Η ζωή στη φύση είναι δύσκολη και συχνά σύντομη: έρευνα που εξέτασε περισσότερα από 50 είδη θηλαστικών διαπιστώνει ότι τα περισσότερα από αυτά ζουν περισσότερο στους ζωολογικούς κήπους από ό,τι όταν κυκλοφορούν ελεύθερα.
Τα ευρήματα, τα οποία δημοσιεύονται στην επιθεώρηση Scientific Reports του ομίλου Nature, δείχνουν ότι ο ανταγωνισμός, η θήρευση, η έλλειψη τροφίμων και άλλοι παράγοντες περιορίζουν το προσδόκιμο επιβίωσης στη φύση.
Είναι βέβαια δύσκολο να εκτιμήσει κανείς με ακρίβεια το προσδόκιμο επιβίωσης άγριων ζώων, αφού σπάνια είναι γνωστές οι ημερομηνίες γέννησης και θανάτου. Η νέα μελέτη αξιοποίησε σχετικά πρόσφατα δεδομένα, τα οποία αφορούν άγρια ζώα που παρακολουθήθηκαν από τη γέννηση μέχρι το θάνατο.
Οι ερευνητές των πανεπιστημίων της Λυόν και της Ζυρίχης διαπίστωσαν ότι το 80% των διαφορετικών ειδών που εξετάστηκα ζει περισσότερο σε συνθήκες αιχμαλωσίας. Αυτό, περιέργως, βρέθηκε να ισχύει και για σαρκοφάγα ζώα όπως το λιοντάρι, τα οποία βρίσκονται στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας και δεν αντιμετωπίζουν κίνδυνο να γίνουν βορρά άλλων αρπακτικών.
«Και τα 15 σαρκοφάγα είδη στη βάση δεδομένων είναι πιο μακρόβια στους ζωολογικούς κήπους. Φαίνεται ότι, ακόμα και για τα αρπακτικά, η ζωή σε άγρια κατάσταση έχει τους κινδύνους της» λέει ο Μάρκους Κλάους του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης.
Η παράταση της διάρκειας ζωής ήταν ωστόσο μεγαλύτερη για μικρόσωμα είδη όπως οι μυγαλές και τα αφρικανικά αγριόσκυλα, είδη στα οποία τα νεαρά άτομα απειλούνται από τα ενήλικα.
Οι ερευνητές διευκρινίζουν πάντως ότι η μελέτη δεν εξέτασε ζώα που βρίσκονται σήμερα εν ζωή, και επομένως δεν συνεκτιμά πρακτικές που άρχισαν να εφαρμόζονται πρόσφατα σε ζωολογικούς κήπους.
Τονίζουν επίσης ότι τα ευρήματα δεν αρκούν για να απαντήσουν σε ηθικά διλήμματα που αφορούν την αιχμαλωσία ζώων.
Όπως το θέτει ο Δρ Κλάους, «πιθανότατα το σημαντικότερο στοιχείο της έρευνας είναι ότι δείχνει πως η ζωή στη φύση δεν είναι μια ζωή στον παράδεισο».