Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε με το αριστερό στην Ευρωλίγκα της νέας εποχής. Η βαριά ήττα στην πρεμιέρα από την Ρεάλ στην Μαδρίτη μετράει αρνητικά και σαν αποτέλεσμα, αλλά περισσότερο επειδή ήταν κακή η εικόνα των πρωταθλητών Ελλάδος. Θα ήταν γραφικό από μέρους οποιουδήποτε το να προσπαθήσει να βγάλει «κάθετα και ολοκληρωμένα» συμπεράσματα από ένα ματς και μάλιστα αυτό της πρώτης αγωνιστικής σε εκτός έδρας παιχνίδι απέναντι σε μια από τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Το ανησυχητικό για τον Σφαιρόπουλο ήταν πως η ομάδα του έμοιαζε πολύ με την περσινή και είχε περίπου τα ίδια θετικά και τα ίδια αρνητικά στοιχεία.
Εννοείται πως παρόντος του Σπανούλη δεν θα μπορούσε παρά να κινείται η ομάδα γύρω από αυτόν. Το κακό είναι όμως ότι και οι αντίπαλοι γνωρίζουν πως όταν αντιμετωπίζουν τον Ολυμπιακό πρέπει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο να περιορίσουν τον αρχηγό του. Ο Λάσο μπορεί να μην φημίζεται για τις αμυντικές του τακτικές, αλλά το βράδυ της Τετάρτης από την πρώτη κιόλας άμυνα ζήτησε από τους παίκτες του να κάνουν παγίδες στον Σπανούλη στα σκριν στην μπάλα, ώστε να υποχρεώσουν τον Ελληνα άσσο να διώξει την μπάλα από τα χέρια του.
Το αποτέλεσμα της τακτικής της Ρεάλ ήταν οι 65 πόντοι που έβαλε ο Ολυμπιακός καθώς δεν λειτούργησε το plan b της ελληνικής ομάδας. Η πρώτη εμφάνιση του Γκριν στην Ευρωλίγκα ήταν σα να μην έγινε. Ο αμερικανός δεν ήταν ούτε αντι-Σπανούλης όσο έλειπε ο Βασίλης από το παρκέ, ενώ και στο (μικρό) διάστημα που έπαιξαν μαζί το σχήμα δεν λειτούργησε.
Μείναμε, λοιπόν, σε όσα ξέραμε από παλιά. Σταθερές αξίες Σπανούλης και Πρίντεζης, πίσω τους ο Λοτζέσκι και μετά τα γνωστά ερωτηματικά. Ο Παπανικολάου ήταν άστοχος, ο Μάντζαρης δεν πήρε προσπάθειες, ο Χάκετ έπαιξε λίγο, ο Μιλουντίνοφ στα επτά λεπτά που έπαιξε έδειξε καλύτερος στην επίθεση από τον ανέτοιμο Γιανγκ και τον –συγκεκριμένων επιθετικών δυνατοτήτων Μπιρτς – ενώ ο Αγραβάνης ξεκίνησε καλά και μετά αδίκησε τον εαυτό του με τις παιδικές αντιδράσεις του.
Με ποιον άλλο τρόπο θα μπορούσε να σκοράρει ο Ολυμπιακός από την στιγμή που στο πέντε εναντίον πέντε δεν μπορούσε να βρει λύσεις; Αν ήταν πιο αποτελεσματικός αμυντικά, έκλεβε μπάλες, οδηγούσε σε άστοχα σουτ και λάθη που θα τα μετέτρεπε σε σκορ στο ανοικτό γήπεδο. Δυστυχώς ούτε αυτό συνέβη.
Η άμυνα του Ολυμπιακού δεν μπόρεσε σε καμία περίπτωση να σταματήσει τον σεληνιασμένο Σέρτζιο Γιουλ που πιθανότατα είναι σήμερα ο κορυφαίος γκαρντ στην Ευρώπη. Ο Ισπανός άσσος σκότωσε την ελληνική ομάδα με τα σουτ τριών πόντων τόσο μετά από ντρίπλα σε καταστάσεις pick n’ roll όσο και μετά από πάσα κυρίως όταν η μπάλα πήγαινε στο low post και δεν δούλευε σωστά η ερυθρόλευκη άμυνα στην αδύνατη πλευρά.
Είναι δεδομένο ότι με αντιπάλους σαν την Ρεάλ και με παίκτες σαν τον Γιουλ και τον Κάρολ δεν μπορείς να «τζογάρεις», δεν μπορείς να κλέψεις κυνηγώντας κάτω από τα σκριν των ψηλών, οφείλεις να μείνεις στην σκιά τους και να έχεις ένα χέρι πάνω στην μπάλα όλο το βράδυ. Και οι ψηλοί από την δική τους πλευρά πρέπει να είναι πιο συγκεντρωμένοι στην εκτέλεση του αμυντικού πλάνου. Χθες είδαμε άλλες φορές να παίζουν επιθετικά στα σκριν στην μπάλα και ένα λεπτό αργότερα, αντιμετωπίζοντας τον ίδιο παίκτη να τον περιμένουν στο κέντρο της ρακέτας. Είναι προφανές ότι άλλα είχαν ζητήσει οι προπονητές και άλλα έκαναν οι παίκτες…
Γενικά, υποτίθεται ότι η άμυνα παραμένει το νούμερο ένα όπλο της ομάδας του Γιάννη Σφαιρόπουλου, αλλά στο συγκεκριμένο ματς δεν υπήρχε ούτε η ενέργεια, ούτε η συγκέντρωση που είναι απαραίτητα στοιχεία για να γίνει σωστή δουλειά. Επίσης όταν θέλεις να δώσεις έμφαση στο ανασταλτικό κομμάτι του παιχνιδιού θα πρέπει ο Χάκετ να παίξει περισσότερα από τα 13 λεπτά που αγωνίστηκε, καθώς μοιάζει να είναι ο κορυφαίος περιφερειακός αμυντικός του Ολυμπιακού. Περισσότερο χρόνο για τον ίδιο λόγο μπορεί να έχει και ο Παπαπέτρου που ουσιαστικά έμεινε χθες εκτός παιχνιδιού.
Για το θέμα της διαχείρισης του χρόνου, πάντως, θα πρέπει να τονιστεί ότι είναι αδύνατο να βρει ρυθμό ένας παίκτης παίζοντας τρίλεπτα σε κάθε περίοδο και συνολικά να μην μένουν κάποιες πεντάδες αρκετή ώρα πάνω στο παρκέ μαζί για να βγουν συνεργασίες και να υπάρξει μια συνοχή στο σχήμα. Είναι δηλαδή προτιμότερο να μην παίξει καθόλου ένας παίκτης στο συγκεκριμένο παιχνίδι και να παίξει αρκετά στο επόμενο, παρά να αγωνίζεται σταθερά 10 λεπτά και να του ζητάς σε αυτό το χρόνο να βγάλει λαγούς από το καπέλο του. Δεν είναι τυχαίο ότι χθες δεν έπαιξε ούτε δευτερόλεπτο ο Νοτσιόνι, ούτε και έχει τσακωθεί ο Μασιούλις με τον Λάσο γι΄ αυτό τον είχε εκτός δωδεκάδας…
Συμπέρασμα: Δύο πράγματα πρέπει να αλλάξουν άμεσα στον Ολυμπιακό:
Α: Αν ο Ολυμπιακός θέλει να αλλάξει την εικόνα του, ο Γκριν θα πρέπει να παίξει ένα πολύ διαφορετικό ρόλο στην ομάδα σε σχέση με ότι είδαμε χθες, ενώ θα πρέπει και συνολικά οι παίκτες που είναι γύρω από τον Σπανούλη να αναλάβουν ευθύνες στην επίθεση. Οι ερυθρόλευκοι χρειάζονται σκορ και θα πρέπει κάθε παίκτης που βρίσκεται στο παρκέ να είναι έτοιμος να σουτάρει.
Β: Οι 18 πόντοι της τελικής διαφοράς είναι αποτέλεσμα της κακής προσέγγισης που έγινε στο ματς το τελευταίο πεντάλεπτο. Όταν παίζεις σε αυτό το επίπεδο δεν μπορείς να παρατάς φάσεις και να αφήνεις τον αντίπαλο να κάνει ότι θέλει επειδή έχει κριθεί ο νικητής. Αυτή η στάση δείχνει μια ηττοπαθή νοοτροπία που δεν ταιριάζει στο DNA μαχητή που έχει ο Ολυμπιακός…
Πηγή: novasports.gr