Υπό μία έννοια «τέλος καλό όλα καλά» αφού πέρα από οτιδήποτε άλλο πάντα αυτό μετράει στο τέλος της ημέρας. Σε ένα ματς όπου ΞΑΝΑ ο Παναθηναϊκός έπαιξε με τη φωτιά όμως όχι απλά δεν κάηκε αλλά στο φινάλε πήρε και ένα πεντακάθαρο σκορ πρόκρισης. Τουλάχιστον βγήκε η υποχρέωση και έγινε το καθήκον και το αυτονόητο.
Οι πράσινοι εμφανίστηκαν διπρόσωποι και το καμπανάκι που χτύπησε στο πρώτο ημίχρονο ήταν τόσο ισχυρό που ξύπνησε τους πάντες. Ας μην ξεχνάμε πως βρέθηκες ως εδώ και τι κινδύνεψες να πάθεις στον προηγούμενο γύρο. Γι’ αυτό και γράφουμε και στον τίτλο πως «άργησαν, αλλά το κατάλαβαν». Κατάλαβαν ότι το πάθημα πρέπει να γίνεται μάθημα.
Διότι τα πράγματα είναι απλά: Οταν παίζεις για τον μοναδικό ρεαλιστικό στόχο που σου ΄χει απομείνει και ειδικότερα με ομάδα χαμηλότερης κατηγορίας (να μην πούμε και για την «χορηγία», αυτά ίσως είναι ψιλά γράμματα για κάποιους και δεν τους αγγίζουν…),μπαίνεις μέσα με το μαχαίρι στα δόντια και καθαρίζεις από νωρίς. Ο Παναθηναϊκός έδωσε δικαιώματα στο πρώτο μέρος και αν απέναντί του είχε έναν στοιχειωδώς καλύτερο αντίπαλο μπορεί να πάθαινε κανένα νέο χουνέρι και να ‘χαμε αγωνίες στη ρεβάνς.
Ευτυχώς στην επανάληψη είδαμε άλλη ομάδα μέσα στο γήπεδο, το (σχετικά) γρήγορο γκολ του Μάρκους έδιωξε τα μαύρα σύννεφα, όμως και πάλι δεν νομίζω ότι τιμά όσους αγωνίστηκαν το γεγονός ότι έπρεπε ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΑΤΣΑΚΙ να μπει ο Λέτο και να το καθαρίσει με την προσωπική του σφραγίδα. Αποδείχτηκε δε εκ νέου πως ο Αργεντίνος σε ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ κατάσταση κι αν βρίσκεται, διαθέτει την απόλυτη Παναθηναϊκή νοοτροπία και είναι ο ΟΔΗΓΟΣ για τους παίκτες που πρέπει να έρχονται στο σύλλογο στον συγκεκριμένο τομέα.
Σε έναν αγώνα που θα έπρεπε να φορτίσει τις μπαταρίες του εν όψει ΑΕΚ χρειάστηκε να μπει και να δείξει το δρόμο για την πρόκριση. Να κάνει κάτι που το «έχει» όσο κανείς άλλος. Επίσης, ασφαλώς και δεν μπαίνω ούτε στην τσέπη του, ούτε στα ταμεία της ΠΑΕ, αλλά αρνούμαι ακόμη και να σκεφτώ πως μπορεί να μην ανανεωθεί το συμβόλαιό του και μάλιστα το συντομότερο δυνατό. Κατά την ταπεινή μου γνώμη και με τα λεφτά που παίζουν γύρω του, σίριαλ ο Λέτο και μάλιστα σε αυτόν τον Παναθηναϊκό , δεν είναι για να γίνεται. Τέτοιους παίκτες τους κρατάς «ζεστούς» και τους το δείχνεις.
Τι κρατάμε άλλο από ένα ματς που μετά το 3-0 θα έπρεπε να έχουμε ήδη ξεχάσει; Για το… τώρα τον Βλαχοδήμο και για το «αύριο» τον Χατζηγιοβάνη και τον Ευαγγέλου. Ο πρώτος έκανε δεύτερη κολλητή καλή εμφάνιση, αρπάζει την ευκαιρία από τα μαλλιά και σε μια περίοδο που λείπει κόσμος και κοσμάκης (Ιμπάρμπο, Εμποκού, Γουακάσο), δείχνει στον Μαρίνο ότι μπορεί να τον υπολογίζει ακόμη και για βασικό. Εκεί όπου στην παρούσα φάση δεν είναι για να παίζει ο Μπουμάλ που κλότσησε άλλη μια ευκαιρία. Τρομερό θράσος και ποδοσφαιρική «αλητεία» από τον μικρό, που παραλίγο να βάλει ένα εκπληκτικό γκολ, ενώ για τον Ευαγγέλου από το καλοκαίρι έχω καλή άποψη, μου την επιβεβαίωσε και τώρα, αλλά θέλω να τον δω και με πιο δύσκολους επιθετικούς, γιατί με τον Κισσαμικό ήταν σαν να παίζει χωρίς αντίπαλο.
Θέλω τέλος να πω δυο λόγια και για τον Μπεργκ. Δεν αμφισβητώ ότι ο Μάρκους δεν είναι και στα καλύτερά του. Αυτό φαίνεται. Από την άλλη ωστόσο σε ακόμη χειρότερη κατάσταση είναι αυτοί που πρέπει να του δώσουν τη μπάλα. Και εκεί βρίσκεται το πρόβλημα Με τέτοιο τραγικό Βιβιαφάνες (και Λουντ δευτερευόντως) τι να κάνει ο Σουηδός; Να γυρίσει στο κέντρο, να την πάρει και να την βάλει μόνος του μέσα; Να τα λέμε κι αυτά…
Πηγή: sdna.gr