Του Αλέξανδρου Βέλμαχου
Η πιο κρίσιμη εκλογική διαδικασία που αναμένεται στην Ευρώπη για το 2017 (μετά από τις ομοσπονδιακές εκλογές στη Γερμανία το φθινόπωρο της επόμενης χρονιάς) είναι αυτή στη Γαλλία. Και αν η ανάδειξη για την εκλογή του νέου προέδρου είναι προγραμματισμένη για τις 23 Απριλίου του 2017, στη Γαλλία μπορεί να έχουν πρόεδρο από τις 27 Νοεμβρίου, 5,5 μήνες νωρίτερα.
Ο λόγος είναι απλός: Όπως προκύπτει από τις δημοσκοπήσεις των τελευταίων δύο εβδομάδων, το ακροδεξιό “Εθνικό Μέτωπο” (FN) της Μαρίν Λεπέν θεωρείται δεδομένο πως θα αποσπάσει ποσοστό 20% – 25% κατά τον πρώτο γύρο για την ανάδειξη του νέου προέδρου στο τέλος του Απριλίου. Αν συνυπολογίζουμε και την διαφαινόμενη άνοδο της ακροδεξίας και της ξενοφοβίας στην Ευρώπη που αναμένεται να προκύψει από τις 20 Ιανουαρίου (όταν και θα αναλάβει επίσημα την προεδρία των ΗΠΑ ο Ντόναλτ Τραμπ), τα μέχρι στιγμής δεδομένα και οι εκτιμήσεις των πολιτικών αναλυτών δείχνουν πως η Λεπέν θα είναι σίγουρα στο δεύτερο γύρο για την προεδρία που θα γίνει μεταξύ των δύο πρώτων υποψηφίων, στις 7 Μαίου. Με βάση τα παραπάνω δεδομένα, είναι βέβαιο πως το σύνολο των Γάλλων ψηφοφόρων θα “συνασπιστεί” σε ένα αντι-Λεπενικό μπλοκ
Η πείρα του πατέρα Λεπέν από το 2002
Το σενάριο δεν είναι πρωτόγνωρο στη πολιτική ζωή της χώρας. Σχετικά πρόσφατα, στις προεδρικές εκλογές του 2002, η Ευρώπη είχε σοκαριστεί από το ποσοστό που είχε λάβει στον πρώτο γύρο ο πατέρας της σημερινής ηγέτιδας του Εθνικού Μετώπου, Ζαν Μαρί Λεπέν. Ο τότε επικεφαλής του FΝ είχε πάρει 16,8% και 4,804 εκατ. ψήφων, αφήνοντας εκτός διεκδίκησης της προεδρίας τον υποψήφιο των σοσιαλδημοκρατών, Λιονέλ Ζοσπέν.
Η εξέλιξη αυτή είχε θορυβήσει τους Γάλλους που ψήφισαν μαζικά τον τότε πρόεδρο της κεντροδεξιάς, Ζακ Σιράκ, που έλαβε στο δεύτερο γύρο το 82% της λαϊκής ψήφου και περίπου 20 εκατ. ψήφους παραπάνω από τον πρώτο γύρο (25,537,956 αντί 5,665,855 που είχε λάβει στον πρώτο γύρο).
Σίγουρα, οι καιροί είναι διαφορετικοί σε σχέση με τα πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα. Άλλωστε, ποιος θα πίστευε πριν από μερικά χρόνια πως στο ευρωπαϊκό πολιτικό στερέωμα η ακροδεξιά θα σημείωνε εκλογικές νίκες στη Γαλλία (πρωτιά της Λεπέν στις ευρωεκλογές του 2014 και στις περιφερειακές τοπικές εκλογές του 2015) και πως η ακροδεξιά στη Γερμανία θα έφτανε να είναι τρίτο κόμμα, έστω και δημοσκοπικά (βλέπε ποσοστά του “Εναλλακτική για τη Γερμανία” -AfD- εν όψει των ομοσπονδιακών εκλογών);
Όμως ακόμα και αν οι δημοσκοπήσεις το τελευταίο χρονικό διάστημα πέφτουν έξω, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ στις 8 Νοεμβρίου και την ανάδειξη Τραμπ ως του 45ου προέδρου των ΗΠΑ, οι πολιτικές ισορροπίες στη Γαλλία δύσκολα μπορούν να αλλάξουν και όλα δείχνουν πως θα έχουμε μια επανάληψη του 2002, σε ακόμα πιο οξυμένο και πολωμένο περιβάλλον.
Η έκπληξη Φιγιόν και η αποχώρηση του Σαρκοζί
Στις εσωκομματικές εκλογές της κεντροδεξιάς, ο Φρανσουά Φιγιόν έκανε την έκπληξη και επικράτησε στον πρώτο γύρο, αφήνοντας στη δεύτερη θέση το μέχρι χθες φαβορί Αλέν Ζιπέ. Εκτός έμεινε ο πρώην πρόεδρος, Νικολά Σαρκοζί, που δήλωσε πως αποσσύρεται από την πολιτική ζωή της Γαλλίας.
Με καταμετρημένες τις ψήφους στο 75% των εκλογικών κέντρων, ο Φιγιόν προηγείται με ποσοστό 43,5%. Ο πρώην πρωθυπουργός Αλέν Ζιπέ έρχεται στη δεύτερη θέση με ποσοστό 27,6% και ο πρώην πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί στην τρίτη με 22,1%.
Ο υποψήφιος υποψήφιος της κεντροδεξιάς θα κριθεί στο δεύτερο γύρο, την ερχόμενη Κυριακή 27 Νοεμβρίου.