Περίπου δύο εικοσιτετράωρα μετά την ήττα της Μέρκελ στο ομοσπονδιακό κρατίδιο του Βερολίνου, στη Γερμανία επικρατεί νηνεμία ενόψει των εκλογών του ερχόμενου Σεπτεμβρίου, από τις οποίες θα προκύψουν οι σημαντικότερες “συμμαχίες”.
Οι πρώτες δηλώσεις μετά τα αποτελέσματα της κάλπης οδηγούν στο σχηματισμό τοπικής κυβέρνησης με τη συνένωση των σοσιαλδημοκρατών (SPD), του κόμματος της αριστεράς (Linke) και των Πρασίνων. Αν και δεν πρόκειται για σαφείς ενδείξεις, ωστόσο οι επόμενες μέρες ύστερα από τις εκλογές της περασμένης Κυριακής βρίσκουν τη Γερμανίδα καγκελάριο έντονα προβληματισμένη για το κατά πόσο είναι δυνατόν να συνεχίσει την κοινή πορεία της με το SPD του αντικαγκελάριου Γκάμπριελ.
Πόσο μάλλον από τη στιγμή που το μεγαλύτερο μέρος των ψηφοφόρων της κυρίας Μέρκελ “μετακόμισε” προς το ακροδεξιό κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD), το οποίο μάλιστα συγκέντρωσε το 14,1% -μόλις τρία χρόνια μετά από την ίδρυση του.
Η ήττα της Γερμανίδας καγκελαρίου σηματοδοτεί τη σκληρότερη στάση του κόμματός της όσον αφορά την “καυτή πατάτα” του προσφυγικού. Η ίδια η κυρία Μέρκελ άλλωστε, στις δηλώσεις που έκανε, αποδεχόμενη το αρνητικό γι’ αυτήν εκλογικό αποτέλεσμα, παραδέχτηκε πως πιέστηκε πολύ από το μεταναστευτικό, αλλά ξεκαθάρισε πως η Γερμανία δεν μπορεί να αλλάξει ριζικά την πολιτική της ως προς το επίμαχο αυτό ζήτημα.
Το αν τελικά θα υπάρξει στροφή στην πολιτική της Μέρκελ μένει να φανεί στο μέλλον. Αυτό που σίγουρα επιθυμούν οι χριστιανοκοινωνιστές της Βαυαρίας (CSU), πολιτικοί σύμμαχοι του CDU, είναι το “ok” της καγκελαρίου για την αποδοχή μόνο 200.000 μεταναστών ανά έτος στο εσωτερικό της Γερμανίας.
Σημειώνεται πως από τα μέσα του 2015 η Γερμανία έχει υποδεχτεί πάνω από 1.000.000 πρόσφυγες και μετανάστες, επομένως γίνεται εύκολο αντιληπτό πόσο διαφορετική είναι η προσέγγιση της κυβέρνησης με αυτή του Σιχόφερ.
Συντηρητικοποιείται παραπάνω η Ευρώπη
Φεύγοντας από το εσωτερικό της Γερμανίας και παρατηρώντας τις πρόσφατες εξελίξεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο (Brexit, τεράστια αύξηση των κανόνων ασφαλείας στις χώρες της ΕΕ, άνοδος των ακροδεξιών κομμάτων σε όλες τις χώρες της Ένωσης), βλέπουμε πως η Ευρώπη συντηρητικοποιείται, αφού τα κέντρα λήψης των αποφάσεων κατοικοεδρεύονται από δυνάμεις, που βλέπουν να χάνουν από τα δεξιά τους.
Αν στην παραπάνω εκτίμηση προστεθούν και οι εξελίξεις στη Γαλλία για τις προεδρικές εκλογές του 2017 (η δημοτικότητα του Φρανσουά Ολάντ είναι σε ιστορικό χαμηλό και όλα δείχνουν πως ο Νικολά Σαρκοζί και η Μαρί Λεπέν θα είναι τα πρώτα φαβορί για την προεδρία), τότε φαίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρα πως η πλειονότητα των χωρών της ΕΕ ετοιμάζεται να… γείρει προς τα δεξιά.