Ο 28χρονος Nathan Copeland είχε στα 18 του ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα, που τον άφησε παράλυτο από το στήθος και κάτω. Όμως, πια, έχει έναν σοβαρό λόγο να χαμογελά και να είναι πιο αισιόδοξος, καθώς είναι ο πρώτος άνθρωπος στον κόσμο που επανακτά κάποιες από τις χαμένες του αισθήσεις, χάρη σε ρομποτικό χέρι.
Η επιστημονική ομάδα, που συμμετείχε σε αυτή τη σημαντική ανακάλυψη, περίμενε με κομμένη την ανάσα τα πρώτα σχόλια του νεαρού άνδρα για το πώς αισθάνεται. Εκείνος, χαμογελαστός, παραδέχεται πως η αίσθηση είναι λίγο περίεργη, όταν ακουμπά αντικείμενα ή σφίγγει τα χέρια άλλων ανθρώπων.
“Είναι σαν κάποιος να μου σφίγγει ή να μου σπρώχνει τα δάκτυλα… Μου είπαν ότι εκατοντάδες επιστήμονες κρέμονται από τα χείλη μου. Έτσι μάλλον έπρεπε να πω κάτι καλό” δήλωσε με χιούμορ ο Nathan, που με το παράδειγμά του δίνει ελπίδες σε πάρα πολλούς ανθρώπους με προβλήματα παράλυσης ανά τον κόσμο.
Αυτό που έκαναν οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον καθηγητή Robert Gaunt, από το Πανεπιστήμιο του Pittsburgh University, είναι να συνδέσουν το ρομποτικό χέρι με μικροηλεκτρόδια, μεγέθους όσο μισό κουμπί πουκαμίσου, τα οποία εμφύτευσαν χειρουργικά στον εγκέφαλο του 28χρονου.
Πριν από το χειρουργείο χρησιμοποίησαν τεχνικές, για να βρουν πού, ακριβώς, θα τοποθετήσουν τα μικροηλεκτρόδια, προκειμένου να υπάρχει ανταπόκριση στα δάκτυλα.
“Προσπαθήσαμε να εκμεταλλευθούμε τις φυσικές ικανότητες του εγκεφάλου. Στόχος μας ήταν να δημιουργήσουμε ένα σύστημα, που έχει κίνηση και αίσθηση ανάλογη με ένα φυσικό χέρι. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμη να διανύσουμε, αλλά κάναμε μια θαυμάσια αρχή” είπε ο επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας.
Όταν συνέβη το ατύχημα με το αυτοκίνητό του, ο 18χρονος τότε Nathan ήταν πρωτοετής φοιτητής. Προσπάθησε να συνεχίσει τις σπουδές του μετά, αλλά αυτό δε συνέβη, καθώς η υγεία του απαιτούσε συνεχή παρακολούθηση. Αυτό, λοιπόν, που έκανε και, εκ του αποτελέσματος, του άλλαξε σε σημαντικό βαθμό τη ζωή, είναι να μπει στις λίστες με εθελοντές για συμμετοχή σε κλινικές έρευνες.
Πλέον χρησιμοποιεί το εμφύτευμα εδώ και 17 μήνες και η κατάστασή του παραμένει σταθερή, πράγμα ενθαρρυντικό κατά τους επιστήμονες, καθώς αποτελεί ένδειξη ότι δεν έχει γίνει κάποια ζημιά στον εγκέφαλο. Όμως ίσως χρειαστούν περισσότερα μικροηλεκτρόδια, κάτι που αυξάνει τον κίνδυνο φλεγμονών ή άλλων εγκεφαλικών βλαβών.