Σε… ανοιχτή κόντρα βρίσκονται ξεκάθαρα πια μετά και την έκβαση του χθεσινού Eurogroup Κομισιόν και ΔΝΤ, με την Ελλάδα να δέχεται τα “σκάγια” από αυτή τη σύγκρουση, απειλούμενη και με νέα ακόμη πιο επώδυνα μέτρα και μάλιστα στον έκτο χρόνο λιτότητας.
Στο χθεσινό συμβούλιο των ΥΠΟΙΚ της Ευρωζώνης η Αθήνα “πήρε” τα βραχυπρόθεσμα μέτρα, ωστόσο οι εκκρεμότητες παραμένουν και μάλιστα είναι πολύ σημαντικές. Το ζήτημα των πλεονασμάτων έμεινε “ανοιχτό”, την ώρα που πληροφορίες θέλουν το Βερολίνο να σφίγγει και άλλο το ζωνάρι, ζητώντας πλεονάσματα 3,5% για άλλα δέκα χρόνια, ενώ και το “καυτό” θέμα του χρέους δεν ξεκαθαρίστηκε. Όπως δείχνουν οι εξελίξεις, οι αποφάσεις μεταφέρονται για αργότερα, με την αξιολόγηση ακόμα στον “πάγο”.
Ενώ το “κουαρτέτο” επιστρέφει στα πάτρια εδάφη, το ΔΝΤ απαντά με σκληρή “γλώσσα” πως τα βραχυπρόθεσμα μέτρα, που ελήφθησαν στο Eurogroup, είναι ανεπαρκή, προκαλώντας “ψυχρολουσία” στην Αθήνα, ενώ η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα “πανηγυρίζει” για δήθεν εθνική επιτυχία.
Η συμμετοχή του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα είναι στον… αέρα, τη στιγμή που καταρχήν η γερμανική πλευρά την επιθυμεί διακαώς, αλλιώς ο κ. Σόιμπλε θα βρεθεί στη δύσκολη θέση να πείσει τους φορολογουμένους της χώρας του ότι η Ελλάδα δεν είναι ένα βαρέλι χωρίς πάτο.
Ειδικότερα, αξιωματούχος του ΔΝΤ χαρακτήρισε άφησε και αιχμές για την απαίτηση των Ευρωπαίων για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα για το 2018, αλλά και τα χρόνια που θα ακολουθήσουν.
«Απέχουμε πολύ από τη συμφωνία», ανέφερε ο αξιωματούχος του Ταμείου σύμφωνα με το Bloomberg, ενώ τόνισε ότι το ελληνικό χρέος χρειάζεται ελάφρυνση από τους εταίρους.
Σε ό,τι αφορά τα πρωτογενή πλεονάσματα, ο αξιωματούχος παραδέχθηκε μιλώντας σε δημοσιογράφους ότι το Ταμείο μπορεί να «ζήσει» με τον στόχο του 3,5% του ΑΕΠ, αλλά επέμεινε ότι το ιδανικό θα ήταν να κατέβει αυτός ο στόχος στο 1,5%.
Μάλιστα, τόνισε ό,τι όσο περισσότερα είναι τα χρόνια για τα οποία οι Ευρωπαίοι ζητούν υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα, τόσο λιγότερο αξιόπιστος γίνεται αυτός ο στόχος.
Η ίδια πηγή, αναφέρει το Bloomberg, ανέφερε ακόμη ότι αδίκως κατηγορείται το ΔΝΤ ότι πιέζει για περαιτέρω λιτότητα, τη στιγμή που άλλοι λαμβάνουν τις αποφάσεις για υψηλούς δημοσιονομικούς στόχους.