Κυκλοφορεί σαν ανέκδοτο στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο: Βρες ποια ομάδα που αγωνίζεται στα ευρωπαϊκά κύπελλα αποφάσισε να κατέβει χωρίς τερματοφύλακα.
Κάθε ανέκδοτο όμως, κυκλοφορεί και σε παραλλαγές: Βρες ποια ομάδα που παίζει στην κορυφαία διοργάνωση του μπάσκετ επέλεξε να κατέβει με έναν ψηλό.
Οι προπονητές και οι διοικούντες πολλές φορές νομίζουν ότι έχουν το αλάθητο του Πάπα. Νομίζουν ότι επειδή πράγματι όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος, ότι μπορούν να αγνοούν τις… κραυγές του κόσμου. Εμείς διοικούμε, εμείς προπονούμε, εμείς ξέρουμε καλύτερα. Εμείς είμαστε πιο έξυπνοι απ’ όλους τους υπόλοιπους. Τι ισχύει τελικά; Είναι όντως πιο έξυπνοι ή το… παίζουν πιο έξυπνοι;
Εφόσον τα ξέρουν όλα, ας τα λουστούν τώρα.
Ο Στιλ είναι ο βασικός υπεύθυνος της φετινής ευρωπαϊκής πορείας του Παναθηναϊκού. Ωστόσο δεν έχει νόημα να χτυπάς κάποιον όταν είναι στο πάτωμα. Προσωπικά, θυμάμαι ότι τουλάχιστον σε 3-4 τηλεοπτικές εκπομπές την προηγούμενη σεζόν άνοιξα συζήτηση για το θέμα του τερματοφύλακα του Παναθηναϊκού λέγοντας ότι ο Άγγλος είναι μια χαρά back up λύση αλλά δεν κάνει για πρώτος. Δεν παριστάνω τον ειδικό. Εκείνοι που δεν το έβλεπαν είναι άσχετοι και επικίνδυνοι με το αντικείμενο. Ο Αλαφούζος άφησε την ομάδα να διοικείται από τις οικονομικές υπηρεσίες και ο Στραματσόνι, που πιστώνεται πολλές μεταγραφές που βγήκαν, πίστευε ότι ήταν περισσότερο αναγκαία η μεταγραφή του Εμποκού παρά ενός κανονικού γκολκίπερ που θα μπορούσε να σταθεί κάτω από το τέρμα. Εκείνος είχε το απόλυτο κουμάντο στον σχεδιασμό, δική του η ευθύνη και μόνο. Κι αν απολυθεί θεωρώ ότι βασικά θα απολυθεί εξαιτίας αυτής της αστοχίας.
Ο Παναθηναϊκός, αντιθέτως απ’ ότι πιστεύει το ευρύ κοινό, σε βάση παιχνιδιού έκανε μεγάλα βήματα προόδου φέτος, έχει εξελίξει σε πολύ μεγάλο βαθμ’ο το ρόστερ του, έπαιξε κανονικό ποδόσφαιρο, δημιούργησε ευκαιρίες, αλλά είχε τέρμα-τροχονόμο που ό,τι πήγαινε μέσα έγραφε, και σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα που χρίζουν ιατρικής παρακολούθησης ή ενός ανθρώπου που θα εμπνέει… Κάθε φορά που ο Στιλ έπνιγε ένα κουνέλι ή συνέβαινε κάτι εκτός προγραμματισμού, οι υπόλοιποι σταματούσαν να παίζουν. Με Άγιαξ στη Λεωφόρο. Με Θέλτα στο Βίγκο. Στη Λιέγη. Στη Λεωφόρο με τη Σταντάρ. Στο Αμστερνταμ.
Στο μεταξύ, η διοίκηση προχώρησε σε γενναίες αλλαγές όπως είχε ξεκαθαρίσει μετά το «ντέρμπι» με τον Ολυμπιακό. NOT. Πρόστιμο; Γκάζια; Στην άλλη ζωή, με άλλη διοίκηση…
Στον μπασκετικό Ολυμπιακό εξελίσσεται μια άλλη περίεργη κατάσταση. Μήνες διαβάζεις στα social media ότι οι ερυθρόλευκοι έψαχναν ένα δεύτερο ψηλό. Περίμεναν τον Ουάιτ, κοιτούσαν άλλες λύσεις και τελικά έμειναν με τον Μιλουτίνοφ, τον Γιανγκ που ακόμα έρχεται και τον Μπιρτς που είναι μια καλή λύση αλλά στο πρώτο επίπεδο της Ευρωλίγκας είναι πρωινός μεζές σαν βασικός. Τι έμεινε; Ο Πρίντεζης με ολίγον Παπαπέτρου. Άλλον, ουδέν. Όταν τα σουτ δε μπαίνουν λοιπόν, από τους εξαιρετικούς περιφερειακούς παίκτες, παιχνίδι στο ποστ δεν υπάρχει. Να μπει μια μπάλα μέσα, να πάρει ανάσα ολόκληρη η ομάδα, να ξεκλειδωθεί μια άμυνα-ταμπούρι, που παίζει κλειστά, όπως έκανε χθες η Μακάμπι.
Όμως δεν είναι μόνο αυτό. Το πρόβλημα του Ολυμπιακού είναι ότι αλλοιώθηκε το DNA που τον έχρισε πρωταθλητή Ευρώπης και Ελλάδος. Ξαφνικά, δεν δίνει σημασία στην άμυνα, δεν βγάζει ενέργεια, δεν βάζει χέρια πάνω στη μπάλα, δεν πέφτει στη φωτιά σε κάθε φάση. Γιατί; Ίσως επειδή έχει τρομερή ποιότητα στην επίθεση να πιστεύουν ενδόμυχα παίκτες και προπονητές ότι θα κερδίζουν σκοράροντας 90 πόντους. Ο Ολυμπιακός δέχθηκε +90 στη Λευκάδα. Δέχεται περισσότερους πόντους ακόμα και από τον Παναθηναϊκό. Από μόνο του μοιάζει οξύμωρο. Μια ομάδα με φοβερή χημεία, που δουλεύει χρόνια μαζί, με την ίδια φιλοσοφία, δε μπορεί να έχει χειρότερο παθητικό από ομάδα δύο μηνών. Ειδικά στο μπάσκετ.
ΥΓ1. Ο ΠΑΟΚ μπορεί να αποκλειστεί. Μια πρόκριση στους «32» θα ήταν το τέλειο σενάριο, αλλά δεν είναι το παν. Στο ποδόσφαιρο και στον αθλητισμό μένουν οι στιγμές. Και ο ΠΑΟΚ πέτυχε χθες τη νίκη της χρονιάς. Μια νίκη που μένει στην ιστορία και στα μυαλά όλων. Μια νίκη που έχει διπλή αξία αν αντιληφθεί κανείς ότι καμία άλλη ελληνική ομάδα δεν είχε κερδίσει και στο Ντόρτμουντ. Τέτοιες επιτυχίες μεγαλώνουν έναν σύλλογο, του ανοίγουν την όρεξη, τον αλλάζουν επίπεδο. Αν πάρει και έναν βαρβάτο επιθετικό τον Γενάρη αποκτά με το σπαθί του δικαίωμα να ονειρεύεται. Η νίκη του δείχνει και κάτι άλλο, που αφορά το εγγύς μέλλον, αλλά αυτό θα το συζητήσουμε εν ευθέτω χρόνω…
ΥΓ2. Στα πέντε ευρωπαϊκά 90λεπτα που έπαιξε ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη πέτυχε μια νίκη. Απέναντι σε… Μπερσεβά, Αρούκα, ΑΠΟΕΛ, Αστάνα, Γιουνγκ Μπόις. Δηλαδή ομάδες που έχουν όλες μαζί μπάτζετ ίσο με τα έσοδα του Ολυμπιακού (33 εκατ. ευρώ) πέρυσι από το Champions League. Δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση για να αντιληφθεί κανείς ότι ο αυτός ο Ολυμπιακός, με ελλείματα που βγάζουν μάτι σε άκρα και κέντρο άμυνας, πήρε με την ψυχολογία και τη νοοτροπία την ταυτότητα από ΑΕΚ και Παναθηναϊκό. Αγωνιστικά οι διαφορές τους είναι τόσο μικρές, όσο ακριβώς τις επιβεβαίωσε ο ΠΑΟΚ χάνοντας στο ίδιο γήπεδο στη λεπτομέρεια. Ποιος από τους τρεις δικαιούται να χτυπάει περισσότερο το κεφάλι του στον τοίχο για τον τρόπο που έχασε στο Καραϊσκάκη από τον συγκεκριμένο Ολυμπιακό;
πηγή: sdna.gr