλω να πω το εξής στους οπαδούς του Παναθηναϊκού: Είστε οι καλύτεροι οπαδοί στον κόσμο και θα σας αγαπώ πάντα» είχε πει προαναγγέλλοντας την άφιξή του στην Ελλάδα.
Πηγή: sdna.gr