Χρειάστηκε πράγματι πολύ μεγάλη προσπάθεια από την πλευρά της κυβέρνησης και δη από τους υπουργούς, που αποτελούν το στενό “πυρήνα” των συνεργατών του πρωθυπουργού, για να διαμορφωθεί ένα τηλεοπτικό τοπίο, στο οποίο δυσαρεστημένοι είναι και εκείνοι που έχασαν την τηλεοπτική άδεια και εκείνοι που την κέρδισαν.
Χρειάστηκε προσπάθεια, για να διαμορφωθεί ένα τηλεοπτικό τοπίο, που οδηγεί στην ανεργία πάνω από 1.700 εργαζομένους. Χρειάστηκε προσπάθεια, για να στραφούν οι πάντες εναντίον της κυβέρνησης και όλοι να αναμένουν πλέον την Δικαιοσύνη να αποφασίσει.
Έκτος όμως από όλα αυτά, το μέγαρο Μαξίμου έχει να αντιμετωπίσει έναν ακόμη κίνδυνο: Την γελοιοποίηση του ίδιου του διαγωνισμού, στον οποίο επένδυσε πολιτικά και επικοινωνιακά. Οι αποκαλύψεις για έναν έλεγχο – εξπρές των “πόθεν έσχες” των νέων καναλάρχων και για την απόπειρα ενός εξ’ αυτών να φτιάξει κανάλι με έναν …βοσκότοπο, μετατρέπουν την προσπάθεια των κ.κ. Παππά και Τσιπρα σε ένα “πολιτικό βατερλό”. Και ακόμη δεν έχουμε δει την πλήρη εικόνα, καθώς οι αποκαλύψεις συνεχίζονται…
Το πιο σοβαρό όμως είναι ότι η κυβέρνηση της Αριστεράς έχασε το πολυσυζητημένο “ηθικό πλεονέκτημα”, που έλεγε ότι διέθετε έναντι των λεγόμενων “παλαιών” κομμάτων. Οι εργολάβοι διατηρούν την δυνατότητα της μιντιακής παρουσίας. Οι …κουμπαριές παραμένουν, ως οι ισχυρότεροι δεσμοί διαπλοκής και τα ερωτήματα γύρω από τις προθέσεις εκείνων, που σχεδίασαν τον διαγωνισμό – παρωδία, παραμένουν. Το μόνο τελικά που άλλαξε, είναι τα πρόσωπα…
Το πρόβλημα αυτό για την κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου είναι πιθανόν να πάρει τις διαστάσεις χιονοστιβάδας, καθώς είμαστε ακόμη στην αρχή μιας μακράς διαδικασίας.
Ο κ. Τσίπρας μετρά μόνο ζημίες μέχρι τώρα και είναι αμφίβολο, εάν θα μπορέσει να κερδίσει κάτι από την όλη υπόθεση. Μια ματιά στο ύφος της απάντησης που έδωσε την προηγούμενη Κυριακή στη ΔΕΘ για το θέμα αυτό, πείθει και και τον πλέον καλόπιστο ότι έχει αρχίσει ήδη να συνειδητοποιεί την κατάσταση.
Ο έντιμος συμβιβασμός (κάτι άλλωστε που ακολούθησε και ενόψει της υπογραφής του τρίτου μνημονίου) για την εκ νέου διαμόρφωση του τηλεοπτικού τοπίου με καθαρούς όρους και περισσότερες συμμετοχές , θα ήταν μια λύση, για να αποφευχθούν τα χειρότερα. Έχει όμως την τόλμη και την γενναιότητα να το πράξει; Αν δεν το κάνει, τότε πολύ σύντομα θα βρεθεί αντιμέτωπος με μια κατάσταση, που ακόμη και ένας έμπειρος – επικοινωνιακά – πολιτικός, όπως είναι ο κ. Τσίπρας, δεν θα μπορέσει να ελέγξει.
Εάν δε ανατρέξει και στην πρόσφατη πολιτική ιστορία, θα διαπιστώσει ότι η εμμονή στο λάθος είναι πολλές φορές, χειρότερη από το ίδιο το λάθος. Ας δει τον κ. Καραμανλή με το Βατοπέδι ή τον κ. Σαμαρά με το “λουκέτο” στην ΕΡΤ…