Ο Παναθηναϊκός επέστρεψε στις νίκες απέναντι στον Ηρακλή, βελτίωσε αισθητά τη ψυχολογία του και έχει πλέον μπροστά του δύο «τελικούς» να διεκδικήσει και να πολεμήσει με σθένος, οι οποίοι θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό το αν θα μείνει «ζωντανός» στη διεκδίκηση των δύο βασικότερων στόχων του εντός και εκτός συνόρων.
Οι «πράσινοι» έπαιξαν ελκυστικό ποδόσφαιρο παρά το νέο/απαιτούμενο «φρεσκάρισμα» στην ενδεκάδα, έφτιαξαν ξανά πολλές φάσεις, δημιούργησαν κλασικές ευκαιρίες με όλους τους τρόπους, αλλά η μπάλα δεν έμπαινε στο «πλεχτό», όπως είχε συμβεί και στα ματς με τη Βέροια και τον Ηρακλή στο Κύπελλο.
Τελικά το γκολ ήρθε με… καραμπόλα χάρη στο πείσμα και τον τσαμπουκά του «πολεμιστή» Σεμπάστιαν Λέτο που κρατούσε τα κλειδιά της νίκης και ξόρκισε την κατάρα των χαμένων ευκαιριών που έκανε και πάλι την εμφάνισή της.
Έτσι είναι όμως το ποδόσφαιρο: όλα μπορεί να χαθούν και τα πάντα μπορεί να καταλήξουν στα δίχτυα, αν και δεν (μπορεί να) είναι τυχαίο ότι το γκολ ήρθε από τον Λέτο, τον πιο εύστοχο παίκτη της ομάδας μέχρι στιγμής και τρίτο συνολικά στο πρωτάθλημα στην αναλογία γκολ/τελικών, με 3.8 πίσω από Κόντε (2.2) και Ιντέγε (2.3).Δεν είναι ρομπότ ο Μπεργκ, άνθρωπος είναι…
Όπως είχαμε επισημάνει το γκολ αποτελεί συνάρτηση α)ποιότητας, β)ψυχολογίας/συγκέντρωσης και γ) λιγότερο συγκυρίας/ρέντας.
Ο Μπεργκ πρωτίστως και ο Λέτο δευτερευόντως έχουν τα περισσότερα «αστεράκια» αυτών των κατηγοριών, με τη διαφορά ότι η συγκυρία/ρέντα δεν είναι σε καλό «φεγγάρι» για τον Σουηδό άσο (δεύτερος σε τελικές στο πρωτάθλημα με 25, πίσω από τον Τουράμ με 30, αλλά με χαμηλά ποσοστά ευστοχίας για την κλάση του) που εκτός αυτού δείχνει να υπολείπεται σε ενέργεια και να βγάζει μία κόπωση από τα συνεχόμενα ματς (συμμετοχή στο Euro, νωρίς προκριματικά με τον Παναθηναϊκό, αγώνες με την Εθνική Σουηδίας στις διακοπές του πρωταθλήματος).
Δεν είναι ρομπότ, άνθρωπος είναι και ο Μπεργκ και όπως κάθε μεγάλος επιθετικός, από τον Βαζέχα μέχρι τον Σισέ, είναι φυσιολογικό να περνάει μικρές περιόδους που δεν θα βρίσκεται στο 100% και που δεν θα έχει ταυτόχρονα τη ρέντα που ως γνωστόν «τρέφει» τους στράικερ.
Άπαντες γνωρίζουμε άλλωστε την ποιότητα και τις ικανότητές του, το πόσο μεγάλος επιθετικός είναι ο Μπεργκ, καθώς επίσης και ότι αποτελεί θέμα χρόνου η επιστροφή της εκτελεστικής του δεινότητας και των γνωστών στάνταρ απόδοσής του.
Ποιος ξέρει; Ίσως να του τα φυλάει η μοίρα για τα προσεχή ματς…
Η αναγκαιότητα για γκολ από τα χαφ
Όπως είχαμε επίσης επισημάνει την ανάγκη να πάρει ο Παναθηναϊκός γκολ (πέραν των επιθετικών περιοχής και) από τους χαφ του.
Συνέβη την Κυριακή με τον Πολ Ζοσέ Εμποκού που μπήκε σωστά και γρήγορα ως αλλαγή στο ματς από τον Στραματσόνι στο χρόνο και στη θέση που έπρεπε (αντί του Χουχούμη και με τον Γουακάσο να μετατίθεται αριστερός μπακ από τον Ιταλό) πέτυχε ένα πανέμορφο γκολ και «κλείδωσε» τη νίκη.
Ηταν η πρώτη φορά που ο διεθνής άσος από το Κονγκό έκανε αισθητή την παρουσία του στον Παναθηναϊκό και ξεδίπλωσε εμφατικά το πλούσιο ταλέντο του. Κι αποτελεί, σε επίπεδο προσώπων, το μεγαλύτερο κέρδος του αγώνα με τον Ηρακλή.
Όχι μόνο για το γκολ που πέτυχε και «έχει» γενικώς στο ρεπερτόριό του, ούτε για την ικανότητα του να κάνει μέτρα με τη μπάλα, να περνάει στο ένας εναντίον ενός, να διεισδύει κάθετα και να σουτάρει, αλλά γιατί έπαιξε πρώτα για την ομάδα και μετά για τον εαυτό του.
Οι «πράσινοι» πρέπει να παίρνουν γκολ από τους μεσοεπιθετικούς τους, τον Εμποκού, τον Βιγιαφάνιες, τον Γουακάσο, τον Λουντ, όποιους αγωνίζονται κάθε φορά, αλλά και από τα στημένα που την Κυριακή ήταν όλα στοχευμένα/δουλεμένα και έβγαζαν ξεμαρκάριστους παίκτες, οι οποίοι ωστόσο σπατάλησαν τις ευκαιρίες.
Η δικαίωση Σίλντενφελντ για τον Κουτρουμπή
Σε επίπεδο προσώπων εκτός από τον Λέτο (παρεμπιπτόντως είναι απορίας άξιο γιατί η διοίκηση του Παναθηναϊκού δεν τον έχει ήδη καλέσει για ανανέωση από τη στιγμή που το καλοκαίρι τελειώνει το συμβόλαιό του και όλοι γνωρίζουμε τις ευεργεσίες της παρουσίας του στο χορτάρι, στα αποδυτήρια και στο σύλλογο εν γένει…) και τον Εμποκού, ιδιαίτερη μνεία, πρέπει να γίνει και σε άλλους τρεις παίκτες της ομάδας.
Πρώτον στον Βιγιαφάνιες που παρουσιάζει μεγάλη βελτίωση σε τομείς του παιχνιδιού που δεν αποτελούσαν το φόρτε του, όπως την επιθετικότητα στο μαρκάρισμα και την τακτική προσήλωση, και στα 24 του χρόνια εξελίσσεται σε ηγετική μορφή στη μεσαία γραμμή.
Δεύτερον στον Μουμπάρακ Γουακάσο, ένα πολυεργαλείο πολυτελείας που έκανε ματσάρα ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, τόσο δημιουργικά όσο και ανασταλτικά, παρά την προβληματική διαχείριση θυμού που οφείλει να βελτιώσει περισσότερο, διότι να εκμηδενίσει είναι πρακτικά αδύνατο.
Και τρίτον στον Γιώργο Κουτρουμπή ο οποίος φέτος με τον Στραματσόνι είναι… άλλος αμυντικός, διαβάζοντας σωστά τις φάσεις και χτίζοντας ορθολογικά επιθέσεις από το αμυντικό τρίτο, επιβεβαιώνοντας μέχρι κεραίας τον… Σίλντενφελντ που τον είχε χαρακτηρίσει μαλ… εξαιτίας των προσόντων που έχει, αλλά δεν αξιοποιούσε όσο θα μπορούσε…
Οι σωστές αποστάσεις και οι κακές επιστροφές
Σε επίπεδο ομαδικής δουλειάς το πιο σημαντικό γεγονός που καταδεικνύει και φανερώνει το εύρος της δουλειάς που γίνεται στις προπονήσεις, είναι ότι παρά τις όποιες απουσίες υφίστανται κάθε φορά, ο Παναθηναϊκός έχει σωστές αποστάσεις και ορθολογική ανάπτυξη ως σύνολο από το αμυντικό στο επιθετικό του τρίτο, εξ ου και η παραγωγή διαδοχικών φάσεων και ευκαιριών.
Παίζοντας σύγχρονο ποδόσφαιρο, με ανάπτυξη από «μέσα προς τα έξω», με τη μπάλα να ακουμπά πρώτα στον άξονα και τους επιθετικούς και μετά στα άκρα, με τακτική ευελιξία και δίχως να χάνει την συνοχή του είτε παίζει με τρεις στόπερ, είτε με 4-2-3-1 ή με 4-4-2 και ρόμβο στο κέντρο όπως την Κυριακή με τον Ηρακλή.
Στα αρνητικά περνάει το κακό αμυντικό τρανζίσιον (επιστροφές) μετά το 2-0, όταν πήρε μέτρα και κράτησε παίκτες ο Ηρακλής στο επιθετικό του τρίτο, με τη διαχείριση του αποτελέσματος να κρίνεται μέτρια παρότι υπήρχε κόπωση στους μεσοεπιθετικούς του και στο μυαλό όλων ήταν οι επικείμενοι «τελικοί».
Η διαιτησία και η κακόγουστη προπαγάνδα
Από διαιτητικής πλευράς δεν ήταν τυχαίο ότι ο Στραματσόνι αναφέρθηκε για πρώτη φορά στα σφυρίγματα εις βάρος της ομάδας του και σε συνάρτηση με τον βασικότερο ανταγωνιστή του. Δεν είναι ούτε αφελής, ούτε τυφλός ο Ιταλός.
Μία ημέρα μετά τα όργια στο Περιστέρι και μία αγωνιστική πριν το ντέρμπι στο Φάληρο, είδαμε το οφ σάιντ-ανέκδοτο στον Μπεργκ στο 15′ από τον βοηθό Δόση που ανακάλυψε μέχρι και… άουτ τη σέντρα/στραβοκλωτσιά του Ρέις παρότι η μπάλα βρήκε καθαρά πάνω στο σώμα του τερματοφύλακα του Γηραιού.
Ο βοηθός Δόσης ο οποίος έδωσε και δύο οφ σάιντ λάθος στον Ηρακλή για ξεκάρφωμα, το πρώτο με τη μπάλα να έχει ήδη βγει πλάγιο και το άλλο με τον Στιλ να ετοιμάζεται να μπλοκάρει τη μπάλα…
Είναι δε κωμικό και κακόγουστη προπαγάνδα να συζητάμε με τέτοια διαιτησία στη Λεωφόρο για το γκολ του Λέτο και το εάν ο Μπεργκ ήταν οφ σάιντ.
«Πόδι, σώμα, κεφάλι στο οφ σάιντ» λένε οι κανονισμοί στο οφ σάιντ και το πόδι του Κυριακίδη που καλύπτει τον Μπεργκ μόνο τυφλοί δεν το βλέπουν.
Αλλά το πλέον εξοργιστικό ήταν το… πνεύμα του διαιτητή Ευαγγέλου που μοίραζε κάρτες στους «πράσινους» στο πρώτο ημίχρονο κι ενώ το ματς ήταν μονότερμα και φυσικά το κερασάκι στην τούρτα με το πρωτοφανές μπλοκάρισμα του Ρούσσου στη μπάλα με τα δύο χέρια μέσα μέσα στην περιοχή και με ξεκάθαρη πρόθεση να σταματήσει την επέλαση του Βιγιαφάνιες.
Οι «σφαγές» και η εξομάλυνση
Στο ερώτημα εάν έκανε σωστά ο Στραματσόνι που μίλησε δημόσια για όσα συμβαίνουν και εάν ήταν σωστή η διαχείρισή του ως προς τη νοοτροπία της ομάδας, το θέμα δεν είναι εάν θα μπούμε πάλι στο τρυπάκι της διαχείρισης των «σφαγών».
Ζήτω που καήκαμε δηλαδή και καμία σωτηρία δεν υπάρχει, είτε το χειριστείς έτσι, είτε γιουβέτσι. Τόσα χρόνια το γνωρίζουμε το έργο και εάν συνεχιστεί το μονά-ζυγά μονόζυγα, είσαι χαμένος από χέρι.
Το θέμα είναι να σταματήσουν επιτέλους οι «σφαγές», να τελειώνουμε με τους στημένους, τους ανίκανους αλλά και το φόβο και τον τρόμο που προκαλεί ο εκάστοτε νταβατζής στο βάναυσα κακοποιημένο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Ουδείς μπορεί να γνωρίζει τι θα συμβεί με την… εξομάλυνση, πλην όμως το πρώτο δείγμα ήταν εξοργιστικό και σε πρώτη φάση μοιάζει με μία μεγάλη τρύπα στο νερό…
Πηγή: sdna.gr