Η Πανσέληνος του Οκτωβρίου μπολιάζεται με την ενέργεια του Ουρανού κι όλα μοιάζουν τόσο παράξενα, τόσο εξωτικά στον ανάποδο κόσμο σου.
Ελευθερία, ψελλίζει η μουδιασμένη γλώσσα σου. Κι ύστερα η φωνή σου βγαίνει πιο δυνατή, γίνεται κραυγή: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
Θυμάσαι, πολύ πριν γίνεις σκλάβος στις γαλέρες των Μνημονίων, ήσουν ξανά σκλάβος της ανέχειάς σου. Μεροδούλι, μεροφάι κι έβγαινες τσίμα-τσίμα.
Γύρισε όμως ο τροχός και απελευθερώθηκες, βγάζοντας τα απωθημένα δεκαετιών. Πήγες κι εσύ στην Μύκονο, στην Ίμπιζα, στις Κάννες, στις Μπαχάμες. Τις έκτισες. Έγινες πολίτης του κόσμου, αφήνοντας την Ψωροκώσταινα να μιζεριάζει μόνη της σε μια γωνιά., Χώρισες τον οπισθοδρομικό σύντροφο σου κι αφέθηκες στα καλά του life style. Ελεύθερη ζωή, ελεύθερες σχέσεις, πικάντικες σεξουαλικές εμπειρίες. Μεγάλη ζωή κι ας ήσουν τόσο μικρός.. Τι ξέρουν από αυτά οι «βλάχοι»;
Μπήκες και στην ΟΝΕ, τα ευρώ φούσκωσαν την περηφάνια σου κι ας ήταν δανεικά. Ποιος νοιάζεται; Ες αύριον τα σπουδαία έλεγες κι εσύ σαν τον Αρχία, τον ολιγαρχικό άρχοντα της αρχαίας Θήβας. Μα το πάθημα του δεν σου έγινε μάθημα.
Σε έμαθαν να συναρτάς την ελευθερία σου από το πορτοφόλι και τις ηδονές σου. Από τα πάρτυ και τις δεξιώσεις που συμμετείχες. Κι όσο «φύσαγες» το χρήμα ήσουν αδέσμευτος και κοινωνικά απελευθερωμένος. Ήσουν «in». Και ψήφιζες υπέρ των «στιλάτων» που σε έβαλαν στα μέχρι πρότινος απαγορευμένα κλαμπ.Σιγά-σιγά έμαθες να θεωρείς ελευθερία την ασυδοσία. Το δικαίωμα των ατάλαντων να ανεβαίνουν στο πρώτο σκαλί του βάθρου. Την υψηλή τηλεθέαση των σκουπιδιών. Ψώνιζες αβέρτα στήθος μπούτι και κοιλιακούς. «Κτύπαγες» βέβαια και καμιά Επίδαυρο ή ένα Ηρώδειο απολαμβάνοντας τα κοψίδια στο Λυγουριό και τα κοκτέιλ κάτω από την Ακρόπολη.
Έμαθες όμως να τρέφεις και το πνεύμα σου. Α, όλα κι όλα, όχι μόνον κούφια καλοπέραση. Έκανες γιόγκα και διαλογισμούς, ακολουθώντας τα χρυσοποίκιλτα πρότυπα σου. Αγόρασες θεραπευτικά αρώματα και πετράδια, πλήρωσες για να στήσεις τη σπιταρώνα σου με την τελευταία λέξη του φενγκ σούι. Είχες κι εσύ τον ψυχολόγο σου για να μοιράζεσαι τα προβλήματα της απραξίας σου. Είχες τον γκουρού σου, τον άγιο με την πόρσε. Είχες τον αστρολόγο των Β.Π. για να σε κατευθύνει, να σε θαμπώνει με φιλοσοφίες της δεκάρας και πιασάρικα κλισέ.Κι έμαθες να ρωτάς σαν να είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου: «Που έχω το κάρμα μου»;
Γελάς; Κοροϊδεύεις; Ξέρω όμως ότι κάποια φωνούλα μέσα σου αναπολεί αυτές τις ημέρες ελευθερίας και δόξας.
Τώρα ξανάπεσες στα σκληρά. Φόροι, εισφορές, χαράτσια, «δώσε και σώσε τα άσωστα». Βλέπεις στο λένε με πολλούς τρόπους για να μην πλήττεις. Τα μεγάλα κλαμπ έκλεισαν τις πόρτες τους στην φτώχια σου κι έμεινες μόνο με τα κλαμπ σάντουιτς των ντελιβεράδων.
Αλλά εξακολουθείς να πιστεύεις ότι ο τροχός θα γυρίσει, ότι θα πάρουμε την Πόλη κι ο μαρμαρωμένος βασιλιάς θα αναστηθεί. Θα θα θα…
Φαίνεται πως τετρακόσια χρόνια τουρκοκρατίας κι άλλα διακόσια υποτέλειας στους δυτικούς αποικιοκράτες, έχουν σκιάσει την ύπαρξη σου. Σε έχουν απομακρύνει από αυτά που πραγματικά συνιστούν την ελευθερία σου. Τις αξίες σου, την πνευματική κληρονομιά σου, την αλήθεια σου.
Σίγουρα βοήθησαν και οι εδώ φανατικοί θεματοφύλακες των παραδόσεων που έκαναν σημαία τους όλες τις συντηρητικούρες που εξυπηρετούσαν την εξουσία τους και σε πήγαν απέναντι. Παλιότερα, η ζωή σου ειδικά στην Περιφέρεια θύμιζε το «όλα τα έσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά» του Διονύσιου Σολωμού. Ούτε να ερωτευτείς δεν μπορούσες, αν αυτό αντίβαινε τα σεπτά ήθη, δηλαδή τα οικονομικά συμφέροντα. Και τόπος που δεν ευλογεί τον έρωτα είναι καταδικασμένος στη μιζέρια.
Κι ακόμη, τόπος που δεν στοχάζεται ελεύθερα είναι καταδικασμένος στη λήθη.Πρωτοπόροι στον τομέα τους, όπως ο Καΐρης, ο Δελμούζος και τόσοι άλλοι, λοιδορήθηκαν και καταδικάστηκαν από αγέλες φανατικών.
Οι πραγματικοί ιδεολόγοι είδαν τα πιστεύω τους να γίνονται καρικατούρα. Κι ο λαός χειροκροτούσε τους δυνάστες του.
Έζησες την ανελευθερία σε όλο της το μεγαλείο.Για «το καλό του έθνους», βεβαίως, βεβαίως…Κι αφού πίστεψες ότι δεν είχες τίποτα της προκοπής δικό σου, πέρασες απέναντι και στράφηκες στους έξω. «Το ξένο είναι πιο γλυκό» είπες κι ότι σου σέρβιραν το κατάπινες αμάσητο. Ιδεολογίες και κουλτούρες ξένες αλλά τόσο «προχώ». Κι ας ήταν αντιγραφές των δικών σου που ξέχασες κι αποποιήθηκες.Ότι έβγαζε ο τόπος σου, προϊόντα, ιδέες, δημιουργίες, ήταν ελεεινό και τρισάθλιο. Σιχαινόσουν τον Βαγγέλη και τον Γιάννη, αντίθετα, γούσταρες τρελά τον Vangellis και τον Yiannis.
Ψώνιζες από Παρίσι, Λονδίνο και Νέα Υόρκη, δεν ήσουν πια σκλάβος της εγχώριας παραγωγής. Made in Asia, έγραφαν βέβαια τα μοντελάκια σου αλλά ποιος ασχολείται με τέτοιες λεπτομέρειες;Κι έτσι έφτασες εδώ που έφτασες.
Έφτασες στην πικρή διαπίστωση ότι το χρήμα φέρνει μια επίπλαστη ελευθερία. Εξαγορασμένη με δανεικά, που όταν εξαντληθούν ξαναφοράς τις αλυσίδες σου.
Η πραγματική ελευθερία δεν αγοράζεται. Οκ το χρήμα με ότι το συνοδεύει, σε βοήθησε να ξεκολλήσεις και να σηκωθείς, να αποκτήσεις έναν βαθμό ανεξαρτησίας και δεν είναι λίγο πράγμα αυτό. Κάποτε ήσουν ένας άνδρας εγκλωβισμένος σε κώδικες και αποδείξεις του ανδρισμού του. Ήσουν μια γυναίκα χωρίς δουλειά, έρμαιο των διαθέσεων του άνδρα-αφέντη.
Απελευθερώθηκες. Όμως η χαρά σου δεν κράτησε πολύ. Σκλαβώθηκες ξανά, κάτι που πάει να πει ότι όλα πήγαν λάθος. Δεν ήταν αυτή η πραγματική ελευθερία σου.
Ας την ορίσουμε λοιπόν ξανά, ξεκινώντας από τα βασικά κι εδώ μια φράση του Τόμας Τζέφερσον αρκεί: Πιστεύω ότι τα τραπεζικά ιδρύματα είναι πιο επικίνδυνα για τις ελευθερίες μας από την εξουσία, την αστυνομία και το στρατό μαζί.
Δεν έχει σημασία που δεν τον πιστεύουν πια ούτε οι δικοί του. Την αλήθεια είπε.Κι όλα αυτά μαζί στο όνομα της ασφάλειας, της σταθερότητας και της «προστασίας» σου καταστρατηγούν την ελευθερία σου. Εσύ τους το επέτρεψες, εσύ είσαι που θα το ακυρώσεις. Αλλά πριν το κάνεις, αναλογίσου: Είσαι σε θέση να τιμήσεις την ελευθερία σου ή θα παραχωρήσεις τα δικαιώματα της στους επόμενους επαναστάτες «προστάτες» σου;
Για να μην συμβεί αυτό θα πρέπει πρώτα να σπάσεις τις αλυσίδες των πεποιθήσεων που σε έχουν κυριεύσει. Των δανεικών «πρέπει», των ενοχών που σου φόρτωσαν οι απανταχού εξουσιαστές σου για να κάνουν πιο εύκολα τη δουλειά τους.
Κι ακόμη, να βγάλεις το προσωπείο σου. Να εκφράζεσαι, να αισθάνεσαι και να μην ντρέπεσαι γι’ αυτό. Να κλαις, να γελάς, να ενθουσιάζεσαι, να «πέφτεις».
Να ερωτεύεσαι τον άνθρωπο σου, είτε είναι ξένος, είτε ντόπιος, είτε πλούσιος είτε φτωχός.Σκλάβωσες το συναίσθημα σου κι από εκεί πρέπει να ξεκινήσεις την επανάσταση σου.Ελευθερία είναι να σέβεσαι αυτούς που κέρδισαν τον σεβασμό σου. Όχι να φοβάσαι τους δυνατούς και να τους κάνεις τεμενάδες.
Ελευθερία είναι να μην βγάζεις το μάτι του γείτονα σου. Να αποδέχεσαι την ήττα, όπως πανηγυρίζεις την νίκη σου.
Ελευθερία είναι να αποδέχεσαι την διαφορετικότητα και να μην προσπαθείς να τα φέρνεις όλα στα μέτρα σου.
Να αμφισβητείς και να σε αμφισβητούν, χωρίς αυτό να σημαίνει κήρυξη πολέμου.Ελευθερία είναι να μην είσαι μοιρολάτρης.
Παράξενη κουβέντα αυτή η τελευταία, θα μου πεις, αφού τη γράφει ένας αστρολόγος. Τι στην ευχή, πάει κόντρα στο συμφέρον του;
Ήρθε όμως η στιγμή να καταλάβεις ότι στην πραγματικότητα η Αστρολογία συμβουλεύει και συστήνει, απευθυνόμενη σε ελεύθερους ανθρώπους. Αυτό που θαυμάζεις λοιπόν σαν «επιτυχημένη πρόβλεψη», σε ατομικό επίπεδο δεν είναι παρά η απόδειξη ότι κινείσαι στον μέσο όρο της μετριότητας, εκεί που όλα γίνονται χωρίς εκπλήξεις.
Στην πραγματικότητα αν θες να λέγεσαι ελεύθερος άνθρωπος, οφείλεις να διαψεύδεις αυτές τις προβλέψεις, εμφανίζοντας μια άλλη εναλλακτική.
Συνήθως το σύμπαν δεν προδιαγράφει, απλά προτείνει κι εσύ είσαι εκείνος που αποφασίζεις το τι θα πράξεις.
Όμως αποφασίζεις, με βάση την κουλτούρα σου και τις κατακτήσεις του πνεύματός σου ή με βάση την δίψα για χρήμα κι εξουσία;
Κι ο Ουρανός σου ξαναστέλνει το μήνυμα του:Άλλαξε τον εαυτό σου πριν σε αλλάξει οριστικά ο ανάποδος κόσμος σου!
Πηγή: www.astrology.gr