Η εμφάνιση της ομάδας δεν ήταν καλή. Πέταξε στα σκουπίδια πολύ χρόνο, δείχνοντας να υπερτιμάει τον αντίπαλο της, με τον τρόπο που αγωνίστηκε (π.χ. δυο αμυντικά χαφ Ρόβας, Αντρέου). Μπορεί να υπάρχει η φάση του «πέναλτι» που ήταν άουτ ή και επιθετικό φάουλ, από την οποία προηγήθηκε η ομάδα της Θεσσαλίας, αλλά σε καμιά περίπτωση ο Άρης δεν έχασε από τη διαιτησία. Τέτοιες αγώνες, απέναντι σε μια νεανική ομάδα που έχει στόχο να τερματίσει κάπου στη μέση της βαθμολογίας τα «καθαρίσεις» και πας… γι άλλα. Ξεκάθαρο κι αυτό.
Ο κόσμος προβληματίστηκε και δικαιολογημένα. Όχι για το 1-1. Όχι για την απώλεια δυο βαθμών σε ένα πρωτάθλημα 34 αγωνιστικών, όπου και οι υπόλοιποι ανταγωνιστές του (ΟΦΗ, Τρίκαλα, Λαμία) πέταξαν βαθμούς.
Προβληματίστηκε ο κόσμος γιατί είδε μια ομάδα χωρίς την απαιτούμενη συνοχή και τον Νίκο Αναστόπουλο να κάνει ακόμη… πειράματα, μετά από τριών μηνών προετοιμασία και 12 (!) φιλικά.
Υπήρχαν απουσίες, σημαντικές, αλλά όταν λες (και το ρόστερ σου το καταγράφει αυτό με σαφήνεια) ότι έχει μια ομάδα Σούπερ λίγκας, οι απουσίες δεν μπορούν να αποτελέσουν δικαιολογία.
Ο Άρης πρέπει να αποδείξει πολλά και αυτονόητα στο γήπεδο: ότι είναι η καλύτερη ομάδα, ότι θα τερματίσει στην 1η θέση, ότι δεν θα της αμφισβητήσει κανείς τον τίτλο του φαβορί.
Χρειάζεται σίγουρα καλύτερη διαχείριση υλικού από τον Αναστόπουλο και αλλαγή νοοτροπίας, με περισσότερο πάθος (βλέπε αντίδραση του… 36χρονου Ραούλ Μπράβο στο γκολ και στον πανηγυρισμό). Και φυσικά καθαρό μυαλό: ο δρόμος για την επιστροφή στην Σούπερ λίγκα, δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, οι έδρες είναι σκληρές (με ποδοσφαιρικό «ξύλο») και απαγορεύεται η αφ’ υψηλού αντιμετώπιση των αντιπάλων.
Στην Καρδίτσα, ο Άρης ξύπνησε αργά στο παιχνίδι κι έχασε τους δυο βαθμούς. Ελπίζουμε να ξύπνησε… οριστικά, πριν χαθούν πολλά περισσότερα στη συνέχεια.
Πηγή: pressaris.gr