«Μπορεί τα πράγματα να μην πηγαίνουν καλά, αλλά ας κλείσει η αξιολόγηση και θα βελτιωθεί η κατάσταση». Αυτό ακούγαμε επί μήνες από κυβερνητικά στελέχη μέχρι να κλείσει η πρώτη αξιολόγηση τον περασμένο Ιούνιο. Και αφού έκλεισε, μετά από μεγάλη καθυστέρηση και σημαντικό κόστος, τί συνέβη; Συνεχίζουμε να ακούμε το ίδιο μήνυμα, απλά αναφερόμενο στη δεύτερη αξιολόγηση! Και τι βλέπουμε για άλλη μια φορά; Μεγάλες καθυστερήσεις που παρατείνουν την αβεβαιότητα. Την οικονομία να βρίσκεται κολλημένη σε συνθήκες στασιμότητας. Την κυβέρνηση να προσπαθεί να δημιουργήσει αντιπερισπασμούς με επικοινωνιακά τρικ. Πλεόνασμα στα λόγια, έλλειμμα στην ουσία.
Την ίδια στιγμή, όχι απλά δεν υπάρχει κάποιο φως στον ορίζοντα, αλλά αντιθέτως, ο ορίζοντας φαντάζει πιο γκρίζος από ποτέ. Η κυβέρνηση έχει ήδη λάβει μέτρα ύψους 9 δισ. για την τριετία και πλέον απλώνεται μπροστά μας η προοπτική του κόφτη, ο οποίος θα οδηγήσει σε νέες περικοπές. Παράλληλα, έχει προκύψει το εξής δίλημμα: Είτε να μείνει το ΔΝΤ και να λάβουμε τα επιπλέον μέτρα που αυτό απαιτεί, είτε να φύγει το ΔΝΤ και να υπογράψουμε τέταρτο μνημόνιο.
Καλούμαστε, δηλαδή, να επιλέξουμε αν θα κόψουμε το δεξί ή το αριστερό μας χέρι!
Όλα αυτά δεν ήταν καθόλου αυτονόητα πριν 2 χρόνια. Αντιθέτως, αποτελούν την προσφορά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην κοινωνία. Μιας κυβέρνησης που παρέλαβε μια χώρα που είχε επιστρέψει στην ανάπτυξη και την ξαναβύθισε στην ύφεση. Που επιδόθηκε σε λεβέντικες διαπραγματεύσεις, οι οποίες φόρτωσαν τη χώρα με κόστος, που εκτιμάται από τον κ. Ρέγκλινγκ του ESM, στα 100 δισ. ευρώ. Που επέβαλε capital controls, τα οποία συνεχίζουν μέχρι σήμερα να πνίγουν την οικονομία. Θα μπορούσα να συνεχίσω, όμως δεν χρειάζεται. Άλλωστε, ο καλύτερος τρόπος για να διαπιστώσει κανείς την αποτυχία αυτής της κυβέρνησης είναι, απλούστατα, να κοιτάξει, τί γίνεται στο σπίτι του και να διαπιστώσει πόσο χειρότερα είναι τα πράγματα σήμερα σε σχέση με το 2014.
Η κυβέρνηση ελπίζει ότι διατηρώντας τη χώρα σε κατάσταση τεχνητής υποστήριξης, θα καταφέρει να παρατείνει την παραμονή της στην εξουσία. Αυτό που την ενδιαφέρει είναι να δείξει ότι διαπραγματεύεται σκληρά με τους κακούς Ευρωπαίους, επιδιδόμενη στις γνωστές της θεατρικές παραστάσεις: Επιτίθεται στον Σόιμπλε και το ΔΝΤ, ενώ παράλληλα συμφωνεί με τον Σόιμπλε για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% -και μάλιστα σε μεσοπρόθεσμη βάση- και στέλνει επιστολή μετάνοιας στο ΔΝΤ για τον μποναμά στους συνταξιούχους! Αν υπάρχει μία αρχή στην οποία παραμένει πιστή αυτή η κυβέρνηση, είναι η αρχή της τσάμπα μαγκιάς!
Την κρίση, όμως, δεν θα την ξεπεράσουμε με τσάμπα μαγκιές. Ο μόνος τρόπος για να ξεπεράσουμε την κρίση και να αφήσουμε για πάντα πίσω μας τα μνημόνια είναι να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της Ιρλανδίας και της Κύπρου και να στραφούμε στην κοινή λογική και την υπευθυνότητα, γυρνώντας την πλάτη μας στον λαϊκισμό και τη δημαγωγία.
Στη Νέα Δημοκρατία δεν λέμε ότι θα φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ και από την επόμενη μέρα θα τρώμε με χρυσά κουτάλια. Λέμε ότι η πολιτική αλλαγή είναι ο μόνος τρόπος για να μπορέσει να γίνει η χώρα μας μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα. Μια χώρα που θα καταφέρει να εκπλήξει ευχάριστα τις αγορές, προσελκύοντας τις επενδύσεις που έχουμε ανάγκη για να δημιουργήσουμε πλούτο και θέσεις εργασίας. Δεν ισχυριζόμαστε ότι έχουμε μαγικές συνταγές, ούτε αναλωνόμαστε σε φθηνή υποσχεσιολογία. Σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ, εμείς λέμε λίγα, και θα δουλέψουμε σκληρά για να τα κάνουμε όλα. Αυτό που έχει, άλλωστε, ανάγκη η πατρίδα μας, δεν είναι το πλεόνασμα στα λόγια, αλλά το πλεόνασμα στην ουσία.