Όχι πως δεν το ξέραμε εδώ και καιρό, αλλά… Ευρώπη τέλος λοιπόν. Και τυπικά. Με ένα μόλις βαθμό, χωρίς τελικά νίκη από το… 2012 (!!!) και με ένα σωρό ακόμη «ρεκόρ» που και δεν θέλω και που ντρέπομαι να αναφέρω.
Ο τελικός απολογισμός για τον Παναθηναϊκό ήταν τραγικός. Παρά το γεγονός ότι σε δυο – τρία ματς η ομάδα ήταν ανταγωνιστική, έχασε στις λεπτομέρειες και στις «σφυρίχτρες» εκείνο που εν τέλει μένει και μετράει είναι το αποτέλεσμα που αποτελεί ντροπή για τους πράσινους και «λεκέ» στην ένδοξη ευρωπαϊκή τους ιστορία.
Δυστυχώς αλλά εδώ που φτάσαμε δεν το περίμενα πολύ διαφορετικό το παιχνίδι με την Θέλτα. Κόντρα σε μια καλή ισπανική ομάδα που καιγόταν για τη νίκη, εσύ αποκλεισμένος, με κομμένα τα φτερά και με πολλές αλλαγές είναι αλήθεια πως δεν είχες με το μέρος σου και πολλές ελπίδες. Από την άλλη όμως όφειλες να το παλέψεις περισσότερο. Κι ας έχανες. Το τελευταίο δεν το έκανες, είναι θέμα και δείχνει πως ο Ουζουνίδης έχει μπροστά του να ανέβει ένα ΒΟΥΝΟ.
Το χειρότερο δεν είναι ότι η ομάδα θέλει κάποιους παίκτες. Δεν είναι θέμα ρόστερ άλλωστε το φετινό πρόβλημα του τριφυλλιού και όποιος το λέει αγνοεί ακόμη και τα βασικά του αθλήματος. Το χειρότερο είναι αφενός ότι αυτοί οι κατά γενική ομολογία καλοί ποδοσφαιριστές δεν έγιναν ποτέ ομάδα και αφετέρου ότι σε αυτή τη φάση είναι εντελώς ΑΔΕΙΟΙ. Βλέπεις στην ενδεκάδα έντεκα ΙΔΙΟΥΣ παίκτες οι οποίοι αδυνατούν να κάνουν έστω και τα βασικά, δεν έχουν ενέργεια, πάθος, φλόγα και κίνητρο. Είπαμε είναι ή μάλλον έγιναν ΙΔΙΟΙ.
Ακόμη χειρότερο και ενδεικτικό της κατάστασης είναι αυτό που συμβαίνει είτε στην κερκίδα του τριφυλλιού, είτε πέριξ αυτής. Εκεί κι αν είναι άδειος, ξενερωμένος και με άρνηση για τα πάντα ο κόσμος. Μια εικόνα στο κλίμα των δύο τελευταίων αγώνων του τριφυλλιού φτάνει και περισσεύει για να δείξει την κατάσταση. Όσοι πήγαν δεν είχαν κουράγιο όχι να ενισχύσουν, αλλά ούτε να… αποδοκιμάσουν.
Το επόμενο βέβαια ερώτημα είναι πόσοι ήταν αυτοί που πήγαν και πόσοι από τα εκατομμύρια των Παναθηναϊκών αυτή την εποχή αρνούνται ακόμη και να δουν ένα ματς από την τηλεόραση. Και αυτό λέει πολλά για την έλλειψη οράματος και ελπίδας που συναντάμε στην παρούσα φάση στην Παναθηναϊκή ατμόσφαιρα. Ή μήπως δεν είναι ενδεικτικό και το γεγονός ότι μέχρι και ο πρόεδρος της ομάδας δεν πήγε στη Λεωφόρο στα δύο τελευταία ματς;
Αν κάποιος αυτή τη στιγμή είναι γεμάτος και το παλεύει περισσότερο από τον καθένα δίνοντας μια άλφα ελπίδα αυτός είναι ο Ουζουνίδης. Ακόμη και σε αυτή την κατάσταση ο Παναθηναϊκός είναι Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΟΥ και ο Μαρίνος θα τα δώσει όλα για να το γυρίσει το χαρτί. Το καλό είναι πως ήδη ξέρει πολλά, επομένως θα χρειαστεί και λιγότερο χρόνο για να περάσει τις πρώτες του αλλαγές. Αρκεί να τον πάνε λίγο και τα παιχνίδια έτσι; Όπως τον πήγε πχ αυτό με τον ΠΑΟΚ.Οι δυο επόμενοι αγώνες (συν το Κύπελλο) είναι απίστευτα σημαντικοί και από τα αποτελέσματά τους μπορείς είτε να ξαναμπείς για τα καλά στη μάχη, είτε να χαιρετήσεις οριστικά και αμετάκλητα. Αντε να δούμε τι θα δούμε λοιπόν…
Πηγή: sdna.gr