Όταν το βασικό γρανάζι αφαιρείται από μια μηχανή δεν προσπαθείς να το αντικαταστήσεις με άλλο εξάρτημα σε άλλη θέση, αλλά φροντίζεις να βρεις το αυθεντικό ή το ιμιτασιόν ανταλλακτικό για να κάνεις τη δουλειά σου. Δεν ξέρω σ’ αυτή τη φάση αν ο Γκάμπριελ θα αποδειχθεί αυθεντικό ή ιμιτασιόν «εξάρτημα», μετά τον τραυματισμό του Γκιστ, αυτό που ξέρω είναι ότι ο Παναθηναϊκός κινείται με μπασκετική λογική για να καλύψει το μεγάλο κενό που προέκυψε, έστω κι αν οι δύο παίκτες έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά, αλλά δεν είναι ακριβώς ίδιοι.
Το ρεπορτάζ αναφέρει πως ο Αμερικανός βρίσκεται κοντά σε συμφωνία με τους «πράσινους» και θεωρητικά πρόκειται για μια κίνηση που δεδομένης της εποχής και της λειψανδρίας που υπάρχει στην αγορά κρίνεται ικανοποιητική.
Καλύτερος σουτέρ από μέση και μακρινή απόσταση, καλύτερες κινήσεις μακριά από το καλάθι, λιγότερη δύναμη και ενέργεια από τον Γκιστ. Η φυσική του θέση είναι μεν το «4», αλλά ο τρόπος που κινείται μοιάζει περισσότερο με «3» και πολύ λιγότερο με «5». Σε αντίθεση με τον Γκιστ που μπορεί κατ’ ανάγκη να προσφέρει στη θέση του σέντερ, ο Γκάμπριελ είναι απ’ αυτούς που περισσότερο μπορεί να «δώσει» στο «3» και πολύ λιγότερο στο «5». Στα ερωτηματικά του είναι το κομμάτι της άμυνας όπου έχει αδυναμία και το γεγονός ότι προέρχεται από ένα δίμηνο στη Ρωσία που δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί. Οι «μετοχές» του ήταν ψηλά το καλοκαίρι, μετά την εξαιρετική σεζόν στην Καρσίγιακα, αλλά η παρουσία του στη Λοκομοτίβ Κουμπάν γεννά ερωτηματικά.
Το σίγουρο είναι ότι ο Παναθηναϊκός επιμένει αθλητικά και δεν αλλάζει τον προσανατολισμό του. Διαφωνώ μ’ όσους πιστεύουν ότι χρειαζόταν ένας «βαρύς» σέντερ, από την στιγμή που υπάρχει ο Γιάννης Μπουρούσης που μπορεί και με το παραπάνω να ανταποκριθεί σ’ αυτό το ρόλο.
Έχουν τελειώσει οι εποχές που οι ομάδες χρειάζονταν δύο, κι όχι ένα, βαριά κορμιά, επομένως είναι πέρα για πέρα φυσιολογική η προσπάθεια του Παναθηναϊκού να πάει σε αθλητικό «4άρι» που στην ουσία μπορεί να παίξει σε τρεις θέσεις στην επίθεση κι άλλες τόσες στην άμυνα.
Κατά τα άλλα, ο Παναθηναϊκός πέρασε από το Nick Galis Hall ξοδεύοντας το μίνιμουμ των δυνάμεών του. Ούτε εντυπωσίασε, ούτε χρειαζόταν άλλωστε να εντυπωσιάσει. Μεγαλύτερο rotation συγκριτικά με τα τελευταία ευρωπαϊκά παιχνίδια, περισσότεροι ετοιμοπόλεμοι παίκτες στα χέρια του Πασκουάλ, με εξαίρεση τον Καλάθη που έπαιξε πάλι περισσότερο από 31 λεπτά.
Όσο άστοχος ήταν ο Παναθηναϊκός στα τελειώματα των φάσεων μέσα στη ρακέτα, άλλο τόσο εύστοχος ήταν από τα 6,75μ., με αποτέλεσμα να ευστοχήσει σε 10 τρίποντα και 12 δίποντα! Είναι σαφές πως οι «πράσινοι» ποντάρουν πολλά στο μακρινό σουτ, έχουν μια σχετική αξιοπιστία στα ποσοστά τους, αλλά βεβαίως θα πρέπει να τελειώνουν πιο αποτελεσματικά τις φάσεις που η μπάλα πάει στα χέρια των ψηλών.
Αναμφισβήτητα την πιο σταθερή εικόνα από τις μεταγραφές, με βάση την εικόνα μέχρι σήμερα, δείχνουν ο Κρις Σίνγκλετον και ο Κέι Σι Ρίβερς. Ο πρώτος παίζει με κεκτημένη ταχύτητα, πραγματικά δεν ξέρω πόσο θα αντέξει σ’ αυτό τον ρυθμό, με δεδομένο ότι μεσολάβησε και το πρωτάθλημα της Κίνας, ενώ ο δεύτερος αποδεικνύει πως η εμπειρία που διαθέτει τον καθιστά πολύτιμο κομμάτι σε οποιοδήποτε παζλ. Ο Αμερικανός είναι αξιόπιστος, είχε πολύτιμη συμβολή με τα 3/3 τρίποντα στο ξεκίνημα του αγώνα και γενικότερα είναι ένας παίκτης – κλειδί που έχει κομβικό ρόλο στον τρόπο που αμύνεται και επιτίθεται ο Παναθηναϊκός.
Από ‘κει και πέρα, η διαφοροποίηση σε σχέση με άλλα παιχνίδια ήταν το γεγονός πως οι «πράσινοι» παρουσιάστηκαν βελτιωμένοι στο αμυντικό κομμάτι. Είναι σαφές πως ο Αρης έχει προβλήματα, δεν έχει την απαιτούμενη συνοχή, αλλά οι 59 πόντοι πιστώνονται στον Πασκουάλ. Εξαιρώντας τα διαστήματα που οι Κάμινγκς και Μπάκνερ έμοιαζαν με… Διαμαντίδη – Μπατίστ, στη μεγαλύτερη διάρκεια ο Παναθηναϊκός παρουσίασε βελτίωση στην άμυνα, στοιχείο που πάντα χαρακτήριζε τον Ισπανό τεχνικό.
Η παρουσία του Χαραλαμπόπουλου για 12 λεπτά στο παρκέ δείχνει τη διάθεση του Πασκουάλ να πιάσει την υπόθεση από την αρχή. Θεωρώ πως ο Ισπανός προσπαθεί να ξεμπλοκάρει τον μικρό, αφαιρώντας του την πίεση και ξεκινώντας από το σημείο μηδέν. Ο Χαραλαμπόπουλος πρέπει πρώτα να καθιερωθεί στην Α1, να πρωταγωνιστήσει σ αυτήν και μετά να πάει στο επόμενο βήμα. Είναι περισσότερο διστακτικός απ’ ό,τι πρέπει και ίσως αυτό να είναι το αποτέλεσμα των πολλών «πίσω – μπρος» των τελευταίων χρόνων.
Όσο για τον Άρη, έχω την αίσθηση πως του λείπουν αρκετά πράγματα. Με 19 λιγότερα ριμπάουντ, 26% στα τρίποντα και μόλις 59 πόντους στην επίθεση, δεν θα μπορούσε να περιμένει κάτι καλύτερο. Θεωρώ ότι στερείται ποιότητας, συγκριτικά με την περσινή ομάδα, έστω κι αν έχει περιθώρια βελτίωσης που θα φανούν όταν «κολλήσουν» στη χημεία οι δύο νέοι. Προφανώς και ο Πρίφτης περιμένει πολλά περισσότερα από τον Γιάνκοβιτς και ειδικά σε τέτοιου είδους παιχνίδια, αλλά νομίζω πως το βασικό πρόβλημα του Άρη δεν είναι τα πρόσωπα, αλλά η έλλειψη συνοχής που σε ένα βαθμό μοιάζει αναμενόμενη, δεδομένου ότι πρόσθεσε «κομμάτια» και πριν από μία εβδομάδα.
Υ.Γ1: Σέβομαι απεριόριστα την προσπάθεια που κάνει ο Λάσκαρης σε μια δύσκολη εποχή, εποχή που δεν βρίσκεις πολλούς σοβαρούς επενδυτές να μπουν στο μπάσκετ, αλλά οι δηλώσεις του μετά το παιχνίδι μου προκάλεσαν εύλογες απορίες. Τόσο για τη διαιτησία, όσο και για τον ΕΣΑΚΕ. Πρώτα απ’ όλα όμως και πριν πάμε στις… λεπτομέρειες, το «εμείς δεν θα πληρώσουμε άτομα που θέλουν να πληρωθούν για να παίζουν δίκαια… Μας έχει ζητηθεί κατά κάποιο τρόπο από εμένα προσωπικά!» είναι ατάκα που αφορά στη Δικαιοσύνη και πρέπει να διερευνηθεί.
Είναι υποχρέωση των Αρχών να καλέσουν το αφεντικό του Αρη και να δώσει απαντήσεις. Αντιλαμβάνομαι και δέχομαι πως ο ηγέτης της ΚΑΕ Αρης δεν θέλει να μιλήσει δημοσίως με ονόματα, ωστόσο οφείλει να δώσει στοιχεία με διευθύνσεις και ονόματα στη δικαιοσύνη, ακόμη κι αν αυτή δεν τον καλέσει. Εφόσον πιστεύει και θέλει την κάθαρση, υποχρεούται να παρουσιαστεί αυτοβούλως και να ονομάσει ποιοι είναι αυτοί που του ζητούν να πληρώσει. Αν δεν το κάνει, τότε θα είναι ο ίδιος εκτεθειμένος…
Πηγή: sdna.gr