Προσοχή! Ο Φελίπε Μέλο δαγκώνει…

Θεωρείται μακράν η πιο επιθετική και επικίνδυνη φυλή στον κόσμο. Κι αυτό γιατί αποτελεί προϊόν διασταύρωσης τεριέ με μπουλντόγκ, ώστε να δημιουργηθεί μία πολεμική μηχανή. Μία επιθετική ράτσα σκύλου, που αποτελεί φονικό όπλο στα χέρια ανίδεων που τα μεγαλώνουν αποκλειστικά για κυνομαχίες, αλλά και ένας σκέτος θησαυρός όταν εκπαιδευτεί για να ανιχνεύει ναρκωτικές ουσίες ή ως σκύλος συντροφιάς.

Τα πίτμπουλ είναι τα πιο αμφιλεγόμενα σκυλιά. Σε πολλές χώρες έχουν απαγορευτεί, μα σε άλλες λατρεύονται παράφορα. Μέση λύση δεν υπάρχει.

Δες την εξέλιξη όλων των αγώνων από το καλύτερο live score!

Αυτή είναι και η αλήθεια για τον Φελίπε Μέλο. Δεν υπάρχει μέση λύση. Είσαι μαζί του ή εναντίον του. Τον λατρεύεις ή τον μισείς. Είσαι μαζί του, διαφορετικά τρέχεις να κρυφτείς. Μαζί του η έννοια παρατσούκλι πέρασε σε άλλο επίπεδο. Για πολλά χρόνια τον ακολουθούσε η ετικέτα του πίτμπουλ, ένεκα του απόκοσμα δυναμικού στυλ παιχνιδιού του. Μόνο που σιγά – σιγά ο… άνθρωπος μας άρχισε να ταυτίζεται με τον ρόλο. Τον αποδέχθηκε. Έγινε ένα μαζί του. Δεν είχαν περάσει παρά μερικές εβδομάδες στην Τουρκία, όταν αυτή η διασταύρωση αμυντικού μέσου με “δεκάρι” (το 10 ήταν το πρώτο νούμερο στην πλάτη στον πρώτο του δανεισμό στην Γαλατασαράι), λίγο μετά από ένα γκολ απέναντι στην Εσκισεχίρσπορ έκανε… αυτό!

Από εκείνο το δευτερόλεπτο και μετά τίποτα δεν ήταν πια το ίδιο. Ο μύθος του πίτμπουλ είχε γεννηθεί…

Δεν είναι δύσκολο να σκαλίσεις το παρελθόν του ποδοσφαιριστή Φελίπε Μέλο. Δεν είναι χθεσινός, μήτε άγνωστος. Κάποιος που – υπό οποιεσδήποτε συνθήκες – φόρεσε 22 φορές την φανέλα της Εθνικής Βραζιλίας δεν μπορεί να είναι τυχαίος. Κάποιος που οι μεταγραφές δεξιά κι αριστερά του ξεπέρασαν τα 50 εκατομμύρια ευρώ (μόνο σε ομάδες) δεν μπορεί να ξεγελούσε μονίμως όλο τον κόσμο. Το θέμα με το πίτμπουλ είναι να το έχεις εκπαιδευμένο για τους σωστούς λόγους. Διαφορετικά θα σε κατασπαράξει.

Η ποδοσφαιρική περπατησιά του είναι γνωστή. Άλλαξε διάφορες ομάδες στην Βραζιλία (Φλαμένγκο, Κρουζέιρο, Γκρέμιο) πριν περάσει για πρώτη φορά τα σύνορα του Ατλαντικού σε ηλικία 22 ετών για λογαριασμό της Μαγιόρκα εν έτει 2005. Ήταν ένας μεγαλόσωμος, μυώδης αμυντικός χαφ που δεν έμοιαζε με ποδοσφαιριστή, πόσω μάλλον για Βραζιλιάνος. Θύμιζε έντονα έναν άλλο Ράμπο που έκανε μεγάλη καριέρα στα ισπανικά γήπεδα με την φανέλα της Λα Κορούνια, τον Μάουρο Σίλβα.

Άλλαξε τρεις ισπανικές ομάδες (Μαγιόρκα, Σανταντέρ, Αλμερία) σε ισάριθμα χρόνια, έκανε μεταγραφή 13 εκατομμυρίων ευρώ στην Φιορεντίνα το καλοκαίρι του 2008 και μέσα σε ένα χρόνο σχεδόν διπλασίασε την αξία του με την Γιουβέντους να δαπανά 25 εκατομμύρια ευρώ για να τον κάνει δικό του το καλοκαίρι του 2010. Από όλες αυτές τις… στέγες όμως ήταν περαστικός. Πουθενά δεν ένιωσε σαν στο σπίτι του. Αυτό το βρήκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου έμεινε μία γεμάτη τετραετία (2011-15) και άφησε πιο έντονα από οπουδήποτε αλλού το αποτύπωμα του. Όχι απαραίτητα μόνο το ποδοσφαιρικό.

Με την βοήθεια του Μεχμέτ Οζκάν, ρεπόρτερ της Γαλατσαράι στην τουρκική εφημερίδα Sabah προσπαθούμε να ξετυλίξουμε τα σώψυχα ενός πίτμπουλ, που όσο αλώνιζε στα τουρκικά γήπεδα σκόρπισε φόβο και τρόμο. “Είναι από αυτούς που θέλεις να έχεις μαζί σου κι όχι απέναντι. Ναι, είναι τρελός. Μα, ένας τρελός πολεμιστής. Από την πρώτη στιγμή, από το πρώτο δευτερόλεπτο, δέθηκε με τα πάντα εδώ. Δέθηκε με τα χρώματα. Με την φανέλα. Έχουμε δει πολλούς ακριβοπληρωμένους σταρ στην Τουρκία. Αυτός όμως ήταν διαφορετικός”.

Εκεί που οι άλλοι έκαναν πίσω, αυτός έβγαινε μπροστά. Στην πρώτη του σεζόν στην Τουρκία(2011-12) σκόραρε 10 φορές και ήταν ο παίκτης που έκανε την διαφορά στην κατάκτηση του πρωταθλήματος από την Γαλατασαράι. Χτύπησε στο δεξί του χέρι ένα λιοντάρι (η μασκότ της Γαλατά) και έγινε ο φύσει αρχηγός της ομάδας, αυτός που έβγαινε πρώτος σε κάθε μάχη. Μέσα σε 4 χρόνια στην Τουρκία πήρε 33 κίτρινες κάρτες, οι περισσότερες για σκληρά μαρκαρίσματα ή τσαμπουκάδες. Θα ήταν περισσότερες αν δεν λεγόταν Φελίπε Μέλο. Ωστόσο, οι οπαδοί και οι συμπαίκτες του τον λάτρευαν.

Ήταν μπροστάρης σε κάθε μάχη. Ζούσε για τα μεγάλα ματς. Στα ντέρμπι ήταν πάντα καλύτερος από ότι στα μεγάλα παιχνίδια. Έπαιξε 21 φορές αντίπαλος απέναντι σε Φενερμπαχτσέ και Μπεσικτάς και κέρδισε τα 12 από αυτά τα ντέρμπι (5 γκολ σε αυτά τα ματς), ποσοστά που άλλαξαν την νοοτροπία μίας σχετικά soft ομάδας που είχε παραγίνει… ευρωπαϊκή σε αυτά τα ντέρμπι. Ο Βραζιλιάνος ήταν ο κακός που έλειπε από το κάδρο. Ακόμα και σήμερα ουδείς Βραζιλιάνος έχει πάρει περισσότερα από τα 8 τρόπαια που πήρε ο Φελίπε Μέλο στην Τουρκία (3 πρωταθλήματα, 2 Κύπελλα, 3 Σούπερ Καπ), σπάζοντας το ρεκόρ του Κλαούντιο Ταφαρέλ. Μιας και είπαμε Ταφαρέλ. Μέχρι και πέναλτι απέκρουσε ο αθεόφοβος σε ματς της Γαλατά, όταν κάθισε κάτω από τα δοκάρια σε ματς με την Ελάζιγκσπορ, αντί του Φερνάντο Μουσλέρα, ο οποίος αποβλήθηκε, κρατώντας το 1-0 για την ομάδα του!

Οι πανηγυρισμοί του, αλλά και η φιγούρα του ως… πίτμπουλ αποτυπώθηκαν σε πανό, μπολουζάκια, σημαίες. Έγινε σήμα κατατεθέν της Γαλατά. Ένας “ήρωας” όπως λάτρευαν να τον αποκαλούν. Στις 4 Ιουνίου του 2014 όμως η φήμη του απογειώθηκε. Ένας παλαίμαχος Τούρκος ποδοσφαιριστής ονόματι Κοσκούν Μπιρντάλ μαζί με ένα φίλο του θέλησε να κάνει το πιο άκυρο αστείο στον πιο άκυρο άνθρωπο. Έγραψε σε ένα χαρτί το μήνυμα “Φενερμπαχτσέ πρωταθλήτρια” και το έδειξε στο διπλανό τραπέζι σε καζίνο του Λας Βέγκας, όπου καθόταν ο Φελίπε Μέλο. Δεν τα κάνεις αυτά στο πίτμπουλ. Αυτό που ακολούθησε ήταν μπουνιές, κλωτσιές, γυρισμένα τραπέζια και μία επίσκεψη στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα.

Για την Γαλατασαράι ο Φελίπε Μέλο ήταν μία πανάκριβη πολυτέλεια. Για τους δύο συνεχόμενους δανεισμούς του από την Γιουβέντους οι Τούρκοι πλήρωσαν 1,75 και 1,5 εκατομμύριο ευρώ, η κανονική του μεταγραφή κόστισε άλλα 3,75 εκατομμύρια ευρώ, ενώ αυτή την τετραετία στην Πόλη, ο Φελίπε Μέλο υπολογίζεται ότι έγινε πλουσιότερος κατά 12 εκατομμύρια ευρώ! Αυτός ήταν ο λόγος που με βαριά καρδιά, το καλοκαίρι του 2015 ο πρόεδρος Μεχμέτ Οζμπέκ σεβάστηκε την επιθυμία του Φελίπε Μέλο και αποδέχθηκε την πρόταση της Ίντερ. Το Μιλάνο – τους είπε- ήταν προτιμότερο μέρος για να μεγαλώσει μαζί με την Ρομπέρτα τα τέσσερα παιδιά τους!

Το γιατί δεν έπιασε στο Μιλάνο και την Ίντερ σχετίζεται και με την γρήγορη αποχώρηση του Ρομπέρτο Μαντσίνι από την τεχνική της ηγεσία. Εξάλλου σε ένα τέτοιο νεκροταφείο ποδοσφαιριστών όπως οι νερατζούρι, ουδείς μπορεί να προκόψει. Πόσω μάλλον ένας παίκτης που χρειάζεται ειδικές συνθήκες για να βγάλει στο γήπεδο αυτά που μπορεί. Φέτος έχει ιδρώσει (τρόπος του λέγειν) μόλις σε 20 λεπτά στην Σέριε Α, σε μία ομάδα διαλυμένη από την εσωστρέφεια, σε ένα μέρος που δεν έχει πια λόγο να κάθεται. Αυτό το ξέρουν πια ακόμα και οι πέτρες στο Μιλάνο.

Η ετικέτα του υπερτιμημένου που τον κυνηγά από τα χρόνια της Γιουβέντους (αλλά και τώρα στην Ίντερ) ουδόλως τον απασχολεί. Εξάλλου ποτέ του δεν ήταν για τόσο… κυριλέ κλαμπ. Άραγε ο Αντρέα Στραματσόνι έχει γνώσεις από εκπαίδευση σκύλων ή τσάμπα τον θέλει στον Παναθηναϊκό;

Πηγή:sdna.gr