Προτού μετατραπεί στον σημερινό τεράστιο «ωκεανό» πληροφοριών που μεταφέρει ζεταμπάιτ (zettabyte) πληροφοριών στα παγκόσμια δίκτυα, η χρήση του Διαδικτύου ήταν πολύ πιο απλή.
Πριν από μισό αιώνα, το σύνολο του ARPANET, που αποτέλεσε το πρώτο δίκτυο μεταγωγής πακέτου και αργότερα συνέθεσε το παγκόσμιο Διαδίκτυο, αποτελούνταν από 45 ηλεκτρονικούς υπολογιστές που ήταν συνδεδεμένοι σε 40 κόμβους.
Ο χάρτης παρακάτω απεικονίζει πώς ήταν το Διαδίκτυο τον Σεπτέμβριο του 1973. Ο εν λόγω χάρτης σχεδιάστηκε από το πρακτορείο Advanced Research Projects (που σήμερα έχει μετονομαστεί σε Defense Advanced Research Projects), στο πλαίσιο έκθεσης που έγινε για την καταγραφή του ARPAnet και δημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο του 1978. Οι πρώτοι ερευνητές που ασχολήθηκαν με αυτό που γνωρίζουμε σήμερα ως Διαδίκτυο προέρχονταν από τα τμήματα τεχνολογίας και ερευνητικά ιδρύματα όπως το MIT, το Χάρβαρντ, το UCLA, καθώς και το Xerox και το ερευνητικό κέντρο Ames της NASA.
Τα τετράγωνα στον χάρτη απεικονίζουν τους κόμβουςμ οι οποίοι ονομάζονταν πύλες (αποτελούσαν τα routers, τους δρομολογητές της πρώτης γενιάς), ενώ τα οβάλ απεικονίζουν τους «οικοδεσπότες»(hosts), που ήταν επί της ουσίας οι κεντρικές μονάδες υπολογιστών (mainframe computers) που συνδέονταν με αυτές τις πύλες. Μία από τις πιο συνηθισμένες κεντρικές μονάδες ήταν των 36-bit, «PDP-10», που εμφανίζεται επανειλημμένα στον εν λόγω χάρτη.
Το APRANET επέτρεπε στους χρήστες να μεταφέρουν αρχεία μέσω του πρωτoκόλλου μεταφοράς αρχείων «FTP» και από το τέλος του 1970 έως το 1971 οι χρήστες μπορούσαν να χρησιμοποιήσoυν έναν επικοινωνιακό σύνδεσμο μέσω ενός τερματικού υπολογιστή. Μέχρι τον Mάϊο του 1973, 42 «οικοδεσπότες»(hosts) ήταν συνδεδεμένοι με 36 κόμβους στις ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένης και μίας δορυφορικής σύνδεσης στη Χαβάη, σύμφωνα με έναν παρόμοιο χάρτη που έφερε στο φως ο David Newbury.
Τον Σεπτέμβριο του 1973, το Διαδίκτυο έγινε παγκόσμιο:μια υπερατλαντική δορυφορική σύνδεση συνέδεσε το Norwegian Seismic Array (NORSAR) στο ARPANET, κάνοντας την Νορβηγία την πρώτη χώρα εκτός των Η.Π.Α. που συνδέθηκε στο δίκτυο. Την ίδια περίοδο ένα επίγειο κύκλωμα πρόσθεσε ένα IMP του Λονδίνου, μεταφέροντας 2,9 εκατομμύρια πακέτα πληροφοριών καθημερινά, σε σχέση με τις 1 εκατομμύριο που μεταφέρονταν καθημερινά έναν χρόνο πριν, όπως αναφέρεται στο βιβλίο «Netizens: On the History and Impact of Usenet and the Internet».