Δεν είναι εύκολο για έναν ηγέτη έναν πρωθυπουργό να διαχειριστεί την οργισμένη στάση της κοινωνίας εναντίον του.
Δεν είναι εύκολο για έναν πρωθυπουργό, όσο δημαγωγός και να ναι σε στιγμές οικονομικής ανέχειας και φοροκαταιγίδας να εξηγήσει τον λαό του, γιατί άλλα του έταξε και άλλα έκανε.
Δεν είναι εύκολο για έναν ηγέτη να εξηγήσει ακόμα και στους δικούς του ανθρώπους, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση ο κ. Τσίπρας στους συντρόφους του, γιατί αναγκάστηκε να κάνει τόσες κωλοτούμπες όσες έκανε εκείνος, μέσα στα δυο χρόνια εξουσίας.
Αυτό το έχει καταλάβει καλά ο πρωθυπουργός, και φάνηκε από την ομιλία του. Ο Αλέξης Τσίπρας, βλέποντας το κλίμα μέσα στο οποίο βρίσκεται, εκτιμώντας ότι δύσκολα θα μπορέσει να μοιράσει νέες υποσχέσεις στην κοινωνία επιχείρησε με την ομιλία του στο συνέδριο να τακτοποιήσει κυρίως τα του οίκου του.
Να καλύψει τις πλάτες του ήθελε ο κ. Τσίπρας. Επιχείρησε να βάλει στο παιχνίδι τους συντρόφους του, που είναι έξαλλοι γιατί δεν έχουν μερίδιο στην εξουσία, που είναι οργισμένοι γιατί βλέπουν παλιούς πασοκους να απολαμβάνουν τα αγαθά της εξουσίας.
Τους διαμήνυσε ότι θα ελέγχουν από εδώ και πέρα την κυβέρνηση, ότι θα μπορούν να στέλνουν στο σπίτι τους μέσα από την Επιτροπή Δεοντολογίας πχ. όσους δεν σέβονται το ήθος της Αριστεράς, του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τις απαιτήσεις της κοινωνίας.
Έδωσε ρόλο στον κομματικό του στρατό ο κ. Τσίπρας, ζητώντας ουσιαστικά να τον στηρίξουν. Να τον στηρίξουν για να πάει σε εκλογές, στο τέλος της 4ετίας, τους έδωσε ρόλο, προειδοποιώντας τους ότι η Δεξιά περιμένει στη γωνία.
Δυστυχώς για τον κ. Τσίπρα, ο κομματικός του στρατός είναι μικρός, απογοητευμένος και χωρίς να διαθέτει πλέον, το πλεονέκτημα της ελπίδας με το οποίο έχτισε τις σχέσεις πλειοψηφίας στην ελληνική κοινωνία. Το μόνο που μπορεί να καταφέρει ο κ. Τσίπρας πλέον είναι να τον στηρίξει προσωπικά ο κομματικός στρατός, να μείνει αλώβητος ο ίδιος, όταν το κόμμα του θα βρεθεί στην αντιπολίτευση.